Het was Gods voorzienigheid dat de Heere Jezus door Samaria ging en daar de vrouw bij de waterput ontmoette. Christus kwam naar deze wereld om te zoeken en zalig te maken dat verloren is. Zo handelt God met zondaren en ook met volkeren om hen het Evangelie te brengen. Christus de Zaligmaker van deze wereld was vermoeid en had dorst als mens. Hij zegt het: kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.

Johannes 4 vers 4: ‘En Hij moest door Samaria gaan’.

Gods voorzienigheid

We kijken vanavond naar dit bekende verhaal. De ontmoeting van de Zaligmaker met de vrouw uit Samaria. De Heere Jezus is onderweg van Jeruzalem naar Galilea. De Joden hadden het niet op met de Samaritanen. De Samaritanen hadden zich daar gevestigd, gekoloniseerd. De echte Joden vertrokken en de nieuwkomers werden bekend als de Samaritanen. Ze hadden hun specifieke methode van ceremoniën.

De Heere Jezus reisde door Samaria. Ik vertel je dingen die je al weet. De Heere Jezus moest door Samaria gaan. De woorden ‘moest gaan’ is interessant. Het was niet een snellere weg of gemakkelijkere weg. Het was een snellere weg maar dit ‘moest door Samaria gaan’ had niets te doen met geografie of tijd, maar met een Goddelijke taak. Het was een doel dat bepaald was. Van voor de grondlegging van de wereld. Een Goddelijke opdracht.

De missie van de Heere is een Goddelijke missie. Ik moest zijn in de dingen van Mijn Vader. En aan het einde ook in Johannes: Ik heb voleindigd het werk dat U Mij gaf te doen. Door Samaria gaan was onderdeel van het Almachtige plan. Hij had een doel dat niet veranderd kon worden. En dat Goddelijke doel wordt zichtbaar: de wil van God voor de zaligheid van die Hem toebehoren.

Wij zijn hier in de Metropolitan Tabernacle. Met een reden. Mag het zijn dat iemand of een aantal vanavond komen tot deze Zaligmaker die naar Samaria moest gaan. Het Goddelijke plan. De Heere kwam tot deze specifieke individuele persoon. God handelt met ons persoonlijk. Individueel. Het staat in het begin van de Bijbel: geschapen naar het beeld van God. God is een Persoon in drie Personen. Wij zijn allen unieke personen. Mannen en vrouwen gemaakt in het beeld van God.

Er is ook een Goddelijk universalisme. Ja, specifieke roeping tot deze vrouw. Maar ook het Evangelie gebracht tot dit land van Samaria. Tot de heidenen en de rest van de wereld. Goddelijk particulier en universeel. Wie tot Mij komt. Geweten van zonden, van verkeerde dingen doen, van problemen waar men zichzelf niet van kan bevrijden, roept de Heere Jezus: kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven.

Het is altijd een goede zaak voor predikers, voor iedereen, natuurlijk bid je ervoor wat God wil zeggen met dit gedeelte, maar ook wat grote commentaren over dit gedeelte hebben geschreven. Is er een grotere dan Johannes Calvijn? Calvijn schrijft erover: zijn er grotere dingen dan God heeft gemaakt?! Maar aan de andere kant kan God met iets kleiners te doen hebben dan met onze dagelijkse dingen? Waar we van dag tot dag mee te maken hebben. Calvijn wijst op de eerste twee verzen die gemakkelijk overzien worden.

Als dan de Heere verstond, dat de Farizeën gehoord hadden, dat Jezus meer discipelen maakte en doopte dan Johannes. (Hoewel Jezus zelf niet doopte, maar Zijn discipelen). De Heere Jezus doopte Zelf niet. De Farizeeën konden Hem niet uitstaan. Calvijn: al wat Hij deed was Zijn dienst, naar de wil van de Vader. Hij kan niet iets doen dat niet wijs is of niet op de juiste tijd is. Hij zegt niet: ik blijf hier of je het wilt of niet, ook al verwerp je mij. Dan zou Hij onmiddellijk gedood zijn. Nee, Hij gaat. De Samaritanen wachten op Hem. De wijsheid leert dat Hij moest gaan. Er is altijd iets te doen op ieder moment.

Als je misschien wel moeilijk heb met het Evangelie. Wat kun je doen? Zoeken Hem totdat je Hem gevonden hebt. Je kunt zoeken in de Schriften. Je kunt bidden, ja toch je kunt toch bidden? Je kunt dingen doen op allerlei verschillende manieren. We geloven in de voorzienigheid van God. Alles is in Zijn handen, God werkt alles uit. Inspiratie voor ons om te handelen.

Hij kwam tot een stad in Samaria, Sichar zien we in vers 5. De naam was veranderd vanwege het gedrag van de mensen in dat dorp. Het dorp van de gevallen dronkaards. Het liegende dorp noemden anderen het. Als je denkt over de naam en wat het betekent, het is niet bepaald een goede naam. Er zijn betere plaatsen om naartoe te gaan. De Heere Jezus gaat naar die plaats. Waarom? Hij kwam niet om te roepen rechtvaardigen maar zondaars tot bekering.

1422 John Newton naar Newcastle. Er was zoveel dronkenschap zelfs van de kinderen. Zeker, deze plaats is geschikt [niet voor het oordeel van God – dat zei hij niet]. Maar voor God om zondaars te roepen tot bekering. Jakob ook in deze plaats. Je kunt erover lezen in Genesis 33 en 48. Jakobs bron. Gevecht. En dan Genesis 49 geven aan zijn zoon Jozef. Kopen, vechten ervoor en dan het weggeven. Het herinnert ons aan wat Christus deed aan het kruis. Hij betaalde aan het kruis. Hij vocht tegen al de kwade geesten en Hij gaf het weg.

Vers 6. Jezus dan, vermoeid zijnde van de reize, zat alzo neder nevens de fontein. Het was omtrent de zesde ure. Warmste moment van de dag. Onze Heere is moe, er is iets over te zeggen. Bekende Franse dienaar

Wat een gezicht voor de ogen van het geloof dat Jezus moe is voor de zaligheid van zondaren. We moeten er voorzichtig mee zijn. God kan nooit moe zijn. Hij slaapt noch sluimert. Maar we spreken hier over Degene God en mens. Als God kon Hij nooit moe zijn, maar als mens in alles verzocht als mensen.

Ben je een rebelse zondaar? We zijn het allemaal geweest in ons verleden. De Zaligmaker was nooit rebels. Maar Hij was moe vanwege ons.

We leven in een tijd van spirituele achteruitgang zoals men dat noemt. Mensen doen niet wat ze moeten doen. Weten wij, ik spreek tot christenen, wat het is om te weten om moe te zijn vanwege het werk van God? We zijn in dit gebouw en zijn er mensen die moe ervan zijn maar vanwege de zaak van God doorgaan.

Ik spreek tot de jongere generatie. Opstaan om moe te zijn voor het werk van God. We werken in de wijngaard van God. Hymn: geen offer van mij kan te groot zijn voor God. En wat te denken van William Carey? Geen ding te groot om voor God te doen. We leven in een zelfgerichte tijd. Niets doen wat ons moe maakt.

Het Woord is vlees geworden, dat is hoe Johannes het Evangelie begon. Een van de zeven woorden aan het kruis, alleen door Johannes opgeschreven, is ‘Mij dorst’. Hier is de Heere Jezus met deze vrouw terwijl Hij moe is van de reis. Als Hij niet moe was, hoe kan Hij dan zeggen kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijt. Hij is een Zaligmaker die met ons bewogen is.

Het is op het zesde uur. Midden van de dag. Is mogelijk een beeld van de mensen op middelbare leeftijd. Ik sprak tot de jongeren. Er is een gevaar in de middelbare leeftijd. Dingen meegemaakt. Laat je niet afleiden door de dingen in het leven. De vraag is gesteld: waarom kwam de vrouw daar bij de bron in Sichar op het midden van de dag?

Je kunt zeggen de bron was diep en het water koel, maar dat verklaart het niet. Er zijn verschillende ideeën waarom. Er was niemand anders op dat moment. Het is gesuggereerd dat zij niemand anders wilde ontmoeten. Vrouw aan lager wal geraakt. Uit schaamte. De Samaritanen hadden de wet van Mozes en zij heeft geweten van geen overspel te plegen. Een andere gedachte is dat deze vrouw leed aan het slechte behandeling van mannen ten opzichte van vrouwen. Lage standaarden. Het heeft echt invloed op mensen.

Anderen zeggen vanwege bijgeloof. Ik weet het niet. Maar een ding kunnen we zeker zeggen: voorzienigheid. Dat deze vrouw op dit moment bij de bron komt. Als je de Bijbel leest, bedenk dan altijd dat het met een Goddelijk plan is. De wereld wordt niet door het geluk geleid. Maar door God. Waarheid en rechtvaardigheid zal bestaan.

Mijn Vader weet wat het beste is, zegt de hymn. Dus natuurlijk voorzienigheid dat ze daar kwam. En een andere reden: ze had dorst. Dat is in ieder mens. Niet als eerste de dorst naar God. Dat doet niemand uit zichzelf, zegt de Schrift. Maar je zoekt naar iets waar je de vinger niet op kunt leggen. Je zoekt naar het verstaan, de vragen van je gedachten. Het kan zijn dat je niet zoekt naar God maar deze dorst hebt. En alleen het levende water, Christus lest van deze dorst.

De Heere Jezus spreekt met deze vrouw. De Joden zagen het als een schandaal vrouwen te onderwijzen. Ze zeiden: verbrand nog liever de Schriften dan ze een vrouw te onderwijzen. Wat is er in de samenleving ten goede veranderd kunnen we zeggen. Het Evangelie tot deze vrouw uit Samaria. Christus was ontzettend beleefd.

Het Evangelie maakt mensen ontzettend beleefd. We raken dat steeds meer kwijt in de samenleving. De Heere was beleefd tot haar en was niet belerend richting haar. Sommige mensen zeggen dat het Evangelie voor simpele mensen is die het gemakkelijk geloven. Niets van dat. Er is een ongelooflijke diepte. We moeten het Evangelie duidelijk brengen maar onderschat nooit de diepte, en breedte, en lengte.

Het Christelijk geloof is robuust. Een van de meest briljante denkers van de geschiedenis was de apostel Paulus. Christus spreekt over deze diepte: water tot het eeuwige leven. Meteen gesproken over waar het over gaat. Heeft ze dat niet nodig?! En wij. Neemt onze schuld weg. Opent onze ogen. Maakt ons leven nuttig. Het water van het Leven, diep in ons, water van Christus. Hij spreekt niet over water van buitenaf. Maar iets dat in ons geplaatst is. Door het werk van de Heilige Geest die werkt van binnen.

Het is van binnen en het blijft met ons nu en in alle eeuwigheid. De vrouw zegt: geef mij van dit water te drinken. Ze vergeet het watervat en gaat naar het dorp. De onbelangrijke dingen vergeten we meteen als Christus komt met het levende Water. Hij breekt de macht van de zonden en bevrijd van de zonden, het Licht van de Zaligmaker.

 

Zondag 8 augustus 2021 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk] – R. Burrows [Cradley Heath, West Midlands] – Schriftlezing Psalm 23 en Johannes 4 vers 1-26