Het volk van Israël moest in de woestijn leren op God te vertrouwen. Toen er manna uit de hemel kwam, mochten ze alleen voor vandaag verzamelen en dus niet hamsteren voor morgen of de rest van de week. Dat mocht wél op de dag voor de sabbath. God wil dat Zijn volk rust. Komen wij tot rust in deze crisistijd? De Heere is geen slavendrijver; Hij wil dat wij tot rust komen bij Hem.

Gemeente van Christus, Exodus 16 vertelt een verhaal over voedsel. Over voldoende eten. Ik denk aan het begin van de Coronacrisis: hamsteren. Wc-papier, paracetamol, pasta. Het was problematisch. Iedereen zei dat hij het niet deed. Maar iedereen nam het toch mee. Onbewust heb je de neiging mee te doen. Rutte en De Jonge waren duidelijk: mensen, niet hamsteren. Er is genoeg.

God moest het ook zeggen. Doe het niet. Er is genoeg voor iedereen. Niet zoveel mogelijk bij elkaar rapen. Vertrouw maar. Er kwam manna uit de hemel. Soort koeken en brood. Er was genoeg voor iedereen. God belooft en voorzag het volk. God zei: Ik zorg elke dag voor jullie. Vertrouw Mij als Ik zeg dat Ik voor je zorg.

Maar niet iedereen vertrouwde God. Vers 20. Ze durfden niet te vertrouwen op de belofte. Voor de zekerheid verzamelden ze extra spullen. Meer vertrouwen op wat je ziet. In plaats van op de belofte.

Vertrouwen is niet zichtbaar. Maar wantrouwen wel. Die mannen kwamen bedrogen uit. De volgende ochtend: wormen en maden. Kan je niet van eten. Word je ziek van.

Het volk zat het niet mee, ze klaagden altijd. Murmureren. Klagen, morren. Altijd weer moeilijk doen. Zo ging het volk om met God. Nooit was God goed genoeg. Nooit voldoende. Dan gingen ze toch weer extra verzamelen. Altijd klagen op God. Het vertrouwen op God was tijdelijk. Telkens vroeg het volk of God zich wilde bewijzen. Als U onze God bent, laat het zien. Ondanks dat wat God elke keer gaf. Het volk had elke keer wat te klagen.

Hoe anders is dat bij ons? Vertrouwen wij op Hem? Misschien herken je je in de Israëlieten. Hamsteren is niet chique. Maar wel handig. Mondkapjes, wordt veel om gevraagd. Testen. Voedsel. Je mag toch vooruitdenken. Op zaterdag voor de hele week boodschappen doen? Is dat verkeerd. Loop je minder kans op besmetting.

De vraag is of we God vertrouwen. Dat is de vraag onder dit verhaal. Durven wij ons leven in Zijn hand te leven. Oke, Heere, ik laat het aan U over. Ik moet het van U verwachten. Mijn eigen ideeën werken niet.

Zo kan deze tijd voelen. Een reality check. Misschien voelt het leven leeg of zinloos. Normaal vulde je dat op met hobby’s of vrienden. Nu kan dat niet. Het is verboden. Nu alleen werk of studie. Opleiding die je niks vindt. Examen om je cijfer omhoog te krikken? Kan God daar niet voor zorgen? Geen relatie en geen zin, maar toch, in deze tijd. 20 mei: de volgende aankondiging is nog ver. Of thuis gaat het niet goed. Je kunt nergens heen. 40 jaar zal het niet zijn. Maar kerst kan ook niemand beloven. Hoe lang zal het zijn?

Ik vind het niet vreemd dat Israël het lastig vond God te vertrouwen. Er zijn zoveel dingen die moeilijk zijn. Die blijven roepen. Pijn en verdriet. Mensen die in het ziekenhuis komen. Op de IC. Vragen zonder antwoord. Ja, God zorgt, dat belijden we, maar moeilijk om dat vast te houden.  Israël dacht niet elke dag op Hem te kunnen vertrouwen.

Mozes waarschuwt in elke dag veel te verzamelen. Er is een uitzondering: de dag voor de sabbath. Op die zevende dag rust je uit. In Genesis 1 lezen we hoe God zes dagen werkt en op de zevende dag rust Hij. God rustte zelf op de zevende dag. Hoezo zouden wij dat dan niet nodig hebben?

Rust. Een belangrijk thema. Even stilstaan. Coronacrisis: de wereld komt tot stilstand. Maar is dat zo? De 24/7 economie zou tot stilstand moeten gekomen zijn. Maar heb je zoveel tijd over? Of vraagt er van alles van je? Druk op het werk, misschien iemand overleden aan Corona? Zorgen? Onzekerheid? Faillissementen van bedrijven. Kan ik nog wel de huur betalen? Het leven kan zorg geven. Of je werkt in een essentieel beroep: zorg, onderwijs. Op zondag door werken? Nu lijken alle dagen op elkaar. Is het maandag, zondag? Alles lijkt op elkaar. Even snel je mail, snel je agenda. Onrust in je hoofd.

In de woestijn zegt God: neem rust. Neem een dag vrij. Ga die dag er niet vroeg uit. Want Ik zorg voor je. Normaalgesproken bederft het manna. Maar vandaag (voor morgen) niet. Vertrouw je Mij, als Ik dat zeg? Dat je morgen niet hoeft te zoeken?

God is geen slavendrijver. Hij wil dat Zijn mensen tot rust komen. Focussen op wat goed is, vooral op God. De Heer zal voorzien in voedsel.

Dat geldt ook vandaag. Een moment van rust vinden. Geen zorgen over wat de wereld van je vraagt. Komt dan alles goed? Zijn je zorgen dan weg? Nee. Dat kan ik niet beloven. Je moet morgen weer aan het werk of naar school (of na de meivakantie). De vragen en zorgen zijn niet verdwenen als je een dag per week op God richt. Je mag het voor een moment loslaten. Een moment om rust te vinden bij God.

Ik denk aan een preek van een Amerikaanse predikant. Abraham was een vriend van God. Maar rustig was het nooit. Niet dat je stilzit of op je plek blijft. Avonturen. Die zijn nooit zonder tegenslagen. Ruzie met zijn vrouw, een kind moeten opofferen. Niet alles wordt opgelost als we ons leven aan God geven. Toch klinkt de oproep: vertrouw op God. Leg je leven in Zijn handen. En zoek een keer per week de rust.

We leven na Pasen. We hebben dat gevierd. We mogen daarop vertrouwen. Bestaat God wel? Als Hij spreekt, lijkt Hij elke keer iets anders te vragen? De ene dag moet ik alleen voor vandaag verzamelen, morgen weer voor twee dagen.

Manna noemden ze het. Dat betekent letterlijk: wat is dit? Misschien wisten ze niet wat ze met die vlokken aan moesten. Maar ook: wat wilt U met ons? Wilt U ons in de woestijn laten leven? Kunnen wij U wel vertrouwen?

De Israëlieten vonden het lastig om God te vertrouwen. Maar God bewees elke keer weer Zijn genade. De grootste blijk van genade die God ons gaf, is Christus. Gestorven aan het kruis. We mogen ons in Hem geheiligd weten. Apart gezet. In het leven. God kijkt naar ons in de genade van Christus. Dat we geoordeeld zullen worden in Hem. Niet ik leef, maar Christus in mij! Geloof jij dat Hij voor jou is opgestaan? Alleen bij Christus vindt u rust en genade.

Het is niet de meivakantie die we gehoopt hadden. De zomervakantie weten we ook nog niet. Maar wat geldt: Christus leeft. Vertrouw op Zijn genade. En op Zijn Geest. Amen.

Hervormde Gemeente Reeuwijk, Ichthuskerk, zondag 3 mei 2020, 9:30 uur. Online dienst i.v.m. maatregelen Coronavirus. Schriftlezing Exodus 16:1-30.