De apostel Paulus, apostel der heidenen, is een aantal keer in Jeruzalem geweest. In zijn brief aan de christelijke gemeente in Galatië schrijft hij erover. Het is hem erom te doen dat er geen valse leringen binnensluipen en dat het Woord van God gevolgd wordt. Deze trouw heeft alles te maken met de rechterhand van de gemeenschap. De onderlinge liefde. Het samen in de dienst van de Heere Jezus Christus staan. In verbondenheid met de wereldwijde kerk die in getrouwheid God dient.

Galaten 2 vers 9: ‘En als Jakobus, en Cefas, en Johannes, die geacht waren pilaren te zijn, de genade, die mij gegeven was, bekenden, gaven zij mij en Barnabas de rechter hand der gemeenschap, opdat wij tot de heidenen, en zij tot de besnijdenis zouden gaan‘.

De rechterhand van de gemeenschap

Dit komt maar een keer voor in de Bijbel. Wat betekent het? We moeten het in de context zien. Dit is Paulus’ eerste brief in het Nieuwe Testament. Het christelijk geloof is niet een sekte van het Judaïsme. Dit is de enige religie met een Zaligmaker.

We hebben hier het apostelschap van Paulus. Autobiografisch de eerste twee hoofdstukken. In hoofdstuk 3 en 4 doctrine. Hoofdstuk 5 en 6 de praktijk van het leven. We weten niet hoe vaak Paulus in Jeruzalem is geweest. Vers 18 en 19. Eerste keer. Veertien jaar later voor de tweede of derde keer. Dat is na die dramatische gebeurtenis in zijn leven op weg naar Damascus.

Hij probeerde het werk van Christus Jezus uit te roeien. En nu is Hij er werkzaam voor. Dat we onze blindheid zien. Onze zonden zien. Wat we dan doet? Ons keren van afgoderij en keren tot de Heere.

Paulus verdedigt Zijn zaak. De originaliteit van het Evangelie. Het hangt niet af van de reputatie van eminentie van enige vooraanstaande personen. Dat heb je in de wetenschap. Genieën. De autoriteit van het Evangelie hangt alles van God af. Het komt van Hem.

Waarom moest Paulus kerug naar Jeruzalem? De eerste de reden, de redenen. Het tweede het ontvangst. Het derde het resultaat. Gegeven in ons in vers 9. Rechterhand van de gemeenschap. Wat was het verzoek van de apostelen aan Paulus om te doen.

Galaten 2 vers 1-5. Zes redenen waarom Paulus opnieuw naar Jeruzalem te gaan. Veertien jaren na de eerste keer. Drie jaren erbij, zeventien jaren naar zijn bekering. Zes reden waarom hij naar Jeruzalem moest gaan. Jeruzalem het hoofdkwartier van de nieuwe christelijke kerk. Dat is niet de reden hier. De Judaïsten kwamen uit Jeruzalem en kwamen naar Antiochie waar zij naar Galatië gingen.

Het tweede het was een opdracht van God. Openbaring van Jezus Christus. Zeventien jaar heeft hij niets iets veranderd. De drie jaren dat hij in Arabië was. Paulus had dat ook voor drie jaren in totale afhankelijk. Waarschijnlijk toen opgenomen in derde hemel waarover hij spreekt in 1 Korinthe 12.

Hij heeft er niets in veranderd in zeventien jaar. In het verborgen in de huizen. In kerken. In openbare plaatsen. Ook om de valse broederen weerwoord te bieden. Het vierde is dat hij daar de apostelen vond. Een belangrijke zaak neerzetten. Rechtvaardiging door genoegdoening. Christus is algenoegzaam.

Dit is wat de Reformatie herontdekte. Niet ontdekte want het was er altijd vanaf het begin. Rechtvaardiging door het geloof. Geloof alleen. Het Woord alleen. Het komt uit de Bijbel. Dat was de vierde reden voor Paulus naar Jeruzalem te gaan. Niet dat de apostelen hem iets moesten gaan vertellen.

Niet dat een man een jood moest worden. Rechtvaardiging door het geloof. Vers 4 en 5. En dat om der ingekropen valse broederen wil, die van bezijden ingekomen waren, om te verspieden onze vrijheid, die wij in Christus Jezus hebben, opdat zij ons zouden tot dienstbaarheid brengen. Ik ga terug naar vers 2. ‘ En ik ging op door een openbaring, en stelde hun het Evangelie voor, dat ik predik onder de heidenen; en in het bijzonder aan degenen, die in achting waren, opdat ik niet enigszins tevergeefs zou lopen of gelopen hebben.’

De vijfde reden. Paulus twijfelde niet aan zijn eigen dienst. Maar heel logisch geredeneerd. Je hebt iets gemaakt in je werkplaats en iemand anders komt om het kapot te maken. Ben je dan blij? Paulus twijfelt niet. Paulus is het erom te doen dat zij de doctrine volgen net als hij. Zij en Paulus dezelfde harmonie. In de zelfde baan lopen.

Niemand die het getrouwe Evangelie preekt, zal nooit tevergeefs lopen. God houdt Zijn beloften.

Tot slot de zesde reden waarom Paulus naar Jeruzalem ging. Niet voor zelfrechtvaardiging. Of de bevestiging van de apostelen te krijgen. Maar dat de apostelen zich op afstand houden van de valse leraren. Het vijfde is in getrouwheid het Evangelie brengen. Het zesde dat de apostelen dat zo ook doen.

Paulus gaat met twee getuigen. Het woord van twee getuigen zal bestaan. Paulus nam Barnabas mee, een echte jood. En Titus een echte Griek. Twee extremen. Rechtvaardiging door het geloof alleen. Barbaars zijn echte naam was Jozef. Handelingen 11 we leven dat hij een goede man was, vol van de Heilige Geest, van geloof. Genereus. Hij gaf alles. Anderen helpen als ze dat nodig hadden. En een man van vertroosting, een vertrooster.

Barnabas bracht Paulus na zijn bekering tot de apostelen. En nu neemt Paulus Barnabas naar de apstolen. Handelingen 13. De volgorde is belangrijk: Paulus en Barnabas. Aan het einde waren ze voorgoed gescheiden. Wie was goed of fout? We denken dat Paulus goed zat.

Ik moet een paar dingen zeggen over Titus. Het Evangelie niet naar rassen. Het is genade. Titus is een gelovige, de Heilige Geest werkt in zijn leven. De apostelen vragen in vers 3 niet om hem te besnijden. Ze brengen hen samen. De valse broeders proberen in de levens van de broederen te treden. Paulus en de apostelen weerstonden hen.

Zie dat het Evangelie nooit het op een compromis gooit. Wat een ramp als Paulus of Barnabas dat hadden gedaan. Het gaat altijd om de besnijdenis van het hart. Niet van het vlees. Het is altijd door het geloof De rechtvaardiging.

Zie nu het ontvangst. Paulus keert terug naar de apostelen. Het lijkt dat Paulus de apostelen denigreert, vers 9 ‘En als Jakobus, en Cefas, en Johannes, die geacht waren pilaren te zijn’ maar dat is niet zo. Paulus denigreert de valse broederen, leraars. Wij zijn van harmonie en niet uit elkaar te spelen.

Paulus veranderde zijn boodschap niet en ook niet zijn methode. Vers 6. ”En van degenen, die geacht waren, wat te zijn, hoedanigen zij eertijds waren, verschilt mij niet’ en het laatste gedeelte ‘want die geacht waren, hebben mij niets toegebracht’.

Later was er frictie tussen Paulus en Petrus. Maar geen rivaliteit, competitie. Ze hadden elk hun gaven. We zijn een voor de Heere. De Reformatie heeft het ook herontdekt. Priesterschap. Bekeerd door het werk van Jezus Christus.

Het resultaat het derde. Harmonie. ‘En als Jakobus, en Cefas, en Johannes, die geacht waren pilaren te zijn, de genade, die mij gegeven was, bekenden, gaven zij mij en Barnabas de rechter hand der gemeenschap’. Er zit zoveel in. Het is niet zomaar een handdruk. Niet van een groet. Het is niet van geen overeenkomst en dat stemmen we overeen.

Het was dat de Judaïsten persona non grata waren. Het is de rechterhand van de gemeenschap. Van gemeenschap. Van vertrouwen. Van liefde. Dienst aan de Heere Jezus Christus. Familiebanden. Nieuwe leden wanneer ze welkom geheten worden in de kerk van Jezus Christus. Partners in de gemeenschap. Affectie. Loyaliteit aan de lokale kerk, aan het Evangelie.

We zijn geen sekte. Onthouding van niet Schriftelijke wegen. We vormen een eenheid. Kijk in vers 5. Vrijheid in Jezus Christus. ‘ Denwelken wij ook niet een uur hebben geweken met onderwerping, opdat de waarheid van het Evangelie bij u zou verblijven.’ Eenheid komt nooit voor de waarheid. Altijd in de waarheid.

De rechterhand van de gemeenschap. Voor de bezoekers die komen. Voor zondaren die komen tot het Evangelie. Goede boeken. Een flyer. Anderen ondersteunen die van dezelfde gedachte zijn in het Evangelie. De verbondenheid met allen die God dienen.

Het is een straf dat we niet een hand kunnen geven. En de mond misbruikt. Maar het is een zegen van de Heere. Ik sluit af met het vierde. Paulus hoeft het niet opnieuw te vertellen. Hij zei het ervoor. Handelingen 11. 2 Korinthe 8. Broeders bemoedigen voor generositeit. Werkend geloof handelt altijd. Het goed doen aan anderen.

Paulus de apostelen van de heidenen. In Jeruzalem. Ze waren zo arm. Beste vrienden, geredde genade opent ons hart, handen en mededeelzaamheid. We geloven niet in een sociaal Evangelie. Een lunchdoosje raakt nooit het hart van een ziel.

Wat is de grootste armoede? De afwezigheid van Jezus Christus in de ziel van een zondaar. Geef ons dagelijks brood. Paulus is ons voorbeeld. Hij heeft zichzelf nooit gezien als een pilaar. Als een eminent man.

De Judaïsten verhoogden de mensen. Maar het Evangelie vernedert. Het Evangelie is het waard te geloven. Voor te sterven. Het Evangelie is het waard de gemeenschap met de broederen.

 

Zondag 27 december 2020 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk] – Ibrahim Ag Mohamed – Schriftlezing Psalm 66 en Galaten 1 vers 20-24, Galaten 2 vers 1-10