Ere zij God

Zeggen wij de engelen het na die God in Efratha’s velden de eer zingen? De komst van Jezus die geboren is in Bethlehem is tot eer van God. Is ons leven ook tot Zijn eer? Weten we ons gered door het werk van Christus, de Gezalfde die verzoening heeft aangebracht. God heeft een eeuwig welbehagen in Zijn Zoon. En ook welbehagen in mensen. Mensen die in Christus zijn. Door het werk van de Heilige Geest vernieuwd zijn. God wil nog mensen zaligmaken. Ga tot Hem, stel het niet uit. Zoek uw zaligheid bij Hem. 

Lukas 2 vers 14: ‘Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen‘.

In Efeze 2 vers 14 gaat het over vrede. Ook in Lukas 2 vers 14. Gaat om de eer van God. Daarin heeft God Zijn eer bedoelt. Niet in het verdoemen van zondaren maar behouden. Daarom gaf Hij Zijn Zoon. Reden voor ons om met de engelen in te stemmen. Het komt overeen met de volgorde van het Onze Vader. ‘Uw wil geschiedde.’ Om als eerste te vragen om de kennis van God [Catechismus]. Zijn werk. En ons zo gedragen in ons doen en laten, ons gedrag geen aanleiding geeft om Zijn Naam te lasteren. Het gaat om de eer van God.

Een voorbeeld in Openbaring. Johannes krijgt een inkijkje. De engelen en verlosten zingen Zijn eer. Allen samen stemmen in de lofprijzing van het Lam van God dat staande als geslacht. Mens en God in een Persoon.

Herders nog steeds verbaasd staande. Boodschap nog maar net gehoord over de geboren Zaligmaker. Die Heere is. Koning van alle koningen. De eigenaar, de soevereine. De engelen gaan door en loven God. Wij mogen meekijken en meeluisteren. Lukas heeft alles onderzocht en met taalgevoel heeft verwoord. Misschien wel uit het hoofd geleerd Lukas 2 voor de zondagschool. De engelen noemen als eerste de eer van God. Is dat bij ons nu ook zo? Geven wij God als eerste de eer? Laten we die vraag aan onszelf stellen. Niet het antwoord dat wij behoren te geven. Dan moeten wij met de engelen instemmen. Maar het antwoord wat overeenstemt met wat binnenin ons is. Eerlijk zijn. Ja, die eer van U is het hoogste van ons.

Ere zij God. Zij is een wenswoord. Moge het zo zijn. Aansporing. Laat het zo zijn. Staat schuingedrukt laat zien dat het er oorspronkelijk niet stond. Stellende wijze. Het is zo. Blijkt wel als wij iets terugkijken. Met de komst van de engel de herders omscheen. Ere, heerlijkheid. Die is al bij God. Die heeft Hij al. Daarom is het goed om  vanuit het Grieks overwegen dat God de eer krijgt. Kan iets zijn in uw leven. Hoe krijgt God de eer in mijn leven? Hij heeft alle eer.

Die heerlijkheid van de Heere daalt meteen neer. Niet de donder of bliksem zoals bij de Sinaï. Het is vreeswekkend. Maar het is zo bemoedigend en vertroostend. Wat er op aarde ook mis is op politiek terrein. Of op godsdienstig terrein. De heerlijkheid van de Heere is daarmee niet weg. Die is er. God zorgt er zelf voor.

Het woord eer wijst erop dat het  volk van Israël hetzelfde te zien kregen. Wolk- en vuurkolom. Vlam boven het Heilige der heiligen. Sinds de ballingschap was die er niet meer. Misschien al wel ervoor. Het leek ook wel dat de heerlijkheid van de Heere weg was. Ezechiël. Die majesteit, glans de aarde verlaten. En nu, in Lukas 2, is die er weer. Dat is wat hè. Die herders hebben groot ontzag en vrees. Wij met de engelen mee zeggen. Moge er eer zijn.

Daarom is het als wensende vorm beschreven is, heel onderwijzend voor ons. De engelen nodigen ons uit om mee te zingen. Hem die alles schiep, de verlossing die Hij brengt. Hoe doe je dat? God de eer zingen. Het meest makkelijke is de Psalmen  mee te zingen. Spraakorgaan. Met de mond en lippen. Maar als het hart er niet bij is, dan zal het wel niet veel tot eer van God zijn.

Bewuste afkerig. Eer voor mezelf. God eren, dan moeten wij eraan. Met alle pretenties, waan. Niet mee eens? Dan kunnen we naar huis. Lukas 18. Wie zichzelf verhoogt zal vernederd worden. Hij dankte God maar schijn. Tollenaar hield niets anders over dan zelfvernedering. Welke was meer op de eer van de Heere gericht? Die farizeeër die het met zichzelf goed getroffen had of de tollenaar die afhankelijk van God was.

Mijn eer moet eraan. Mijn degelijkheid moet er allemaal aan. Om met de engelen in te stemmen. Dus ja, die woorden meezingen dat gaat nog. Hoe krijg je je hart erin mee krijgen? Hoe kun je God eren? Jezus zegt het, beschreven in het Johannesevangelie: wie de Zoon eert, eert de Vader. Kind van Bethlehem. De Zaligmaker. Hoe eer ik de Redder? Door blij te zeggen dat ik mijzelf nog kan redden? Hoor je bij ouderen vaak: ik ben blij dat ik mezelf nog kan redden. Fijn, van harte gegund. Maar hoe arm als je je geestelijk nog zelf kunt redden. Hoe eert u Hem? Laten verlossen. Uit de diepte roep ik tot God. Psalm 69. Klaagliederen 3. Ik ben zo ellendig. Ik ben zo machteloos. Dan eert u de Vader. Door de Zoon te eren.

De Christus, de Gezalfde. Hoe eert u een Leermeester? Niet door Hem te bekritiseren. Petrus deed dat. Als Jezus het heeft over Zijn lijden. U zegt dat wel, maar is niet zo. Of later. U hebt het mis dat allen aan U zich ergeren. Wilt u mijn Leermeester zijn. Om wijs te maken tot behoud.

Wat is meer tot eer van het Lam dan een verdoemeniswaardig zondaar aan Zijn voeten. Die op Hem hoopt. Die zich geheel aan Hem overgeeft. Is er zo’n man, vrouw, jongere hier. Ik kan niet zonder het Lam. Mijn zonden elke dag groter worden. Hoe moet dat toch? Christus gezalfd tot Priester. Hoe ik het doen moet weet ik niet. Maar ik bedel. Heere Jezus, wees mijn Leermeester.

De ellendigen en nooddruftigen hebben Hem het meeste nodig. Schikken onder Hem. In plaats van eigen wil volgen. Ere zij God. Wie de Zoon eert, eert de Vader. Zo instemmen.

Waarin is volgens de engelen de eer van God ook zichtbaar geworden? Vrede op aarde. In Efeze 2 staat dat Hij onze Vrede. Profeten over geschreven. Ook in het Nieuwe Testament. Vrede is een wijd en diep onderwerp. Verlangt ook mijn ziel naar vrede naar God? Er zijn meer aspecten maar dit is het kernpunt. Vrede met God. Dat veronderstelt dat er zonder Christus geen vrede is. Hoe weet ik dat? Uit het Woord. Zal wel zo zijn want de Bijbel zegt. Dat is niet best. Want dan nog nooit enige indruk gehad. Bedenken van het vlees is vijandschap tegen God. Is dat echt waar? Overdrijft Paulus niet? Dat belijden. Dat wij dat van binnen bemerken. De realiteit daarvan in ons eigen leven bemerken. Moeten zeggen: al stond het er niet, dan was het nog waar.

Op het moment dat ik in het middelpunt wil staan, Gods wet aan de kant, heb ik mij als vijand gedragen. Maar Hij brengt de Vrede aan. Aan mij. Hoe is het mogelijk? Hoe kan er ooit vrede zijn tussen een koning en rebellen? Er moeten twee dingen gebeuren. Iets gebeuren in de relatie tussen de koning en de onderaan en omgekeerd. Beginnend met de laatste. Wapens van rebellie uit handen geven. Is dat gebeurd? Ik vraag niet naar het wanneer. Van een vijand naar een vriend. Als een van de gelijkenis wegliep en terugkeerde. En nu zeggen: ik kan Hem niet meer missen. Verlangen naar Hem. Wedergeboorte noemt de Bijbel dat. Vernieuwing van denken en verlangen. Nieuw hart.

Ten tweede moet er iets gebeuren bij de relatie tussen God en ons. Toen God ermee zat, eerbiedig gezegd, heeft Hij Zijn Zoon gegeven. Om te voldoen, te betalen. Niet alleen dat onze vijandschap in vriendschap door de vernieuwing van de Heilige Geest. Die haat om de zonden. En nu die liefde. Gods liefde. Was Hij al. Maar genoeg gedaan aan toorn, de woede over de zonden. Op Golgotha betaald. Dichterlijk gezegd: van het hout van de kribbe de kruispaal gemaakt.

Zodat er vrede is. Dan gaan wij verstaan welk diep woord de engelen hebben uitgesproken. Ere voor God. Juist voor die vrede met God. Romeinen 5 vers 1. Vrede met God. Dit is wel het eerste. Maar ook de vrede onderling. Gerechtvaardigd bij God. Zondenschuld is verzoend. Van straf ontslagen. Dan is er vriendschap. Vertrouwelijke omgang. Hemel op aarde. Dat blijft. Niet altijd gevoeld. De Heere komt er nooit meer op terug. Genadegift is onberouwelijk. Blijvend. Vooral niet geloven wat satan u influistert. Vrede blijft.

Christus is onze Vrede. Zolang Hij Christus blijft, Hij onze Vrede blijft. Kunt u er van op aan dat die vrede blijft. Hoe vaak ook door onze zonden dit kwijnt. Toch blijft die vrede op aarde. Dat heeft alles te maken met Gods beslissing. Keuze. In mensen een welbehagen.

Dat betekent, dat eens over Jezus gezegd is. In Mijn Zoon welbehagen. Plezier, met vermaak kijkt Hij naar Zijn Zoon. Zonder zonden. Wil van Zijn Vader nog liever dan het eten en drinken. Discipelen kwamen bij de put. Daar kunnen we nog wel inkomen. Maar ook welbehagen in mij? In de spiegel kijkt van Gods heilige wet. Hem zo vaak onteren, Hem krenken? Kan God dan plezier, vermaak, over u hebben. Dat kan niet. Dat kan nooit. Dat weten Gods

kinderen met diep verdriet. Ik zou willen leven dat U altijd vermaak in mij heeft. Dat kan niet waar zijn uit ons. Maar het is wel waar. Uit Christus vandaan. Het Lam Gods dat die plaats inneemt. Volkomen het welbehagen van de Vader liefgehad. Daarom kon de Vader zeggen dat Hij in Hem Zijn welbehagen. En omwille van Hem kan Hij een welbehagen hebben in ons. Alleen omwille en vanwege Christus. Vrijwillig van God. Niemand in Efeze heeft erom gevraagd. Niemand van ons. Niemand in Bethlehem had erom gevraagd.

Niet of mensen in ons behagen in ons hebben. Maar bij God zoeken. In Hem berging zoeken. Of ook: in mensen van het welbehagen. Die God uitgezocht heeft. Zoals die herders. Om de boodschap van de langverwachte Messias aan te kondigen. Toch mochten de herders het als eerste horen. Terwijl niemand er naar vroeg. De Heere gaat door. Kiest uit. Werkt. Mensen van het welbehagen. Omdat God behagen heeft in het aanbrengen van de zaligheid. Stel niet uit. U bent welkom. Kan te laat zijn morgen. Garantie is er niet dat ik het kerkgebouw levend verlaat. Zoek toch uw zaligheid bij Hem. Bij de Drie-Enige God in wiens Naam u gedoopt bent. Amen.

 

Dinsdag 25 december 2018 [Eerste Kerstdag] – Hersteld Hervormde Kerk Putten – ds. W. Pieters [Garderen] – Lukas 2 vers 14 [Schriftlezing Efeze 2]