In Psalm 115 worden we aangespoord om God te loven. Dat is een goed voornemen voor het nieuwe jaar. God kan op allerlei manieren de lof toegebracht worden, niet alleen in zang, maar het kan ook tot uitdrukking komen hoe we leven – voor God en de naaste.

Goed voornemen: om lovend te leven

‘Maar wij zullen de Heere loven, van nu aan tot in eeuwigheid. Halleluja!’

Geliefde gemeente van Christus, het jaar is begonnen. Psalm 115. Een prachtige psalm, wat een rijkdom. Hoe sluit het eerste vers aan op het laatste! Niet ons, HEERE, niet onze naam. En dan: wij zullen de HEERE loven. Er gebeurt veel tussen die verzen in.

Vanmorgen wil ik het hebben over het laatste vers. Ik lees vanaf vers 15. Er is een zegen van de HEERE, die hemel en aarde heeft gemaakte. De aarde heeft Hij aan de mens gegeven. Dat geeft Hij. De doden zullen de HEERE niet prijzen. Wij zullen de HEERE leven. Van nu aan tot in eeuwigheid. De God van de hemel en aarde, Hij is de rechthebber van onze lof. Hem komt de lof toe. Vanwege de zegen die Hij geeft.

Ik moet denken aan de aarde die we van Hem kregen. Hoe gaan we daarmee om? En tot wiens eer doen wij dat, als we er goed mee omgaan? We ontdekken dat deze levende God, de God die niet omvalt maar blijft voor eeuwig, Hij moet en zal worden aanbeden. Door een levend volk. Wacht er dus niet mee. Deze God die zoveel zegen geeft, moet doorgezegend worden. U bent gezegend. Hoe doe je dat? Door zegenen? Door Zijn Naam hoog te houden. In het dagelijkse leven.  Zijn Naam hoog te houden. Een goed voornemen! Wij hebben de opdracht de naam van God zegenend hoog te houden naar de mensen om ons heen. Psalm 115 geeft zo goede voornemens.

1. De levenden loven

Dit naar aanleiding van vers 17. Ik sluit aan bij gisteravond, toen we de namen noemden van hen die ons ontvielen. Stemmen van hen die ons voor gingen. Zij zingen in het hemelse koor. Zij zwijgen hier. Dit aardse bestaan is eindig en tijdelijk. En nogmaals, het helpt, wat is mijn voornemen, vandaag, dit jaar en de rest van mijn leven. Hoe zal ik God groot maken? Hij geeft nieuw leven en Hij verlost.

Wat mij treft is een zeker verdriet, mensen die van God noch gebod niet willen weten. Zij zitten op een dood spoor. Soms bewust afkerig. Worden zij in het begin van de psalm genoemd? Goden van zilver en goud navolgen? Als riet knakt het om. Wel levend, maar op een dood spoor.

Vers 17 bepaalt ons bij: wat doe ik met al het levende? Een oproep tot reflectie. De HEERE geeft nog tijd. Anno Domini, een jaar van de HEERE. 2023. Een nieuw begin. Hernieuwd begin.

2. Een goed voornemen: een goed begin

Wij zullen de HEERE loven. Voor u, jou. Zoals je hier zit. Een oproep. In het Hebreeuws zie je een contrast. De doden niet. Maar wij! Een contrastwoord. Wees wakker. Nu. Deze dag hebben we ontvangen uit Gods hand. Het is zondag vandaag. We vieren deze dag in rust. Jezus deed alles wat nodig was voor ons.

Wij, de levenden. We moeten hier iets mee doen. Hier, vandaag, nu. Voel je je aangesproken? God doet ons deze Psalm zingen. Zing je, Ik heb mijn voornemen om U te loven?! Voel je je aangesproken om dankend te loven? God gaf in Jezus alles. Hij is de weg, waarheid en leven. Hij geeft nieuw leven. 1 januari 2023. Ik mag weer.

Ik wijs bewust op Jezus. Hij wordt niet in de psalm genoemd. Jezus tegenover die afgodjes. In Zijn sterfelijkheid stond Hij op. Hij geeft nieuw leven. We hebben alle reden Hem te danken. In het besef dat er nog een belofte uitstaat.

In vers 12 staat: de HEERE heeft aan ons gedacht. Hij zal zegenen … Het huis van Aaron, Israël. En ons. De kleinen en de groten. Paulus in 1 Korinthe 12 heeft de hele gemeente op het oog. U en uw kinderen. De belofte in de toekomende tijd. Vastberadenheid van God. Hij zal!

Vrees je Zijn Naam? Heb je respect voor die God? Is dat nu al geen lofzang waard? We hebben al zoveel gekregen. Het klinkt in de toekomstige tijd.

Er is ook een ‘nog niet’. Jezus’ werk is verlossingswerk volbracht. Maar er staan nog dingen uit in ons leven. Ook in de wederkomst. Wat een troost. We ontvangen al zoveel. En ook: het zal gebeuren. Hij zal nog meer gebeuren.

Een goed begin. Van oneindige lof. Van nu aan, staat er. Je moet Israël voor je zien. Ze zijn bevrijd. Ze gaan de woestijn in. Naar het beloofde land. Het alreeds lag achter hen. Melk en honing zijn nog woorden. Wacht dan, verlaat u op de Heer. Dan een altaar, ze brengen Hem de lof. Vanaf dat moment, als ze het nog niet in handen hebben. Op Zijn tijd… Je moet wachten. Je moet ondertussen kijken naar Israël. De tabernakel, een orde, een liturgie.

Hoe klinkt dit op 1 januari? Op je verjaardag? Binnenkort hebben we een 100-jarige. Hoe klinkt dat? Als je voor een operatie staat. U de lof brengen? Voorafgaand aan een examen? Als je een diploma krijgt. Of als je nog niet weet hoe de HEERE zal zegenen? Of als je die zegen niet ziet in je gezin, werk, kinderen? Als je pijn hebt, als het tegen zit…? Om Hem dan te loven. Van nu af aan .. tot in eeuwigheid?!

Dan moeten we terug naar de inhoud: naar Jezus. Hij is de inhoud van onze lof. Hij gaat het volk voor en achter. Hij ging mee. In de woestijn. Het volk dwaalde af. De HEERE bleef. Jezus ging naar de hemel maar gaf de Geest. Het loopt Hem niet uit de hand. Kies dan heden wie je dienen zult. Kies dan hoe je Hem loven zult.

Tot in eeuwigheid. Hoe moet je dat voor je zien? We moeten Zijn Naam hooghouden. Vandaag en morgen. Blijf het doen, ook als je de vervulling nog niet ziet. Zelfs in de nacht. Je kunt piekeren en afhaken. Lofzingen, daar ik Hem verwacht.

Tot de laatste snik. We beseffen dat er een einde komt aan dit bestaan. Geloof je dat de lofstem voort gaat in de hemel? Ik vond er niet veel van. Wel in Openbaring: in de hemel is er zang (Openbaring 15). Lied van het Lam. Groot en wonderbaarlijk Zijn Uw werken en wegen! U alleen bent heilig. Er wordt ook een vraag gesteld in de hemel. Een vraag? Ja. Wie zou U niet verheerlijken en vrezen? Een lied in de hemel. Je hoort er de vanzelfsprekendheid in. God gaf alles. Hij gaf alles wat Hij in huis had. Hij kwam voor mensen als wij. Zullen wij Hem de lof brengen?

3. Een lovend leven

Dit voornemen gaat een poosje mee: Hem te loven. De levenden mogen Hem leven. Een lovend leven. Zingen, jazeker. Maar hoe kun je dat leven invulling geven? Ik geef het als vragen mee.

  • Kan God lof brengen ook in je dienstbaarheid naar anderen?
  • Of in het meedenken? Voor doeners en denkers onder ons.
  • Is de lof brengen zit dat ook niet in over hoe we over Hem spreken? Niet over ‘wat’ maar ‘hoe’. Goed van Hem te spreken! En ook wel, wat vertel je over God? Klinkt de genadeoproep?
  • Kan de lof brengen zitten in kunstuitingen? Schilderij, beeldhouwwerk, in een mooie foto van de natuur.
  • In sport? Hoe zit je in je team?
  • In hoe we met de aarde omgaan? Niet de discussie of we de aarde gaan redden? Maar hoe gaan we met de aarde om?
  • In hoe we ons geld uitgeven? Ik heb het over wit geld.
  • In hoe we werken? In als je een baas hebt, wat een rotwoord eigenlijk hè, maar als je werkt, denk je dan aan dat God werk geeft? Hoe je je product aflevert? Als je ondernemer bent: omzet of marge? Denk na. Jullie snappen wat ik bedoel. Ik denk aan de stropdassen maar ook aan de overall.
  • En in mantelzorg, voor wie doe je dat? Op de naaste en God gericht?
  • In gezin, huwelijk, vriendschap: hoe kan je God lof brengen?

Ik heb ook een vraag als gemeente. Om open te zijn. Transparantie. Dat de kerk een open huis is; zicht op het Woord. Laten zien dat het open is. Gastvrij. Zoals Jezus ontvangt. Een ritme ook in de eredienst. Zoals Israël. Een eredienst: lof aan God.

Een voornemen, een deel van ons leven. Een lovend leven. Steeds meer gaan mensen aan u en jou zien dat je leeft uit Gods hand. De aarde gaf Hij. Aarde, dat is een woord, dat betekent: rood. Adam is rood. Bloed. Jezus gaf ons Zijn leven. Dat mensen zien dat je leeft uit Zijn hand. Leven van Zijn bloed.

Geen modeshow, geen catwalk is dit leven. Niet als het alleen maar goed gaat. Nee. God ziet om naar kwetsbare mensen. Een catwalk waar je op struikelt. God richt je op. Dat mensen zien dat je Hem nodig hebt omdat er dingen misgaan. Lees Psalm 116 maar eens. Hij neigt Zijn oor naar mij. Mijn smeekbeden. Mensen van buiten mogen dat zien. Dat wij van nu af aan laten zien: we zijn niet beter. Kom er bij, om God met ons te loven.  Om samen God te loven. Zo worden we richtingwijzer. Die staat in het zicht. Niet achter de bosjes. Een grote pijl naar Boven. Een licht voor de wereld.

Heb je nog een aansporing nodig? Psalm 115 is duidelijk. De afgoden geven aan: wacht niet langer God te dienen.

De afronding. Van nu af aan. Nu beginnen we pas. De psalm eindigt in een extase. Ik keek naar dat woord. Het Hebreeuwse woord psalm is ’tehillim’. De letters H en L die horen bij elkaar. Vandaar ook Halleluja. De lof zit in de psalm. Daarom zingen we psalmen. Het is niet alleen lof. Als we weten van een God die zal zegenen, dan zullen we de lof zingen of we tekortschieten of niet. We zullen God loven. Een voornemen. Ook het uwe of jouwe? Laten we die Psalm zingen, de laatste drie verzen, Halleluja.

Amen.

Hervormde Gemeente Reeuwijk, Ichthuskerk, zondag 1 januari 2023, 10 uur. Schriftlezing Psalm 115.