In de Romeinenbrief brengt Paulus een contrast aan: enerzijds het leven met de Heere en de heerlijke belofte van de heerlijkheid; anderzijds de realiteit van het bestaan en de zonde in en om ons heen. Volgens Paulus werken echter alle dingen mee ten goede – ook als wij zuchten, het niet meer zien zitten. Paulus wijst op God: verwacht het van Hem.

Hoop op heerlijkheid

Gemeente, het gaat over hoop in een tijd die bol staat van vragen. Oorlog, klimaat. Hoe zit het met onszelf? Persoonlijke vragen misschien tussen jou en God. Gezondheid. Het moet gaan over hoop. Die hoopvolle toekomst. Jezus is koning op de troon. De Zoon van de almachtige Vader. Vanmorgen gaat het over lijden en verlossing.

Romeinen 8 kan je niet losweken van het geheel. Dat doe je bij een brief ook niet. De hoofdstukken gaan ook over het contrast. Strijd en verlossing. Leven en hoop. De Heere dienen aan de ene kant en de wereld aan de andere kant. We lezen over een strijd. Als ik het goede wil doen, is het kwade me voor. Zo eerlijk is Paulus. Dat is geen excuus om op te geven. Paulus komt uit bij de Geest. De Geest maakt levend.

Als je het oog naar boven houdt, waar Christus is. We zien een woord een aantal keer terugkomen. Heerlijkheid. Vers 18. Die aan ons geopenbaard zal worden. Ook op het einde, de laatste woorden. De Heere die rechtvaardigt en heiligt. Je hoort in alles wat Paulus zegt, de heerlijkheid tussendoor komen. Hou het vast, zegt Paulus.

Daar tussen het middenstuk (18-29) daar wil ik bij stilstaan. Het tussenkopjes staat voor vers 18. Die zijn er later tussen gezet. Daar gaat het ook over het verheerlijken.

1. Zinloosheid? Heeft dat zin?

Het is heel bewogen. Paulus is met van alles bewogen. Je kunt bijna zeggen: met tranen in de ogen geschreven. Pastoraal. Je leest het niet zomaar even. Het is niet een vage hoop. Niet: het zou kunnen, met een beetje geluk. Nee.

Er staat ook: zinloosheid. Wat is dat nou? Heb je wat aan zinloosheid? We willen zinvol en druk bezig zijn. Heel de Schepping zucht. Daar proef je het. Er is iets fout gegaan.  Kern van het probleem: de zondeval. De barensnood van Eva en van de Schepping. Natuurgeweld. Wat doet dat met ons? De klimaatklacht. Wij hebben makkelijk praten. Een oude diesel in Afrika, mag dat wel? Kijken we in onze portemonnee om de verschillen te verkleinen? Hoe zijn wij op de Schepping betrokken?

Paulus brengt het dichterbij. Ook wijzelf zuchten in onszelf. Paulus zucht mee. Welke zucht heb jij? Waar loop je tegenaan?

Die zinloosheid: leegheid, doelloosheid. Een zoeken zonder vinden. Waar komt dat vandaan? Wie doet dat? Brengen wij dat zelf? Goed lezen! Zou het de boze zijn? Ik denk niet dat het hier zo bedoeld is. Ik lees 20 en 21 in een keer door. Hoopt de boze dat? Dat we in de vrijheid van de kinderen van God komen? Tja, misschien zit het hier anders. Misschien gebruikt God zinloosheid om ons naar Hem te trekken? Ik kan geen zin maken, ik loop leeg. Midden in de moeite. Dat God het gebruikt. Op die manier kan Hij ons trekken naar de zin van ons leven. Als je dat kent, die lege momenten, dan mag je zeggen: ik ben leeg, wilt U zich openbaren? Hij verlangt naar dat gesprek, naar die vraag. Ik moet bij U zijn. Jezus aan het kruis: zinloos of zinvol? Het was nodig! Om de zin van het leven te laten zien. Ik ben de Weg. De Waarheid. Het Leven. Is dat zinvol? Ik dacht van wel. Zo door de woestijn van het leven. Ga met Mij het gesprek aan als je merkt dat het zinloos is.

Ik denk dat dat troostvol is. Je mag je uitstrekken naar Hem. Ik weet het niet. U wel. In een tijd van zorg en moeite.

2. Geen vage hoop, Christus staat garant

Het is geen vage hoop waar we naar toe gaan, vanuit die zinloosheid. Ik spreek niet licht over de moeiten van het leven. Wel met Paulus: het lijden van deze wereld bij Christus neerleggen.

Het is geen vage hoop van Christus. Hij is de plek waar je naar toe mag gaan. Je zult bevrijd worden. In het lijden van vandaag is het niet altijd zichtbaar.

Christus staat garant. Een belofte. Paulus heeft daar iets van gezien. Even was daar dat moment van zinloosheid: wat heb ik gedaan, een leeg moment, hij was blind geworden dus zag het niet meer. Wij zuchten in onszelf. Christus gaat ons voor. Is garant. Jesaja 53, Hij is om onze overtredingen verwond en om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld. Paulus wijst op Jezus. Jezus ging ons voor.

Paulus weet: de Geest is erbij. Jezus is in de hemel. Maar Hij is present, in Zijn Geest. Bevrijding, verlossing, verheerlijking. Wat een genade!

Wat ga je dan doen, als je dit besef? Dat je dan zegt, nou ik ga naar huis? Of prikkelen, om de goede keuze te maken. In vers 28: voor hen die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede. Mocht je denken, het is niet voor mij, het gaat niet, je ziet me misschien volgende week terug. Mocht je momenten hebben dat je dat zuchten kent, je moet niet passief afzakken, maar vasthouden. Heer, ik heb U lief. Maar er zit zoveel tegen. Dat is een keuze om Hem te gaan volgen. In dat leven waarin lijden zit. Het is geen lievige God met feesten en partij.

Je ziet het aan de overstromingen: huis en haard kwijt. Wat een ellende. De Heere gebruikt het om op de zin van het leven te wijzen. Laat mij op U gericht zijn!

Wat is daar voor nodig?

3. Maak de goede keuze, Gods Geest helpt. Hij is betrouwbaar.

Paulus legt het omstandig uit, vers 26. De Geest komt onze zwakheden te hulp. Zo’n zucht geeft lucht aan een hart vol smart, zou mijn moeder zeggen. De Geest komt voor ons op. In tijden van zwakte, vragen, leed. Je staat niet alleen. Het kan zinloos voelen. Weet dat Gods Geest pleit – op een parallel spoor. God laat niet in de steek! Vertrouw maar dat Hij aan de slag blijft gaan. Soms breekt het mij ook bij de handen af. Dat je het niet weet.

Wij verwachten vol verharding, zegt Paulus. Dat verwacht ik. Het vraagt om bidden en vertrouwen.

Ik ga naar de afsluiting. Dat machtige perspectief. Die heerlijkheid. Dat horen we het liefst. We leven in het heden. Met het zuchten. We zien veel mensen die van het padje zijn. Kan je zomaar zelf ook ervaren. Wat zullen we meenemen naar huis?

1. Het kan zinloos lijken. Soms is dat ook zo. Wees alert. De Heere is aan het werk. Zinloosheid doet ergens toe. Hij doet alle dingen meewerken ten goede. Niet u of jij geeft zin aan het bestaan. Wij mogen Gods zin proberen te vernemen. Dan krijgt ons plekje hier vandaag zin. In het zuchten is Hij nabij. In momenten van zwakheid is de Geest. Hij pleit. Ook voor die mensen in Luxemburg, Duitsland, Oostenrijk. God is trouw aan Zijn belofte. Paulus zit niet te somberen. Bent u bereid uw ogen op te heffen? Wilt U mij dragen, God? Dan mag je die belofte uit het slotvers meenemen. ‘En hen die Hij er van tevoren toe bestemd heeft, die heeft Hij ook geroepen, en hen die Hij geroepen heeft, die heeft Hij ook gerechtvaardigd, en hen die Hij gerechtvaardigd heeft, die heeft Hij ook verheerlijkt.’

Ik ga geen Amen zeggen, we gaan namelijk een mooi lied zingen, laten we dat als een Amen zingen:

Jezus leeft in eeuwigheid,
Zijn sjaloom wordt werkelijkheid.
Alle dingen maakt Hij nieuw.
Hij is de Heer van mijn leven.

Straks als er een nieuwe dag begint,
en het licht het van het duister wint,
mag ik bij Hem binnengaan,
voor Zijn troon gaan staan.
Hef ik daar mijn loflied aan:

Jezus leeft in eeuwigheid,
Zijn sjaloom wordt werkelijkheid.
Alle dingen maakt Hij nieuw.
Hij is de Heer van mijn leven.

Straks wanneer de grote dag begint,
en het licht voor altijd overwint,
zal de hemel opengaan,
komt de Heer er aan.
Heffen wij dit loflied aan:

Jezus komt in heerlijkheid,
Zijn sjaloom wordt wereldwijd.
Alle dingen maakt Hij nieuw.
Hij is de Heer van ons leven.

– Weerklank 364

Hervormde Gemeente Reeuwijk, zondag 18 juli 2021, 9:30 uur. Schriftlezing Romeinen 8:16-30.