Mattheus maakt ons deelgenoot van de kruisiging van Christus. Waar staan wij? Heel het volk is schuldig aan het bloed van Christus. Wij derven allen de heerlijkheid Gods. Hij hing er voor onze zonden; Hij was ook aan het kruis genadig voor de mensen om Hem heen.

Een bizar gedeelte, als je er even bij stilstaat. Wat gebeurt er? De rechtszaak die z’n beslag krijgt. Hoe zou je dat ervaren? Je kunt je dat niet voorstellen. Uitspraak gedaan. Recht neemt z’n loopt. We moeten verder tot de orde van de dag. Maar nee. Zo mag het niet gaan. De tekst prikkelt. We moeten doordenken. Verder denken. Laat Zijn bloed maar komen over ons en onze kinderen.

Deze tekst heeft een moeilijke uitleggeschiedenis. Zo misbruikt. Kortzichtig. Jodenvervolging. Niet terecht. Dat leidt af van het evangelie van Jezus Christus. We moeten altijd focus op Hem houden. Dit is een Woord van God.

Ik wil het houden tot hoe het tot ons komt. Deelgenoot worden aan de voet van het kruis. Vandaag, toen ik de krant opsloeg, er stonden citaten. Augustinus: Het kruis is de preekstoel van God. Wij moeten meekomen in die tekst. Wij moeten niet naar anderen wijzen. Nee. Wij zelf. Wij moeten daar zelf staan bij dat kruis. Zouden wij dat kunnen zeggen: kruisig Hem?! Zijn bloed kome over ons.

Mattheüs kijkt ons in het hart. Hij neemt ons mee. In die lijdensweg. We blikken terug. Wat staat er? Wat zegt dit over mij? En ondanks en hierdoor Gods trouw mogen ontdekken.

Petrus kon niet waken bij Jezus. Hij verloochende de Heere. Hij liep uiteindelijk weg. Hij miskende de Heere. Dat is zomaar gebeurd. Dan past het niet om weg te blijven. Hem recht doen? Hem eren? Dat is niet onze sterkste kant. Wie zijn wij om ons beter te achten? Die hele menigte staat daar. Wie staan daar? Waar staan wij? Die menigte wordt opgedweept tot zo’n funeste uitspraak. Kruisigt Hem. Pilatus twijfelt. De menigte twijfelt ook. De oversten en leidslieden haalden de menigte over. Machtsmisbruik. Het werkt wel. Het volk volgt. Heel het volk. Nog niet zo lang geleden: Hosanna. De mens is wispelturig. Een uitspraak is zo maar gedaan.

Hier gaat het over de veroordeling van Jezus. Hebben wij schuld aan die kruising? Ja. Op allerlei manieren. We doen anderen onrecht aan. We schieten tekort als het om de vruchten van de Geest gaat. In zoverre u dit aan de geringste hebt gedaan, dan hebt u dat aan Mij gedaan. Hebben wij schuld aan het kruis? Ja. Mattheüs kijkt ons aan.  Dat mag binnen komen.

Hier zien we het dieptepunt waar het menselijk systeem faalt. Manipuleren. Beïnvloedbaar. Elk mens valt door de mand. Er is niemand zonder zonde. Jezus weet het. Daarom kwam Hij. Daarom hij Hij tekeer tegen de Farizeeërs en Schriftgeleerden. Hun afwijzende houding. Het kwaad. De boze zoekt zijn weg. Hier de Overpriesters en de Oudsten. En de mensen eromheen werden overgehaald. Als je in de spiegel van je leven kijkt, kan je moedeloos worden. Hoe makkelijk kiezen wij voor het verkeerde? Waar is troost. Wij willen verder kijken.

We mogen Gods trouw ontdekken. We komen er zelf niet uit. Het domme kan zijn dat we ons verschuilen achter Judas of de Joden. Nee. Dat helpt ons niet verder. Wij derven de heerlijkheid Gods. Die woorden van de tekst (over bloed en bloedschuld), dan moeten we alert zijn. Het is goed om verder te kijken. In Hebreeën 9 komt iets uit Exodus 24 terug. Jonge stieren worden geslacht. Het bloed over het hele volk. De toon werd gezet tussen de afstand tussen God en de mensen. Mozes mocht opklimmen. Hij hoort woorden van verbond. Er is een testament. Er is bloed voor nodig. Dat komt van Gods kant. Het offerbloed vloeide. Mozes gaat met Gods volk op pad. Hij krijgt er het heen en weer van. Maar God blijft trouw.

Offerbloed. Daar lezen we over. Het bloed van Christus. Het Offerlam. Zijn bloed over ons en onze kinderen. Dat is niet zomaar een gezegde. Mattheüs trekt ons terug naar vaste grond. Golgotha-grond. Daar is de trouw van God. Het Lam van God, zonder zonden. Zonder dat bloed, geen vergeving. Het onschuldige bloed mag ons klein maken en voorzichtig.

Als ik een brug sla naar genade, dan helpt Mattheüs ons te zien dat we delen in een berg van schuld. We moeten er ergens mee heen. Waarheen? Naar het kruis. De hele mensheid deelt in de last. We mogen onder de indruk raken van collectieve schuld. Samen, met anderen. Maar ook persoonlijk. Gesprek en eerlijkheid geeft ruimte.

God heeft de wereld zo liefgehad, dat Hij Zijn enige Zoon gegeven heeft. Eniggeboren Zoon. Het kruis als preekstoel van Gods liefde. Vergeving, nieuw leven.

Hoe gaat het straks verder? Zelfs daar aan het kruis kijkt Jezus genadig om naar mensen om Hem heen. Die medekruiselingen. Heden zul je met Mij in het paradijs zijn. Die andere gaat verloren. Mattheüs brengt ons met de voeten op de grond. Hij kijkt ons indringend aan. De woorden maken ons klein. We horen een bericht: God laat geen van Zijn woorden ter aarde vallen. Het loopt Hem niet uit de hand. We zijn hier. Met schuld. Het donker van Golgotha raakt ons. We delen hopelijk ook een gevoel van verlangen en dankbaarheid. Hij hing er voor ons aan het kruis. De weg ter zaligheid is de weg naar Golgotha. De weg naar het avondmaal. Laten wij die weg bewandelen.

Amen.

 Doorgrond m’, en ken mijn hart, o HEER;
Is ’t geen ik denk niet tot Uw eer?
Beproef m’, en zie, of mijn gemoed
Iets kwaads, iets onbehoorlijks voed’;
En doe mij toch met vaste schreden
Den weg ter zaligheid betreden.

– Psalm 139 vers 14 (berijming 1773)

Hervormde Gemeente Reeuwijk,  Dorpskerk, vrijdag 15 april 2022 (Goede Vrijdag), 19.30 uur. Schriftlezing Hebreeën 9: 11-20 & Mattheus 27: 11-26 en 33-51. Viering Heilig Avondmaal.