Petrus wijst er in zijn brief op dat Christus de door God gegeven Hoeksteen is. Hij is de hoeksteen gewórden, niet omdat wij dat wilden, maar omdat God het in Zijn raad besloten had. Bij ons is er van nature geen plaats voor de hoeksteen, wij willen liever zelf bepalen hoe ons leven eruit ziet. In de prediking wordt Christus voorgesteld door predikers, die God daartoe zendt. Onder de prediking valt de beslissing: of we buigen voor Christus of we stoten ons aan de hoeksteen.
De Hoeksteen centraal
Misschien denkt u wel bij uzelf: eigenlijk is dat ook wel een beetje voor de handliggend om zo’n gedeelte te kiezen. Het gaat over een hoeksteen. Over dé Hoeksteen. Zo heet het kerkgebouw en de wijkgemeente. Dat kan je zomaar met elkaar verbinden.
En toch ging het anders, gemeente. In de dagen dat ik beslissen moet, zo rond 8 november, kwam dat beeld terug van de hoeksteen. Nadat ik eigenlijk al een andere beslissing had genomen. In woorden die we als gezin lazen aan tafel. Ook in een dagboek: de gelijkenis van de slechte wijngaardeniers. En dit gedeelte. Dat maakte me onrustig en hebben mijn hart omgebogen om naar u toe te komen. Daarom heb ik dit gedeelte uitgekozen.
Ja, waarom een kerkgebouw, een wijkgemeente de Hoeksteen noemen? Dat begrijp ik wel: dat staat in de Bijbel, denk je. Dat is ook zo. Maar het wijst op de Heere Jezus! Maar wat heeft de Heere Jezus Christus dan met zo’n wijkgebouw te maken? Goed om daar vanmiddag wat dieper op in te gaan. Het geeft aan hoe belangrijk de Heere Jezus Christus is, gemeente. Het gaat om Hem! Hij moet worden verkondigd. Dat is het centrum van de prediking. Het is ook belangrijk dat wij op Hem zullen bouwen en vertrouwen. Dan zal het ook een geestelijke thuis zijn. Dan zal het goed wonen zijn. Dat bidden we voor heel Gods kerk.
Als het daarover gaat, kan je veel zeggen, je kunt er veel over schrijven, maar een tekst als deze maakt duidelijk dat het in de kerk en gemeente het gaat over Jezus Christus. Dat Hij centraal staat (als het goed is). Zoiets kan je zeggen. Maar ook: hoe dan? Op welke manier? Altijd op de manier van het woord en evangelie. De prediking.
Petrus zegt: door de prediking is er al heel veel gebeurd (1:23). Nieuw leven in u. U mag de Heere kennen en dienen. Verbonden met Christus. Vanmorgen ging het daar ook over hoe sterk het woord is. Ons leven duurt maximaal 100 jaar. Maar het Woord is eeuwig blijvend. Wat is het woord dan belangrijk! Daar zetten we vandaag maar een streep onder.
We mogen naar dat woord verlangen, zo begint het 2e hoofdstuk. Laat de zonden los. Wees als een kind dat verlangt naar de melk. Zo groei je op. Mooi als je de Heere pas kent (of al jaren)! Een goede prediking is belangrijk. Een goede predikant ook. Goed, maar geestelijke honger en dorst zijn ook wel heel erg belangrijk. Dat je zo de bijbel bijbel leest en zo naar de kerk komt. Om de Heere beter te leren kennen. Herken je dat? Iets van die geestelijke honger en dorst? Dan is er altijd wel wat.
Waarom zijn die honger en dorst er? Vers 3: omdat je weet dat de Heere goedertieren is. Dat je dat geproefd hebt. Dat Hij je zonden vergeeft. Vers 10: ontferming. Barmhartigheid. Nou die ontferming en barmhartigheid zie je vooral in de Jezus Christus. Komen we weer bij het punt van onze tekst. Wil je zien hoe goed God is, zie op Zijn Zoon.
In de tekst kom je bij de bouw van een huis. Je bouwt niet zomaar. Er wordt eerst een gat gemaakt. Eerst een goed fundament. In die tijd waren hoekstenen heel belangrijk. Sluitstenen. Stenen op hoekpunten. Die hielden twee muren met elkaar verbonden. Bij een huis moest je er eerst op letten of de hoekstenen er waren. Bij een gemeente moet je allereerst op Christus letten. Daar gaat het om! Uit Hem leven.
Hij is het geworden! Dan ben je weer bij het werk van God. Daar gaat het over. Als het aan mensen had gelegen, was Hij niet de hoeksteen geworden. Denk eens aan Zijn lijden en sterven. Farizeeën en Schriftgeleerden moesten Hem niet. Wat kwam we op Goede Vrijdag naar boven (in ons hart)? Kruising Hem! Petrus zei: ik ken Hem niet.
Maar de Heere heeft het laatste woord. Petrus denkt aan de vervulling van Jesaja 28. God beloofde vastheid en zekerheid. Een fundament waarop je kunt bouwen. Ik leg in Sion een hoeksteen! Aan die belofte heeft de Vader zich gehouden toen Hij Hem opwekte uit de dood.
Daarom: de levende steen. Apart beeld. Dat kan eigenlijk niet. Maar het is de hoeksteen. De Vader heeft aan Zijn Zoon de ereplaats gegeven. Al Gods heil ligt in de Heere Jezus. En daarom gaat het steeds weer over Hem.
Ik denk nu aan het werk van de prediking. Als je het formulier leest, is dat het belangrijkste. Het is niet genoeg om Jezus even te noemen. Even terloops, en dan weer over andere dingen. Nee. Het gaat om de verkondiging van Zijn persoon en werk. Dat is het hart. Daar mag u en jij de predikant op aan spreken. Het verschilt per tekst, maar u mag uw predikant daar op aanspreken: alleen als Christus verkondigd wordt, is er een fundament. Dan krijgen de stenen een voor eens een plaats. Een eenzijdig thema? Maar er is zoveel in Hem te zien! Nooit raak je op Hem uit gegeven.
Gebouwd worden op Hem. Dat beeld zien we voor ons. Dat gebouwd worden, dat is door te geloven. Wat is geloven volgens dit gedeelte? Dat is komen tot de hoeksteen. Komen tot de Heere Jezus. Het gaat er persoonlijk aan toe. Komen tot de Heere Jezus. Dat heeft alles met Bijbellezen en kerkgang te maken. Maar hoe goed ook, dat is niet hetzelfde als komen tot de Heere Jezus. Het heeft met je hart te maken. Overgave van je leven. Dat je op Hem vertrouwt. Leert vertrouwen. Steeds meer en meer.
Ik vind geen houvast en rust in mijn leven, ook niet in mijn godsdienst en zo, mijn zonden maken me onrustig… Ik moet eens sterven. Waar vind ik houvast?! Petrus zegt: Jezus Christus is de hoeksteen. Dat had hij al eerder gezegd, tegen het Sanhedrin. Toen zei hij: Er is maar Eén Naam gegeven onder de hemel waardoor wij moeten zalig worden.
Eén keer tot Christus komen, dat is het hart van het geloof, maar het is elke dag nodig. Komen tot Hem in je gebed vooral. In het luisteren naar de Schriften. Levensgemeenschap met Hem. Al is het geen rechte lijn. Maar Petrus zegt: zo word je gebouwd.
Gemeente, dat komen tot Jezus is wel nodig. Er is ook een andere kant. Als je niet tot Christus komt. Dat je niet op de hoeksteen gebouwd bent. Kan gebeuren met een steen. Dat je er tegenaan botste, dan ben je geneigd geïrriteerd te raken. Tegenaan schoppen. Dat is dan een ongelukje. Is het geestelijk ook een ongelukje? Een collega die niet naar de kerk hoeft per se, die niet uit de bijbel leest, of een broer die de kerk vaarwel heeft gezegd; is dat een ongelukje? Nee dat is verzet. Geen plaats voor de Heere Jezus.
Nu het ingrijpende. Bij mij is er geen plaats voor de hoeksteen. Ik wil graag mijn eigen leven leiden – dat kan zelfs met Bijbellezen en kerkgang. Je wilt je leven niet verliezen van huis uit. Dat is erg! Dan zijn andere dingen belangrijker. Jesaja zei dat ook al. Israël was best godsdienstig. Dat ging gewoon door, die offers. Maar men zocht hulp bij de afgoden. Bij Egypte. En daarom zegt Jesaja: stel het vertrouwen niet op Egypte, op de machten en krachten, maar op de Heere! Hij heeft iets gemaakt waarop je bouwen en vertrouwen kunt. Petrus zegt dat hij mag verkondigen waarop je vertrouwen kunt: het werk van de Heere Jezus.
De hoeksteen ligt er intussen. Het fundament is gelegd. Er zijn maar twee mogendheden. Petrus schetst ingrijpend de twee wegen. Of je wordt gebouwd, of niet. Dan ga je aan Jezus voorbij. Dan ga je ten onder. Ik spits het maar weer even toe op de prediking. Prediking is mooi en rijk. Het is een zegen als je dat met vreugde mag doen en horen. Ds. H. Roseboom heeft dat vanmorgen ook benadrukt [in de bevestigingsdienst]. Heel bijbels. Maar prediking is ook gewichtig. Er vallen wel beslissingen – voor eeuwig. Je kunt er onder behouden, versterkt, gebouwd worden, en gevoed en gevormd, dat is trouwens ook de bedoeling van de Heere. Maar je kunt er ook onder verloren gaan. Dat is niet de bedoeling. Als het goed is klinkt er van tijd tot tijd een appel. Dat je merkt dat er gewicht aan zit. Ga niet voorbij aan het heil! Dat je die spanning proeft. En dan ook juist van harte die uitnodiging hoort: kom tot Hem. Die is gemeend. Geen derde weg. Iemand zei eens (al beleef je het niet altijd zo als predikant): de prediking is iets van een worsteling om de harten.
Petrus zegt: als je komt, word je ook gebouwd. Er verrijst een gebouw. Steen voor steen wordt ingemetseld. Je wordt deel van een gemeenschap. Een levend lid van de gemeente (zoals de Catechismus zegt). We kijken naar het geheel van de kerk – ook in deze plaats. Er zijn er nog veel meer. Als je goed kijkt, zie je dat het niet zomaar een huis is, maar een tempel. Ik zie priesters en offers voor me. Heilig!
Je zou als je vanavond thuis komt nog eens door moeten lezen. Welke offers van dankbaarheid kom ik tegen? Je bent een priester en geroepen om offers te brengen. Offers die welgevallig zijn voor God. Waar God tevreden voor is!
Ik zou willen eindigen met deze vraag: waarom zijn die offers zo belangrijk? En waarom is dat gebouwd worden zo belangrijk? Waarom is er een kerk? Om mensen zalig te maken? Zeker. Wat zou u zeggen? Wat denk jij? Om samen te zijn? Zeker. Waarom is er een kerk? Om iets van de bedoeling van de Heere te zien in deze wereld. Iets van Zijn beeld te zien. Iets te zien, het is in grote gebrokenheid, van het paradijs. Mensen die Hem eren en prijzen en tot zegen zijn van anderen. Zo heeft de Heere het bedoeld. Het is mijn roeping deze Hoeksteen te verkondigen. Wij bidden om Gods zegen daarover. Als Hij het zegent zal Hij onder ons werken en wonen. Laten we het van deze hoeksteen verwachten. Erop bouwen. Zodat er in Waddinxveen een geestelijk huis wordt gebouwd. God gaat door tot Zijn eer en, ja dat is mooi, tot ons heil. Amen.
Hervormde Gemeente Waddinxveen (wijkgemeente Hoeksteen, dienst in de Brugkerk), zondag 7 juli 2019, 14:30 uur. Schriftlezing Jesaja 28:14-20 en 1 Petrus 2:1-10. Intrededienst ds. De Koeijer (komende uit Bilthoven).