Ezechiël ziet een stroom van levend water uit de tempel vloeien. Het begint klein, maar wordt weldra een brede stroom. Pinksteren is ook klein begonnen, maar het Evangelie heeft de gehele wereld veroverd. In deze coronatijd worden we overspoeld met slecht nieuws, maar Ezechiël reikt ons een hoopvol visioen aan.

Er komen stromen van zegen

Gemeente, u heeft vanmorgen ongetwijfeld genoten op de weg hier heen. Wat is het prachtig in de natuur. Bloemen, kleuren, gras, vogels. Een schitterende zondagmorgen. We hebben dat nog niet zo goed vastgesteld, maar corona is een verschrikkelijke pandemie. Tast wereldwijd miljoenen mensen aan. Maar de natuur niet! Gods goedheid kroont de jaargetijden.

Grote zorgen vanwege corona – die zijn nog lang niet voorbij. We willen dat minder goede nieuws wegdraaien. Als je bij journaal kan selecteren: liever geen slecht nieuws. We leven in tijd van tele-visie. Wat ver weg is (tele), ga je dichtbij zien (visie). Het voornaamste van de geboden: je naaste als je liefhebben. Nadelen van tele-visie: we krijgen steeds meer naasten. Steeds meer naasten komen op je pad. We horen wat er in India of Burkina Faso is gebeurd. Je kunt het niet wegdraaien. Een van de gevolgen van de techniek. We maken er dankbaar gebruik van. Als kerk ontdekt hoe we elkaar door streamen kunnen vasthouden. Even appen en zoomen. Die moderne middelen kunnen ook zegeningen zijn. Je krijgt steeds meer naasten door tele-visie. Je hoort van rampen en ongelukken. Het lijkt vlakbij.

En dan ook die zorgen van jonge mensen. Examen gedaan. Diploma in Coronatijd. Hoe ging het? Aarzeling, donderdag de uitslag. Herkansing. We leven in een tijd waarin goede en slechte nieuws niet meer van elkaar te scheiden is.

Vanmorgen lazen we een stukje met alleen maar goed nieuws. Ezechiël, een van de grote 4 profeten. De minst bekende. Heel veel slecht nieuws: hoofdstuk 1-32. Vanaf 33 uit het dal. In 47 op de berg van goed nieuws.

Goed nieuws over stromen van zegen. Een visioen. In het centrum van de tempel, vanuit het altaar, komt niet bloed (zo was het eeuwenlang). Iedere familie ging met eigen offer naar de tempel. Bloed moest worden afgevoerd. Er kwamen een half miljoen mensen. Als er niet een afvoer was geweest vanaf het tempelplein, stond het bloed wel 20 centimeter hoog. Maar er was een afvoerleiding. Naar het Kidrondal (zwarte dal). Als bloed opdroogt, wordt het zwart. Eeuwenlang werden die offers met dat bloed dat moest worden afgevoerd, Kidrondal was afvoerputje. Liep zo de woestijn in. Richting Dode Zee.

Wat Ezechiël ziet: niet bloed van onder het altaar loopt, maar water! Een stroom van levend water. Prachtig visioen. Hij moet het opmeten. Eerst tot zijn enkels, dan heup en dan zo breed en stroomt het door de woestijn. Door Dode Zee. Daar zwom nooit een vis. Maar opeens is daar ook alle dood weg.

Alleen de uitleg is niet zo makkelijk. Er zijn van visioenen verschillende uitleg. Een visioen van een profeet (of profetie). Dit is nummer 49. Je moet het vergelijken met een berglandschap. Misschien gaan we mensen verder weg, naar Zwitserland, deze vakantie. In camping, huisje, hotel. Je zegt: morgen gaan we de hoogste berg beklimmen. Je rekent uit of dat kan. En dan lukt het, je komt op de hoogste berg. Maar vlak bij blijkt er nog een die hoger is. Zo ook met visoenen. Je denkt dat je de uitleg hebt. Maar dan blijkt, nog een hogere berg, een mooiere uitleg. Er zijn er zelfs een paar. De hoogste berg is Openbaringen 22. De wederkomst. Na Pinksteren het grote feest van de kerk.

Verschillende uitleg. Ik noem ze niet allemaal. Wel deze. In Israël is het herdacht onlangs, te midden van die vijandigheden. 73 jaar geleden kwam Israël na die verschrikkelijke oorlog (6 miljoen joden gedood) terug. Ze kregen een eigen staat. Israël. Bijzonder wat er in die 73 jaar is gebeurd. Een stroom kwam op gang. Mensen die verstrooid waren. Terug naar eigen land, volk. Duizenden. Hitler dacht dat hij ze uitgemoord had. Er bleken er nog 5 miljoen her en der te wonen. Ze kwamen terug in het land.

Nog een hogere berg: die gaat ook al in vervulling. Er zijn in Israël mensen die tot geloof komen. Schellen die van de ogen vallen. Messias belijdende joden. Groepen kerken die groeien. Ogen die open gaan ondanks het slechte nieuws in Israël in deze tijd.

De meest denk ik passende is natuurlijk Pinksteren. De uitstorting van de Geest. Het goede nieuws. Er is iets gebeurd in de tempel, rond de tempel. Goede Vrijdag. Wat u in de gemeente wilt gedenken: toen Jezus Zijn leven gaf. Het gordijn scheurde. Waardoor de toegang tot God, waarin zoveel donker was, zomaar begaanbaar is geworden. Op dat moment is het begonnen. Die stroom van levend water. Hij vroeg, Mij dorst! Hij zei, het is volbracht. Toen begon die stroom te komen. Hij stond op, toen werd die stroom breder. En op Hemelvaartsdag, toen nog breder. Op de Pinksteren werd die stroom breder. Het zwart (van Kidron) werd overspoeld en weggenomen door het levende water door het kruis van Golgotha. Zo ging dit visioen in vervulling.

Het begint klein. 120 mensen op Pinksteren. Maar in de avond kwamen er 3.000 bij. Door 12 discipelen die uitgegaan zijn. Het evangelie is verspreid. Het groeit nog altijd. Het is de snelst groeiende godsdienst. Ondanks andere godsdiensten. Ondanks alles. In afgelopen week hebben we herdacht hoeveel miljoenen mensen in onze tijd behoren tot de kerk die wordt vervolgd. Die niet vrij hun geloof mochten belijden. Ik was in China ooit: onvoorstelbaar wat ze daar over hebben voor het geloof. We kwamen in hotelkamers en boerderijen. Een bijeenkomst op het platteland. Om 4 uur moesten we er zijn, in het donker er naar toe. Er waren al 500 mensen. Vertegenwoordigers van gemeenten. Waar komen jullie vandaan? Wie 10 kilometer gereisd? Wie 100 kilometer? De meeste meer dan 100. Onvoorstelbaar. De kerk groeit. De stroom van levend water gaat door. Ook in onze tijd.

Ook in ons land? U zegt, de kerk krimpt. Dat weet ik niet. Spannend wel hoe het gaat worden de komende maanden. Ik sprak ook mensen die stilgezet zijn. Of afgevraagd, wat was mijn enige troost in leven en sterven als ik op deze IC kom? Zeg niet te snel, het zal minder worden. Laten we bidden om een opwekking! Een bijzondere tijd die we meemaken. Het begint inderdaad klein. Willibrord en Bonifatius: 1.200 jaar geleden. Het is uitgewaaierd. Mensen zijn geraakt door het evangelie. Mensen met bijzondere gaven. Muziek: Bach. Of andere grote gaven op terrein van medische wetenschap, literatuur. Mensen hebben gaven beschikbaar gesteld. De ziekenzorg is afgelopen eeuwen opgepakt is door de kerken. Onderwijs is door kerken en kloosters opgepakt. Die stroom heeft breed uitgewaaierd op allerlei terreinen van het leven. Dankbaar vaststellen: Gods werk gaat door. Ook in onze tijd. In de zorg. Mensen die staande zijn gebleven. Ik hoef het niet alleen te doen, zeiden ze. Voordat ik een zoveelste injectie had gegeven, had God me al weer een injectie gegeven met Zijn kracht. De stroom gaat verder.

We moeten ook tegen elkaar zeggen: het heeft gevolgen. Niet alleen voor bijzondere gaven. Maar ook over uw en mijn leven: het donker van de zonde gaat verdwijnen. We belijden wat we in woorden en daden tekortschoten. We gaan belijden dat de bron van de genade het lijden van Jezus Christus is. We worden door het avondmaal daarbij bepaald.

Natuurlijk, er staan dingen in dit visioen die we niet allemaal nu kunnen aanstippen. Wel dit. Het gaat over vruchtbomen. Geen sierbomen. Je laat niet zien hoe goed je christen bent. Maar belijdenis doen van geloof.

Er staat ook iets ingrijpends in. Het water doet wonder. Het gaat over moerassen. En daar gebeurt er niets. Aangrijpend. Dan denk je aan mensen die veel van de bijbel weten, maar die er niet door geraakt zijn. Kleinkind, broer, vroegere vriend. Je denkt: het is er over heen gegaan maar het doet niets. Het staat er. Maar vergis je niet. God laat niet vaten wat Zijn hand begon. Dit begint heel klein. Het begint met zaad, gestrooid in de woestijn.  In de woestijn bloeit haast niets. Ik ben er vaak geweest. Ik heb altijd wel een herinnering meegenomen. Zo’n doornstruikroos, in de woestijn. Dicht gegaan door de hitte. Kan er jaren staan. Die roos gaat binnen een half uur open in het water. Die woestijn gaat bloeien.

Zo gaat het ook soms in het leven van mensen. Het zaad is gestrooid. Jonge mensen nemen het mee. Je denkt, er is niets van over. Tot dat Gods stroom erover heen gaat. Soms door tegenslag. Of deze coronatijd. Woestijn van corona. Dan gaat het zaad eerst wortelen. Ontkiemen. Langzaam komt er iets van groen.

Zo ook met geloof en bekering. Dat begint in verlangen naar de zondag – om met elkaar bijeen te komen en te zingen. Samen te bidden. Zo heel klein. Verlangen naar contact met je dagboekje. Op school, je ontdekt, er gaan er ook een paar naar de kerk. Mensen die op je pad komen. Ben je niet in paniek geweest? Ben je erg ziek geweest? Mensen stellen vragen. Gaan ze horen wat de genade voor ons betekend heeft? Het zwart weggenomen door het offer? Dat mensen horen en zien wat het geloof in je leven mag doen? Dan werkt het genezing. Prachtig woord. Gesprekken van mensen: het kan therapie zijn. Onverwachte dingen. Een Israëlische soldaat kwam om. Een codicil: iets van zijn lichaam bruikbaar? Ging naar een Palestijnse vrouw! Wat zwart is wordt weggenomen, God geeft kracht en genade en zegen. Je merkt dat mensen midden in de chemokuren: hoe kan het dat je rustig blijft? Nou ja, voordat ik die injectie kreeg in het ziekenhuis, kreeg ik er thuis al een. Een woord. Een lied. Een woord van God. Bemoedigende woorden van Hem. Een stukje levend water over mijn dorstige hart. Zo komen er stromen van zegen. Die stroom ontspringt bij het altaar. Waar het gordijn is gescheurd. Jezus stierf voor onze zonden!

‘Ga dan op weg en laat hoop en verwachting je leiden.

Ook al zijn pijn en verdriet in deze wereld niet te vermijden.

Wees niet bevreesd, maar vertrouw op Zijn Geest, die je van angst zal bevrijden.

 

Ga dan op weg en schud af, al je twijfels en zorgen.

 Ontdek wat vandaag misschien voor jou nog is verborgen.

Houd op dat licht altijd je ogen gericht, dat zal je kracht zijn voor morgen.’

Amen.

Hervormde Gemeente Reeuwijk, Dorpskerk, zondag 6 juni 2021, 9.30 uur. Schriftlezing Ezechiël 47:1-12 en Openbaring 22:1-5. Dienst met beperkingen i.v.m. covid-19 (vandaag versoepelingen: meer mensen in de kerk en laatste psalm samenzang i.p.v. voorzangers).