Paulus wijst de gemeente van Korinthe erop dat Christus de tweede Adam is: Hij is de dood doorgegaan en zal al de Zijnen opwekken tot het nieuwe leven. God schiep ons uit liefde; Hij heeft ons bestaan gewild. Alleen als we uit en door Hem leven kunnen we het ware geluk vinden.

Voor Hem

Pasen zet ons stil bij dood en leven. We vieren Pasen op deze vierde zondag na Pasen. Elke zondag is het klein Pasen. We vieren het leven dat opstaat uit de dood. Christus die het doodskleed achter zich liet. Hij staat op als de eerste. Niemand is Hem voorgegaan. Maar niet als de enige. Miljoenen zullen Hem volgen in de opstanding der doden.

Christus is opgestaan als de nieuwe Adam. De Bijbel gebruikt dat beeld. Christus is de nieuwe Adam. Adam stond aan het begin van de oude mensheid. Christus staat aan het begin van de nieuwe mensheid. Wij allen die in Hem geloven zullen delen in Zijn verrijzenis.

Daarom zegt Paulus: indien iemand in Christus is dan is iemand een nieuwe schepping. Het oude is voorbij. Alles is nieuw geworden. Die Opstanding brengt een totale omkeer teweeg. Een nieuwe manier van denken en leven.

Vers 15 is gekozen als onze tekst. Hij is voor allen gestorven opdat zij voor Hem zouden leven. Niet meer voor jezelf leven, maar voor Hem. Dat is een fundamentele wissel. Die gaat om in het leven van een gelovige. Leven voor Hem. Kan vragen oproepen, wat is er mis met dat zelf, met dat ik?

Om dat scherp te krijgen moeten we een stap terug. Ver terug. Waarom heeft God ons eigenlijk geschapen? En bekend antwoord is: tot Zijn eer. Tot Zijn eer zouden leven. Dat klinkt heel mooi maar dan lijkt het bijna alsof God Ik-gericht is. Nu ga Ik mensen scheppen die Mij gaan eren. Je voelt, dat schept een bepaald Godsbeeld. Dat kan toch niet waar zijn. God heeft het niet nodig geëerd te worden. Van het scheppen van mensen wordt Hij niet minder. God is volmaakt. Er moet een diepere reden geweest zijn waarom God ons schiep. Uit het absolute niets. Want in de beginne was er niets. Ook geen begin. Creatio ex nihilo. Uit absolute niets. Ons mensen te scheppen?!

Daar is maar een reden voor. Dat was en is dit. Als je zo de Bijbel door leest en God zich openbaart. God is liefde. Hij blies ons met Zijn levensadem tot leven. Zo schiep Hij Adam. Een beeld, maar niettemin. God de bron van het leven daarmee. Zijn liefde brwcht ons voort om ons in Zijn liefde te laten bestaan. Zo bestaan wij op unieke wijze voor God.

Goed om even bij stil te zijn. Geldt voor een ieder hier. Wij zijn unieke mensen. Zoals u is er maar een. Een mysterie. We zijn uniek. We geloven dat God ons zo gewild heeft. Hij heeft je lief los van wat je doet. Je hoeft niet sterk of slim te zijn. God heeft je lief omdat Hij je liefheeft. Door Hem gewild als uniek mens. Moeilijk om dichtbij te laten komen. Een softe preek vanavond? Heeft God mij wel echt lief? Komt het binnen? Belangrijk om dit helder te hebben: hoe jij voor God bestaat. Liefde en geluk van Hem ontvangen. Vanuit volheid van liefde, God als Drie enige God, ons daarin te laten delen. Er is geen alternatief bestaan of reden.

God zei tegen Adam, Adam als je nou wegloopt uit Mijn liefde, zal je zeker sterven. Je zult al je geluk vinden in Mijn liefde. Blijf nou bij Mij! Je mag overal van genieten, maar niet van die ene boom. Precies hier richtte de satan zijn peilen op. Om Eva haar geluk elders te laten zoeken. Hij richtte haar aandacht op die ene vrucht. Bij Eva gebeurde iets in zelfbewustzijn. Misschien herken je dat. Eva was voor die tijd niet zelf gericht. Adam en Eva leefden zonder vrees. Ze waren wel zelfbewust, maar niet zelf gericht. Toen kwam de satan. Eva werd na het eten ook zelf gericht. Dat kan dus ook. Dat is mijn route. Is dat niet te kern van de zonde. Wat daar gebeurde, is dat ze wegliep uit de liefde van God. Ons geluk buiten Hem zoeken. Als je wegloopt bij God vandaan, sta je alleen. Dan word je individualist. Je ziet het bij Eva. Haar blik vernauwde. Ze at. En ja dan moet je het zelf redden. Wat gebeurt er dan? Dan is er angst, kruipen weg in het gebladerte. De ander is een bedreiging geworden. Niet meer in vrije liefde verbonden. Maar dan moet je jezelf redden. Dan moet je iemand zijn. Je eigen boontjes doppen. Je moet voor jezelf gaan. Je ego komt centraal.

In Korinthe deden ze dat ook, vers 12. Gemeenteleden: zij die in het uiterlijk roemen en niet wat er in het hart leeft. Die wilden belangrijk zijn. Om de man te zijn. Ze gingen voor eigen eer en status. Ze bewandelden eigen route. Je status en geluk op te bouwen. In Korinthe wisten ze dat wel hoe dat moest. Ze roemen in het uiterlijk.

En ja die Paulus…. Niet om aan te horen. Zielig. Een tobbertje. Maar Paulus zegt, die mensen leven voor zichzelf. Ze praten wel over God, maar het gaat over henzelf. Zit dat niet diep in ons ook? We zijn ten diepste allemaal individualisten. We komen als individualist ter wereld. Al heel jong, als kind. Speelgoed veilig willen stellen. De ander een bedreiging. Dan is die ander belangrijker. We gaan aan de slag: eer, bezit, status. Daaronder zit angst. We voelen ons bedreigd. Niet altijd bewust zijn we hiervan. Daaronder zit eenzaamheid. Zijn we God als bron van liefde kwijt. We hebben verlangen geliefd te worden. Bang om teleurgesteld te worden.

Ik las op NOS: Nederland is ongelovig(er) geworden. Geen last meer van religie. Vrij om keuzes te maken. Nadeel was, vond ik wel eerlijk, dat veel jongeren minder houvast ervaren. Vond ik interessant. Als je geen God meer hebt die zorg draagt voor je en je moet het zelf fixen, ga er maar aan staan. Ik had een gesprek met catechisanten, hoe ervaren jullie dat? Je zelf ontplooien en aan de bak. Gaat dat lukken. Eronder zit stille angst en eenzaamheid. Buiten het paradijs, weg uit de lichtkring van Gods liefde. We redden het niet voor. Stof tot stof, Aswoensdag. Het eindigt in de dood.

Wat is nu Gods antwoord. Dat is kostbaar. Daar word je stil van. Op Goede Vrijdag. Ons hart gericht op het kruis en Gods Zoon. Genageld aan het kruis. Daar zie je het antwoord van God op de keuze die wij hebben gemaakt. Niet een keuze die we eens gemaakt hebben, maar diep in ons geworteld. Aan het kruis zie je Gods antwoord. Hij is het uitgedrukte beeld van God. Hij verbindt zich aan onze sterfelijkheid. Paulus schrijft prachtig in vers 19:  God was het die in Christus de wereld met zichzelf verzoend heeft. En het laatste vers: Hem tot zonde gemaakt. De Zoon kwam vrijwillig. Hij liet zich tot zonde maken. Hij wilde de wil van Zijn Vader doen. Hij heeft onze zonden in Zijn lichaam gedragen. In de kern deze zonde: dat we Gods liefde niet beantwoorden. In Hem hangt de eeuwige onsterfelijke God aan het kruis. De RK-broeders, vind ik mooi, dat het kruis zo mooi daar hangt. Het gaat om het beeld. De onsterfelijke God aan het kruis! In stilte daarover mediteren. Gods liefde voor jou. God die ons in liefde schiep. Hij volhardt daarin. Waarom? Hij wil je niet verloren laten gaan.

Dit is zo onwerkelijk en ondoorgrondelijk. Deze liefde van God. Hij heeft mij niet over voor de dood. Hij redt mij ervan. Jezus gaat als mens de dood in. Als Zoon van God overwint Hij de dood. Als de nieuwe Adam is Hij verrezen. Om een wereld van mensen mee te trekken. Christus geeft niet het leven als iets buiten Zichzelf. Hij geeft in Zichzelf het leven!

Aan wie? Een verloren wereld. Een wereld van mensen het leven binnen te trekken. In Christus ben je nieuwe schepping. Voor ons gestorven. Niet meer voor onszelf leven. Hij is een bron van leven. Het komt erop aan dat je gelooft dat God in Zijn ondoorgrondelijke liefde een wereld schiep. En hoe ver ze ook weg lopen, Hij volhardt in Zijn liefde. Christus nam die verloren schepping in Zich. De schepping is niet verloren maar meegenomen. En wacht op vernieuwing en herstel.

Christus schenkt onsterfelijkheid door Zijn opstanding. God wil dat je er bent. Daarom schiep Hij. Verbonden met Christus mag je er zijn. Dan deel je in dat leven. In Christus ben je nieuwe schepping. Zie, alles is nieuw geworden. Zie. Let er op! Laat tot je doordringen. Dat is nodig ook. Wie ben ik dan als christen? Een zondaar in jezelf. En een geliefd mens. De apostelen schrijven vaak: geliefden in de Heere. Ik las van een kartuizer monnik: dit moet je helder begrijpen, hoe je bestaat voor God. God wil dat ik in Zijn liefde besta. Meer heb je niet nodig. Dat je mag weten op dit moment, ik deel in de liefde van God. U bent u. U bent wie u bent. Uniek mens, voor Hem bestaan we. Daarin te leven. Je moet je er in oefenen. Die liefde binnen te laten komen. Dat is bevrijdend.

Ik presteerde niets. Dan hoef ik dus niet te strijden voor mijn bestaan of te presteren. Niet mijn best doen om gewaardeerd te worden. Je bent verankerd in de liefde van de eeuwige God. Daarin vind je veiligheid. Kan niet stuk. Is wel een oefening om je toe te vertrouwen. Zeker als het donker is. Wegen waarin Hij je leert op Hem te vertrouwen. Zijn Naam wordt dan geheiligd. Ook je houvast vind je dan in Hem. In prestatiemaatschappij, maar waarom moet ik voor de dag komen als de eeuwige als een koepel om me heen is? Bij Hem is vrede, veiligheid, geluk. We hoeven geen competitie te doen. Of je in trek bent? Welnee. Dat is angst na de zondeval. God trekt ons in de weidsheid van Zijn liefde. Dit opent je ogen voor de ander. Bevrijd worden om de ander lief te hebben. Niet met jezelf bezig zijn. Jezus heeft hier zelf voor gebeden (Joh. 17,26). Niet meer met jezelf bezig. Ander in het oog te krijgen en lief te hebben. Dat is kern van het nieuwe leven. Leven voor Hem.

Laten we elkaar bemoedigen om de stilte op te zoeken. Hij wil in onze levens aanwezig zijn. In de dood je leven sparen. Hij geeft toekomst. Er is veel oud en gebroken in ons leven. Maar in en door Hem ben je nieuw. En word ik nieuw. Alles loopt erop uit. Op dat nieuwe. De opstanding. Almeer ons vertrouwen op Hem stellen. Die mag zeggen: noch dood, noch leven…  iets ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, in Christus Jezus.

Amen.

Hervormde Gemeente Reeuwijk, Dorpskerk, zondag 22 mei 2022, 18:45 uur. Schriftlezing 2 Korinthe 5:11-21.