Ten tijde van Nehemia is de Heilige Geest van God aan het werk met een grote opwekking. Vergelijkbaar met de Pinksterdag toen door het werk van de Heilige Geest drieduizend op een dag tot bekering kwamen. Het Loofhuttenfeest herinnerde het volk van Israël aan de veertig jaar in de woestijn alwaar zij in tenten woonde en God hun beschermer was. Gods volk hier op aarde zijn gasten en vreemdelingen, tentbewoners onderweg naar het Vaderhuis. En er staat nog beloften uit, de vervulling van het feest van de volle oogst. Zo is het Loofhuttenfeest een herinnering aan het verleden, een les voor het heden en een teken voor de toekomst.

Nehemia 8 vers 15: ‘En zij vonden in de wet geschreven, dat de HEERE door de hand van Mozes geboden had, dat de kinderen Israëls in loofhutten zouden wonen, op het feest in de zevende maand‘.

Gemeente, ik heb het al een paar keer eerder gezegd, Nehemia 8 is eigenlijk het verslag van een grote opwekking daar in Jeruzalem. De Heilige Geest is daar op een geweldige manier aan het werk. Ziet daar deze dingen gebeuren als later in Handelingen 2. Veel overeenkomsten.

Opwekking begint bij dat het Woord gaat klinken. Tweede: waar dat Woord gaat werken komt berouw. Hun hart breekt. Vers 10. Al het volk weende als ze het Woord hoorde. Handelingen 2: verslagen in het hart. Nog een overeenkomst in antwoord op hun berouw wordt het Evangelie verkondigd. De blijdschap van de Heere zal uw sterkte zijn. Handelingen 2: geloof in de Heere Jezus Christus. Als de Geest gaat werken zie telkens dezelfde dingen gebeuren.

Dezelfde vrucht, dezelfde uitwerking van die bekering. Vers 10. Gaat heen om te eten en te drinken en zet delen om te geven hen die niet bereid is. Vers 12. Als je zelf iets hebt ervaren van Gods onverdiende goedheid en liefde, dan krijg je ook liefde en genade voor de mensen om je heen. Zij mochten dankbaar genieten. Vers 10. Zend ook naar de anderen. Laat de armen delen in jullie overvloed. Dat zie je warempel in Handelingen 2 ook gebeuren. De hadden alle dingen in gemeenschap en deelden uit.

Als de Heilige Geest gaat werken, dan is een van de vruchten mededeelzaamheid. Praktijk van het leven. Als u de Bijbel eerlijk leest, dan ziet u het ook telkens. Ik denk aan Jakobus 1 vers 23. Die niet alleen een hoorder is, maar ook een dader. In de spiegel kijken maar aangezicht vergeten. Ik zie liever mezelf niet. Loop maar gauw door.

Spiegel volmaakte wet eer vrijheid. Spiegel van Gods Woord daar zie ik wat de Heere van mij vraagt. Dat valt Jakobus samen in vers 27. Wezen en weduwen bezoeken en zichzelf onbesmet bewaren voor de wereld. Dat krijg je als je in de spiegel van het Woord kijkt, zegt Jakobus. Willen door anderen ook niet aan de plichten van het Woord erop gewezen te worden.

Wezen en weduwen, gaat niet alleen op deze twee soorten mensen. Breed lezen. Iedereen ver weg en dichtbij. Wij kijken vanavond ook in de spiegel van Gods Woord. Vanavond preekbespreking, laat ik speciaal naar de jongeren kijken. Wat heb je over voor een ander? Klasgenoot die een moeilijke situatie mee moet maken? Heb je daar oog voor? Of laat je die ander aan zijn lot over? Veel sterkte. Dit is wat de Heere vraagt.

Leven wij mee, heel concreet, is er iemand in mijn omgeving waarvoor jij iets kan betekenen? Wil je dat ernstig nemen. Vanavond maar een beetje praktisch. De meeste hebben een bijbaantje. Mooi, verdien je geld. Heb je iets voor een ander over, dichtbij of ver weg? Kan moralistisch lijken maar is het niet. Welk geld heb je over voor een ander? Geef maar een antwoord vanavond. Heb jij veel voor een ander over of weinig? Net genoeg om het geweten koest te houden.

Een heiden is egoïstisch, liefhebbers van zichzelf zegt de Bijbel. Al zijn er die wel over hebben voor een ander. Stel je je huis open? Er zijn er best die eenzaam zijn. Merken kinderen aan ouders. Of merken ze vader en moeder alleen maar met hun eigen ding bezig. Hebben wij liefde voor mensen in nood? Dit heeft ook te maken met het geestelijke leven. Wij denken dat het geestelijke leven met de ziel te maken heeft, maar ook de praktijk van het leven is het geestelijke leven. Ik denk dat iedereen iets heeft om zich van te bekeren.

Diepe honger naar het Woord van God. Vers 19. Men las ik in het wetboek van God dag bij dag. Ze deden elke dag met elkaar de Bijbel open en konden daar maar niet genoeg van krijgen. Wie de Heere lief heeft gekregen wil Hem beter leren kennen. Zijn wil leren kennen. Moet je bij het Woord zijn. Diepe honger naar het Woord. Handelingen: ze waren dagelijks bijeen. Niet genoeg krijgen van het Woord van God. Schatten.

Andrew Bonnard. Collace, noorden van Schotland. Schreef in een dagboek: aantal fabriekmeisjes, kantoenmachine, stoommachine, in de morgen om 6 uur beginnen, tot ‘s avonds 6 uur. Daarna liepen ze naar Collace. Honger omdat ze honger hadden naar de woorden van God. Onderweg moesten ze een rivier oversteken. Maar het pond al gestopt. Twaalf kilometer lopen. 24 kilometer heen en terug. En toen stonden ze daar.

Opgewekt legden ze zich neer rondom de struiken tot de volgende morgen. Niet klagen. Slapen in de open lucht op de harde grond. Opgewekt omdat ze zo’n vreugde in het Woord hadden. Volgende ochtend om 6:00 uur weer aan het werk. Dan moet je wel iets van de smaak. Lieve mensen, jongeren. Wat betekenen die woorden van God voor jou? Deze meisjes opgewekt. Doen jullie voor jezelf de Bijbel open? Geef daar eens antwoord op.

Ook al kan het zijn dat je er altijd even zin in hebt, maar als je trouw dat Woord Christus vroeg of laat ontmoeten. Da Costa: en Jezus Zelf komen u tegen zij het in vreugde of smart. Ouderen. Niet alleen het Woord lezen maar ook onderzoeken. Ik denk dat de meesten wel lezen. Drie keer per dag. Johannes 5 vers 39.

Bijbelvertaling van Thomas Scott. Elke dag een stukje lezen. Tegen catechisanten zei ik: een dag heeft 96 kwartieren. Een van die kwartieren. Of is dat nog teveel?! Allerlei materiaal beschikbaar. Website Bijbels opvoeden. Voor jezelf materiaal. Moeskruid ook nog zo’n site. De Heere heeft het beloofd. De opening van Uw woorden geeft licht. En slechten, de eenvoudigen, verstandig makend. Oog voor de naasten en honger naar het Woord. En dan gaat het verder. Loofhuttenfeest. Wat een rijke betekenissen.

  1. Een herinnering aan het verleden;
  2. Een les voor het heden;
  3. Een teken voor de toekomst.

1. Een herennering aan het verleden

Wat hield dat Loofhuttenfeest in? Leviticus 23. Mensen moesten van takken hutten bouwen. Loof, van takken, hutten bouwen. Loof-hutten. Heel primitief. Zeven dagen in wonen. Waarom? Volk van Israël 40 jaar in de woestijn gewoond. In een tent. Heel eenvoudig wonen, weinig spullen. Eenmaal in Israël kregen ze een mooi huis. Kun je het zo goed hebben.

Langzamerhand gingen ze die woestijntijd vergeten. En als je eeuwen later geboren was, had je het niet meegemaakt. Het Loofhuttenfeest was om die woestijntijd niet te vergeten. Hoe de Heere voor hen had gezorgd en hen had bewaard. Zonder huizen en stadsmuren. Want God zelf was hun bescherming en bewaring. Daarom dat Loofhuttenfeest. Zijn goedertierenheid en Zijn trouw.

Om door Hem gediend te worden. Gedenken maar ook met een boodschap. Wat heeft Hij er recht op dat wij Hem zouden dienen. En wij vanavond hebben onze woestijnreis door het leven. Te bedenken wie de Heere is in Zijn liefde, Zijn zorg. Als een aansporing om Hem te dienen en te vrezen. Daarom zongen we Psalm 105. ‘Die gunst heeft God Zijn volk bewezen, opdat het altoos Hem zou vrezen, Zijn wet betrachten, en voortaan, volstandig op Zijn wegen gaan.’ Loofhuttenfeest als een herinnering van het verleden. En hoop voor het toekomende.

2. Een les voor het heden

Niet alleen heeft het te maken met het verleden maar ook met het heden. Zeven dagen daar wonen. Al het gemak dat ze in huis hadden. Een week lang moest je de veilige muren missen die beschermen tegen de kou en regen. Beschermen tegen mensen met verkeerde bedoelingen. Met de loofhuttten was de bescherming ongeveer nul.

Werden eraan herinnerd dat ze ook met alle gemakken een gast en vreemdeling waren. Maar voel ik mij nou hier in Katwijk een gast en vreemdeling? Niet al teveel thuis gaan voelen hier op aarde. Maar in de woestijn had de Heere Israël geleerd dat Hij Zijn volk veel beter kon bewaren dan welke muur ook. Hadden daar de persoonlijke bescherming van God. Wat kun je beter hebben, God als bescherming of een muur?

Israël moest niet steunen op muren, op schijnveiligheid. Dat ze op reis waren naar een beter Vaderland. Na een paar dagen gingen die bladeren al verwelken. Heel tijdelijk. Dan was je weer blij dat je die loofhut weer kon verlaten en weer naar je eigen huis mocht. Zo moeten wij eraan herinnerd worden dat wij hier pelgrims zijn. Het is heel gevaarlijk als we ons hier thuis gaan voelen.

Relinquenda. Of Linquenda. Betekenis plaats achterlaten. In Rijnsburg zo’n huis met dat erop. Heel goed. Als het goed is mogen we weten van een eeuwig huis boven. Zelfs mijn lichaam maar tijdelijk. Paulus zegt het in 2 Korinthe 5. Aardse tabernakel, tent, hut. Mag ik weten van een gebouw niet met handen gemaakt maar eeuwig bij God. Lieve mensen wees niet teveel bezig met je aardse huis. Kun je Paulus nazeggen: want wij weten zo wij deze aardse tabernakel verlaten. Na die paar dagen in de loofhut. Ga ik gelukkig weer naar mijn eigen huis.

Het leven van het geloof. Geen andere bescherming dan van God. Die ook gezegd had: Ik zal bij u wonen. In de Schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten, zal vernachten in de schaduw van de Almachtige. Leven door het geloof. Ik las van een Joodse Rabbijn en het ontroerde mij : als ik onder het bladerdak van een loofhut, denk ik vaak aan mijn voorgeslacht omzwervend in Europa op zoek naar een veilige plaats.

Ik begin steeds meer te begrijpen hoe hun geloof hun eigen woning was. Het was broos. Stormen van vooroordelen en haat. Denk aan de Tweede Wereldoorlog. Maar hun geloof bewees sterker te zijn dan al die machtige rijken, want al die machtige rijken zijn ondergegaan maar hun geloof is er nog steeds. Mijn veiligheid en sterke is er bij God. Dat Joodse volk dat altijd zo verdrukt werd, wat leek onder te gaan als een loofhut die zo leek in te storten, is er nog steeds. Les voor het heden. Want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen.

3. Een teken voor de toekomst

Israël kende eigenlijk drie grote feesten. Pascha. Pinksterfeest en Loofhuttenfeest. Er waren meer feesten maar dit de grootste. Johannes 7, Openbaringen.De eerste twee feesten hebben in het Nieuwe Testament zijn vervulling gekregen. Pascha, Christus is het Paaslam is geslacht. Pinksterfeest feest van de eerstelingen. Druiven. De eerste. Met Pinksteren eerstelingen door de Geest binnengehaald. Ook zijn vervulling gekregen.

Loofhuttenfeest wacht nog op zijn vervulling. Loofhuttenfeest was ook een oogstfeest. Feest van de volle oogst moet nog komen, staat nog uit. John Owen: op Pinksteren is Gods Geest met overvloed uitgestort. Wat een kracht. Drieduizend op een dag. Ik was er graag bij geweest. De Heere zal Zijn Geest nog een keer uitstorten zoals de wereld nog niet gekend heeft.

Feest van de volle oogst. Romeinen 11 vers 26. Alsdan zal gans Israël zalig worden. Het zal nog Loofhuttenfeest worden. Op een manier zoals nog niet is gebeurd. Maar het volk van de heidenen zal erin delen. Zacharia 14 vers 16. Het zal geschieden dat al het overgebleven van de heidenen, zullen van jaar tot jaar komen om het Loofhuttenfeest te vieren. Ik denk dat we dat niet al te letterlijk moeten nemen.

Israël wacht erop. Het feest van de volle oogst moet nog komen. De beste tijd van de kerk moet nog komen. Feest van de eerstelingen gehad maar nog niet de volle oogst. De aarde zal vervuld worden met de vreze van de Heere. Maar dat de Heere in overvloed zal gaan werken, zoals Owen zei. Het zal komen. We maken nu soms het tegenovergestelde mee. Maar het feest van de volle oogst moet nog komen. Maar het geloof ziet hogerop, het ziet op God. Mijn hut is zwak maar onze God is sterk. Dat is dezelfde les die wij hebben te leren.

Het geloof rekent niet met macht en getallen. Maar het geloof rekent met God en heeft aan God genoeg. Geen aardse macht begeren wij, die gaat wel ras verloren. Maar ons staat een sterke Held ter zijde. Die God ons heeft verkoren. Vraagt u zijn naam zo weet dat Hij de Christus heet, Gods eengeboren Zoon. Hij is Verwinnaar in de strijd en geeft Zijn volk de zegen. De betekenis van het Loofhuttenfeest. Herinnering aan het verleden, les voor het heden en teken voor de toekomst. En wat voor een teken: Heere, verweerder ons het geloof.

Amen.

 

“Heere, zo leven wij eigenlijk tussen het Pinksterfeest en het Loofhuttenfeest. Het Pinksterfeest ligt anders ons. Het Loofhuttenfeest ligt nog voor ons. Och Heere geef thans Uw zegeningen, och Heere geef heil op deze dag, och dat men op deze eerstelingen, een rijke oogst van voorspoed zag. O laat dat ons gebed, ons uitzien, ons verlangen zijn, de eerstelingen het zijn er al zoveel maar de volle oogst. O Heere, werk Gij, stort Uw Geest op een stervende wereld in duisternis. En we horen toch ook van wonderlijke werken juist in de moeilijkste landen met de zwaarste vervolging. Maar ook ons Nederland. Ons arme Nederland dat op sterven ligt, geestelijk. O Heere zult Gij uit de dood ons niet herleven doen. Dat Uw volk zich weer in U verblijdt. We hebben het gezongen: En waar men ooit de wildste volkeren vond, zal God ontvangen aanbidding, eer, dankbare lofgezangen. U zult het ontvangen in Azië, in Afrika, in Amerika. Heere, ga Europa niet voorbij. Dat het ook hier zou gehoord worden: aanbidding, eer, dankbare lofgezangen. Aan onze kant verloren en verzondigd. Laat ons hart eronder breken. Maar onze enige hoop bent U zoals Israël die zwakke loofhut geloof moest oefenen. De Heere onze sterkte. Want U regeert en U zal almacht tonen. Hij regeert, zover de blindste heinen wonen. O Heere, laat Uw Koninkrijk kome, en Uw wil geschiedde, en Uw Naam worde geheiligd. Om Jezus’ wil. Amen.”

Gebed na de preek.


Zondag 16 januari 2022 – Triumfatorkerk Herstelde Hervormde Gemeente Katwijk – ds. P. den Ouden – Schriftlezing Nehemia 8 vers 12-19