De bruid uit het Hooglied verlangt zo naar de Bruidegom. Haar wens is verzegeld te worden op Zijn hart en op Zijn arm. Het hart waar de liefde uit voorkomt en de arm van kracht. Het is het beeld van de christelijke kerk die verlangt met Christus verbonden te zijn. De verzegeling is het werk van de Heere en zo is het Heilig Avondmaal gegeven tot versterking van het geloof.

Hooglied 8 vers 6a: ‘Zet mij als een zegel op Uw hart, als een zegel op Uw arm‘.

Gemeente, we hoorden vanmorgen van die bruid die daar uitkwam uit de wildernis, uit de woestijn. Hoe kwam ze daar aan? Liefelijk leunend op haar Liefste. Hij was haar Sterkte, kracht. Als je zo mag leunen, wat is Hij dan nabij. Dat leunen op die Liefste was voor die bruid een vreugde en een voorrecht.

Niet alleen uit noodzaak maar ook uit liefde. Liefelijk leunen. Om zo dichtbij de Bruidegom te zijn. Het is mij goed, mijn zaligst lot, nabij te wezen bij mijn God. Nu heeft die bruid maar een verlangen: om altijd bij de Bruidegom te zijn. Dat ze zeker zou zijn om Zijn eeuwige zekerheid en trouw. Zet die zegel op mijn hart.

Een zegel. Als je een huis gaat kopen, dan moet dat vastgelegd zijn. Stempel van het notariskantoor. Als het heel belangrijk is, dan hecht een notaris met karsvet zelfs een stempel, extra zegel. Extra betrouwbaarheid. Zo vraagt die bruid, dat zijn al degenen die de Heere Jezus Christus liefhebben, om als een zegel op Zijn hart gezet te mogen worden. Zeker te zijn van Zijn blijvende liefde en trouw. Hem nooit meer te hoeven missen, altijd zeker.

Waar? Dat dat zegel zal staan? Op Uw hart. Daar Heere. Op Uw hart. Want dat hart dat is de bron van alle liefde. O dat hart van die Bruidegom, dat hart van Christus. Denkt u weleens over dat hart van Christus, dat liefdehart? Misschien wel goed om vaker te doen.

Luther: het hart van Christus is een gloeiende bakoven vol van liefde die rijkt van de aarde tot aan de hemel. Zo kan alleen Luther het zeggen. Dat gloeit. De vlammen eruit. Vol van liefde vlammen die rijken van de aarde tot de hemel. Wat kun je nog meer vragen, begeren, dan op dat liefdehart van Christus gedragen te worden? Zet mij op een zegel op Uw hart.

Dat is wat. Mag je dat vragen? Zal ik dat mogen vragen? Hoe zou ik voor die allerkostbaarste liefde in aanmerking kunnen komen? Dat is niet bepaald vanzelfsprekend. Hij die hoge heerlijke God, en ik een mensenkind zo zondig, zo schuldig, zo vuil. Stel nou voor als je op straat iemand tegen komt, en die ziet er wel zo lelijk en haveloos en mismaakt uit, zo lelijk en afstotend, en als je een beetje in de buurt komt stinkt die ook nog. Als je zo iemand tegenkomt, daar loop je liever met een bochtje omheen. Maar vergis je niet. Dat is precies onze toestand. Zie ons bevlekt met schuld bedekt, misvormd door duizend zonden.

Heere, is het zo erg met mij? Zo erg is het. Als de Heere je ogen gaat openen en een beetje gaat laten zien wie je bent, dan kun je alleen maar uitroepen: onrein, onrein. Ga niet in het gericht met Uw knecht want niemand die voor U leeft zal rechtvaardig zijn. Is het weleens geworden in uw leven?

Vanavond over die bruid. Ze was er achter gekomen wie de was: ik ben zwart. En toch zegt die bruid zet mij tot een zegel op Uw hart. Hoe kan het? Moet ons verbazen. Hoe durf je zoiets te vragen? Het allerhoogste op Zijn hart verzegeld te zijn. Hoe durft ze het? Dat is een verkeerd woord. Geloven.

Hoe kan het? Kanttekeningen: Hogepriester op borstlap belletjes. Gelaat, muts op, borstlap daarop twaalf kostbare edelstenen. Symboliseren twaalf stammen van Israël. De hogepriester droeg het volk op zijn priesterlijk hart. Met welke bedoeling? Als hij het offer had gebracht, dan ging hij met het bloed tot verzoening en vergeving en nam het volk mee naar binnen. Dat is de les. Om het volk te brengen voor het aangezicht van de Heere.

Exodus 28 vers 29. Alzo zal Aäron dragen op de borstlap, letterlijk dragen op het hart. Staat nog achter gedurig. Niet een keer en dan is het voorbij. Morgen weer. Dat de Heere in liefde en gunst wil gedenken. Dat is eigenlijk wat de bruid hier denkt als de zegt zet mij op Uw hart. Als Christus haar vanwege het bloed zou brengen in de tegenwoordigheid van God.

Anders zou die bruid dat nooit kunnen bidden en zou die bede nooit verhoord kunnen worden. Vanwege die Hogepriester die Zijn kerk op Zijn hart draagt en heeft voldaan. Gaat Hij bidden: Vader Ik wil dat ook zij zijn die U Mij gegeven hebt. Hebreeën 9: Christus niet in een aardse tempel gegaan, met handen gemaakt. Maar om te verschijnen voor het aangezicht van God voor ons. Die grote Hogepriester. Omdat Hij die barmhartige en medelijdende Hogepriester is, mag vanavond iedereen Hem bidden.

Ook als je je niet tot die bruidsgemeente durft te rekenen. Wat was dat voor volk? Was dat een goed volk, ernstig? In de verste verte niet. Dat was het slechtste volk dat je kunt bedenken als het ware. Juist daarom. Niet omdat ze daarvoor in aanmerking kwamen. Als het volk een goed volk geweest was, dan was het niet nodig geweest dat

Heere, zet mij als een zegel op Uw hart. Onze zonden is wel erg maar geen reden van verhindering. Iedereen mag toegaan, want Hij heeft het Zelf gezegd: en die tot Mij komt zal Ik geenszins uitwerpen. Hij wil vanavond je nog laten delen in de zegeningen. O alle dorstigen, komt tot de wateren, komt koopt en eet.

Wat zei Luther ook alweer: gloeiende bakoven. Genade voor genade. Fontein. Gezegende met alle geestelijke zegeningen in Jezus Christus onze Heere. O Heere mag ik steeds leven bij dat hart, bij die fontein. Omdat hier alleen vrede is. Omdat alles buiten dat hart van Christus sterven is, verloren is.

Zet een zegel op Uw hart. Zoals twee mensen als ze veel van elkaar houden. Dat hart van die ander dat is mij alles. Al gaven ze mij alles. Al het andere heeft toch geen waarde zonder het hart van die ander die u liefhebt. Kunt u nou wel zonder het hart van Christus leven? Die bruid kon niet zonder.

Straks is de Avondmaalszondag weer voorbij. De nieuwe week in. Kunt u zonder het hart van Christus? Gaat u zonder Hem of met Hem? Kan ik leven ver bij het hart vandaan, ver bij die liefde vandaan. Ik hoop het niet. Nader noch nader U meer nabij. In het oorspronkelijke staat er: ‘close to Thy heart’. Daar hoef je niet veel Engels voor te kunnen. Trek mij o Heiland zo dierbaar U waart. Dat is eigenlijk waar die bruid om bidt. Een zegel. Dat heeft te maken met een zegel, verzekeren. Dat ik op Hem kan rekenen.

Hoe doet de Heere dat dan? Op heel veel manieren. Ik zal er vijf noemen. In de eerste plaats in het leven der voorzienigheid. Ik ken iemand en die leeft uit de hand van de Heere, geen vast inkomen, op de hulp en zorg van anderen aangewezen, kort geleden was er een gift van €1000. Toen zij ze verwonderd, niet zozeer over het geld, maar omdat de Heere aan mij denkt. Zo in het dagelijkse leven kan de Heere verzegelen dat Hij mij niet vergeet.

In de tweede plaats, als Hij Zijn liefde uitstort in je hart. Dat je hart er onder smelt. Hij is mij niet vergeten, dat is het wonder. Als Hij zo mijn ziel bezoekt met Zijn liefde. Dan kun je het alleen maar uitsnikken: Heere, ga uit van mij want ik ben een zondig mens. Dan komt er weer hoop en moed en vertrouwen.

Het derde. Het verbond der genade. Al zijn wij verbondsbrekers. Dat is heel erg. Maar Hij niet. Ik zal niet feilen in mijn trouw. Noch mijn verbond ooit schenden. Ik zal nooit herroepen hetgeen Ik eenmaal heb gesproken. Wat ligt daarin een zekerlijk en vastigheid.

Als je het Oude Testament leest, keer op keer heeft Israël het verbond verbroken en het oordeel waardig zijn. Wat is het enige wat ze in zekerheid aangrijpen? Dat verbond. Dat vastgestaafd verbond. Jeremia 32 vers 40. Ik zal een eeuwig verbond met hen maken en Ik niet van achter hen afkeren. Kanttekening: dat Ik hen nimmermeer zou verlaten. Eeuwig verbond maken met hen. Opdat Ik hen weldoe. Wat een volk.

Ik ga het maken dat ze van Mij niet zullen afwijken. Opdat Ik hen weldoe. Tot twee keer in een tekst. Opdat Ik hen weldoe. Dat schuldige volk. Dat is Zijn liefste werk. Als schuldigen zondaren de toevlucht tot Hem nemen, dat is Zijn liefste werk dat Ik hen weldoe.

Een vierde, heel gepast op deze Avondmaalszondag, dat doet Hij ook door sacramenten. Zegel. Doop en Avondmaal. Zo dikwijls als u dit brood eet en wijn drinkt daardoor vermaand en verzegeld worden. Ik hoop van harte dat Hij vanmorgen zo even nabij kan en even zo goed was. En tegelijkertijd moeten we daar voorzichtig mee zijn. Maar de verzegeling zit niet in het gevoel maar in de tekenen. Als ik het voel dan is het goed. Zo niet. Want het Avondmaal is niet in

Wanneer is het geloof het minste in werking als er veel gevoel is. Zo zeker als ik die tekenen van Hem ontvang, zo zeker is het. Het gevoel is extra. Ik mag zeker zijn van Hem. Brakel, ga dat nou eens lezen in de Redelijke Godsdienst over het Avondmaal.

Verwacht geen wonder of buitengewone verlichting of verrukkende blijdschap. Geeft de Heere dat, het kan wel gebeuren. Maar dat is niet de gewone gang van zaken. Maar weet dat het gewone weg is om het geloof te verzekeren. Bij het Avondmaal moeten wij niet gespitst zijn op het gevoel maar op het geloof. Ik heb het ook tegen mijzelf te zeggen maar onthoud u het ook.

Een laatste: de goede werken. Wat bedoel ik, als de Heere met Zijn genade en Geest gaat werken, dan komen er ook de goede werken. Als een bewijs dat we aan Hem verbonden zijn. Waar herken je aan dat een tak levend is, uit de vruchten. Zo zijn de vruchten een verzegeling. Vraag 86 van er Catechismus. Dat elk uit zijn werken verzekerd is. Benaarstig u om uw roeping en verkiezing vast te maken. Kanttekening: dat wij te vaster verzekerd mogen zijn dat wij door God uitverkoren zijn, namelijk uit de goede werken. Vrucht.

Die goede werken zijn niet de grond, dan ben je Rooms. Maar die vrucht verraadt dat die zekerheid er is. Zo zijn er veel meer zegelen. Mag ik dicht zijn bij Uw hart. Dat klopt voor verlorenen. Dan gaat de tekst nog verder, zet mij als een zegel op Uw arm. Eerst hart, dan arm. Wat is arm? Symbool van kracht. Die liefde van Christus leeft niet alleen in het hart, maar komt ook naar buiten.

Door te zorgen, beschermen, leiden. De liefde van God is Zijn hart en de sterkte is Zijn arm. Gods rechterhand is sterk verheven. Houdt door haar kracht Gods volk in stand. Hij houdt Zijn zwakke, hulpeloze volk in stand. Hij geeft de moede krachten. Die geen krachten heeft. Die de Heere verwachten, die arm, die zullen de krachten vernieuwen.

Wat doet die arm? Voedt, zorgt, onderhoudt. Steeds weer Zijn arm. Hij zal het goede niet in nood onthouden zelfs niet in de nood. Welzalig die op U bouwt. Hij werkt alles door die arm. Zet mij als een zegel op die arm. Om zo door die arm gedragen, geholpen te worden. Psalm 89, Psalm van Christus, ‘U hebt een arm met macht; Uw hand is sterk, Uw rechterhand is hoog’.

Een stap verder. Ten diepste is die arm niet maar iets maar Iemand. Christus Zelf. Jesaja 53: wie heeft onze prediking geloofd en wie is ons de arm geopenbaard? Christus is als het ware de arm van God. Door Christus voert God alles wat in Zijn hart leeft uit. Alles uit de en door Christus. Dus dat gebed zet mij als een zegel op Uw arm, dat is de nauwste vereniging met Christus. Door die arm gedragen te worden. Ze vraagt om het hart en die arm.

Kortom het is die bruid om Christus te doen. Zullen we zo vanavond de preek samenvatten. Heere geef mij Uzelf. Gebed van Augustinus in zijn belijdenissen. Gemeente is het ons daarom te doen, bij het Avondmaal. Is Christus ons leven, onze hoop, ons leven om Hem te doen? Psalm 73 vers 14, die we straks gaan zingen. Kijk uit. Wie ver van U die weelde zoekt. Geen belangstelling heeft. Kijk uit wat je doet. Vergaat eerlang. U roeit hen uit. Kun je bijna niet hardop zingen, haast fluisteren.

Ik hoop niet dat u lieve mensen dat over uzelf moet zingen. Maar ik hoop dat je die bruid van harte na mag zingen: maar het is mij goed nabij te wezen bij mijn God. Zet een zegel op Uw hart van op Uw arm. Arm van verlossing, van genade. Ik vertrouw op Hem, daar is het Avondmaal voor bedoelt om te versterken. Ik vertrouw op Hem geheel en al, de Heere wiens werk ik roemen zal.

Amen.

 

Zondag 19 juni 2022 – Triumfatorkerk Herstelde Hervormde Gemeente Katwijk – ds. P. den Ouden – Schriftlezing Jesaja 49 vers 13-17