ds. N. van der Want – Jesaja 54:10

De vastheid van Gods vredesverbond

De profeet Jesaja profeteert over Gods verbondstrouw. Hij zal Zijn volk niet vergeten en laten vallen, ook al lijkt het er voor het volk in ballingschap wel op. Het geldt vandaag de dag ook voor het Joodse volk. Verstrooid over de wereld. Met de holocaust in de vorige eeuw, waarbij zes miljoen Joden zijn vermoord, leek het gedaan met het Joodse volk. Maar God houdt Zijn Woord. Hij is de trouwe Verbondsgod van het verbond van de vrede. In Hem is de eeuwige vrede, het eeuwige leven.

Jesaja 54 vers 10: ‘Want bergen zullen wijken, en heuvelen wankelen; maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken, en het verbond Mijns vredes zal niet wankelen, zegt de Heere, uw Ontfermer‘.

De vastheid van Gods vredesverbond
1. Een troost voor Israël in het verleden;
2. Een belofte voor Israël in de toekomst;
3. Een bemoediging voor de gemeente van vandaag.

1. Een troost voor Israël in het verleden

Gemeente, als u weleens in de bergen geweest, ongetwijfeld een diepe indruk op u hebben gemaakt. Wat voel je je dan klein. De majesteit van God de schepper. Diepe dalen. Kun je eigenlijk niet voorstellen dat zo’n bergmassief zou verdwijnen, wijken. Toch gebeurt het weleens met aardbeving. Gaat vaak gespaard met veel slachtoffers. Hier denkt de profeet Jesaja aan. En dan met veel geweld. Misschien wel met de wederkomst.

Maar dan ook het contrast. Gods verbond zal niet wankelen, niet bezwijken. Bemoedigende tekst. En toch de omstandigheden waaronder Israël verkeert als Jesaja deze boodschap brengt, verre van rooskleurig. Twee stammenrijk. Koninkrijk van Juda. Ballingschap in Babel. Onder de voet gelopen. Jeruzalem ontheiligd, tempel verwoest. Hun hele wereld ingestort. Geloofscrisis. Psalmen zingen was er niet bij. Complete aardverschuiving. Wijkende bergen, wankelende heuvels.

Was hun schuld. God had zo vaak gewaarschuwd door Zijn profeten. Ze gingen hun eigen gang. Daar zaten zij in Babel. Moedeloos, hopeloos. Ze hadden God verlaten en God hen – althans zij ervaren zij dat. Beloofd dat ze na 70 jaar zouden terugkeren. Wie geloofde dat nog? Ondanks toch niet het laatste woord. In de crisis van het oordeel klinkt het woord van genade.

Jesaja gebruikt het voorbeeld van een gezin dat uitbreidt. Tent groter. Ondanks dat Israël God vergeet, zal de smaadheid straks verleden tijd zijn. Tweede beeld is van een onvruchtbare, alleenstaande, vrouw. Oneerbare gedachten. Ze heeft zich vervreemd van haar man. Geestelijk gehoereerd. Afgoden te gaan dienen. Daarom haar man bij haar weggegaan. Aangrijpend woord. Denk aan Golgotha. Waarom hebt u Mij verlaten, roept Jezus.

Voor een klein ogenblik. Voor een kort ogenblik, in het Hebreeuws. Verbond van de vrede zal niet wijken. De bergen zijn het meest vaste deel van de schepping. Grootheid van God die woont in het heiligdom. Bergen ook. Vast. Omgord met macht. Als u daar eens geweest bent, in bergachtig gebied. Word je dan niet stil? Voel je jezelf dan niet nietig, klein?

Bergen voor veiligheid. Rondom hen. Zo de Heere rondom Zijn volk. Psalm 36. Gerechtigheid Gods beschreven. Bergen toonbeeld van vastigheid. Maar er kunnen momenten in je leven zijn dat de vastigheden wegvallen, als zand door de vingers glippen. Of we denken aan de situatie van oorlogen.

U moet er niet aan denken dat als u in de Alpen bent, en een van die bergenspitsen, van zijn plaats zou gaan. Nog vaster dan de bergen is Gods verbond. Zo vast is het verbond van God. Gaat ver terug. De verbondstrouw. Moederbelofte in Genesis 3 na de zondeval. Nog vaster belooft God het later aan Abraham. Ik zal u tot een God zijn en u Mij tot een volk. Ook bij Sinaï en later bij David. God toont Zich als de Verbondsgod. Heel. Alles gaaf en heel. Heling.

Hun ontrouw kan Gods trouw niet verbreken. Een duidelijker prediking van de verbondstrouw kun je niet hebben. In de ballingschap. Zijn ja blijft ja. Zelfs bij 1000x ontrouw van het volk. Prachtige beloften voor Israël maar ook breder. Voor Zijn kerk.

2. Een belofte voor Israël in de toekomst

Het overige deel van Israël is al eerder weggevoerd naar Assyrië. Nooit teruggekeerd nog. Maar de anderen van teruggekeerd naar het land van Kanaän.

In het jaar 70 is Jeruzalem verwoest. Verspreid over de aarde. Zijnen, de Joden, verwerpen de Messias nog in het overgrote deel. Maar hoe zit het met het verbond van God? Het volk leidt al eeuwen onder de ballingschap. Lijkt altijd dat God Israël niet even

Gedachten gaat terug naar de holocaust, 6 miljoen Joden vermoord. Leek afgelopen met de Joden. Vandaag dreigt de Arabische wereld met een nieuwe holocaust. Velen menen dat Israël het over zich heeft afgeroepen.

Het hart van het Evangelie uit Gods Woord. Kernpunten uit de Schrift. Juist wel neerzien op verlaters. Vader die Zijn kind liefheeft. Slagen van de Vader. Denk aan Golgotha. Mijn God waarom hebt u Mij verlaten? God wil de relatie herstellen. Zo is Zijn verbond. Bewogen over mensen, Hij wil ze niet loslaten.

Welke garantie heeft de kerk dat God Zijn beloften nakomt? Voorbeeld van Noach wordt gebruikt. Aarde zal niet meer door water vergaan. Regenboog. Zo is het verbond met Israël. Ook vandaag. Velen keren terug. Als tekenen van de onwankelbare trouw van God.

Wie Israël vergeet, zaagt de takken door waarop hij zelf zit. De gemeente van het Nieuwe Testament kan niet zonder Israël. En wij? Lijken er geen oog voor te hebben. Dr. Vreekamp over Israël, 1987. Hart voor Israël. Deed studie naar catechismusstudies maar vond er niets van terug over Israël. Leek wel afgeschreven. Iets wat verleden tijd is, kun je beter opruimen. Hebben geprobeerd. Zijn we stil. Vanwege het geheimenis van Gods verbondstrouw. Verkiezen, Hebreeuwse woord liefhebben. Een Joodse rabbijn zei eens het volgende. Hoe zal het kruis het teken van Gods liefde zijn als er vaak de schedels op zijn kapotgeslagen? Aangrijpende werkelijkheid.

Hij is erbij. Verbond zal niet wijken vanwege Zijn goedertierenheid. Hier is Israël. Dieper kan het niet liggen. Verbond van vrede. Wat een rijke belofte voor Israël. Maar dit is niet te verstaan zonder het vorige hoofdstuk, Jesaja 53. Joden geloven dat het over Israël gaat. Maar de kerk leest er de Messias in. De lijdende Knecht. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem. Daarom kan op grond van Zijn offer vergeving zijn voor Jood en heiden.

3. Een bemoediging voor de gemeente van vandaag

Verbond was uniek. Twee onderdelen. Een de landsbelofte. Strijd gaande, wordt betwist. Vandaag de strijd met de Palestijnen. Tweede tot het volk. Tot Kanaän, Abrahams nageslacht. Vervulling van de beloften in hen. Alle volken. Pinksterdag wordt daar een begin mee gemaakt. Ook heidenen in betrokken. Verlost heeft van de vloek der wet, schrijft Paulus. In Christus Jezus, de beloften in Hem.

Vervreemd van Israël. Nu in Christus die eerst verre ware nu in het bloed van Hem. Relatie tussen het verbond en Zijn bloed. Verbond komen we niet tegen in het Nieuwe Testament. Verbond. Snijden. Door die stukken heen. Iemand die Zijn beloften niet zou nakomen, die zou Hij doden. Genesis 15 bij verbond met Abraham, vuur en rook. Ook bij uittocht uit Egypte.

Mozes leest de inhoud van het boek waarin het verbond staat. Brandoffers ook. Bloed onmisbaar. Dit zag op Christus de Middelaar van het nieuwe verbond. Exodus 24. Dat de kinderen van Israëls aten en dronken. Trekken de lijn door. De nacht waarin de uittocht uit Egypte wordt herdacht. Pascha. Jezus neemt het brood en de wijn. Stelt het Avondmaal in. Nieuwe verbond. Telkens als wij vandaag als we aan mogen zitten aan de dis des verbonds, staat vaster dan de hoogste berg.

Kinderen van God reeds bevrijd. Maar als ze nog op aarde zijn, nog in de ballingschap. Zeggen Joden ook. Misschien kent u dat sterke gevoel van verlatenheid wel. Niemand begrijpt je met je geestelijke nood. Misschien ook wel niet in de kerk. Wat vree heeft elk die Uwe wet bemint.

Duizend doden kwellen mijn angstvallig hart. Ook onder jongeren. Lazen ook over suïcide onder jongeren. Zonder doemdenker te zijn, wat hebben we nog van de kerk te wachten? God verlaten. Schuld bij onszelf. Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen. Oorzaak bij ons. Velen in onze samenleving zien het leven niet meer zitten.

Alleen hoop op God, Zijn verbondstrouw. De kerk mag in deze moeilijke tijd, tijd van ballingschap, de beloften vastgrijpen. Wandelt voor Mijn aangezicht en weest oprecht. Dat God getrouw is, dat geeft houvast. Wie zichzelf niet klein voelt bij de Majesteit van God, zoals die bij de bergen staat, hunkert naar de vrede. Zalig zijn de zachtmoedigen.

Verbondstrouw. Daarom bestaat ze tot in eeuwigheid. Naam van Vader, Zoon en Heilige Geest uitgesproken over ons leven. Het is een wonder dat er nog een gemeente is. Dat we hier vanmorgen bijeen mogen komen. Bent u daarvan een levend lid? Niet omdat u zo goed bent. Gods verbondstrouw zo groot. Omdat ze eeuwig is. Zoon heeft Zijn bloed gegeven. Voor verlaters. Houd op het te begrijpen, maar verwondering.

Wie Hem verwerpt, wacht een vreselijke toekomst. Openbaring 6, zij die Hem verwierpen. Zij zullen bidden: bergen valt op ons. Maar geen ontkomen dan. Daarom wij bidden van Christuswege, laat u met God verzoenen. Hij is onze vrede. Bergen zullen wijken, heuvelen wankelen maar Golgotha wordt nooit overtroffen. Amen.

Zondag 22 juli 2018 – Hersteld Hervormde Kerk Putten – ds. N. van der Want [Barneveld] – Jesaja 54 vers 10