De apostel Paulus schrijft in de Romeinenbrief over Israël. Het gaat hem aan het hart. Het gaat om de waarheid in Christus. In het diepe besef dat het geschreven werd in de aanwezig van Christus. Is er herkenning bij ons? Dat we Gods aanwezigheid in ons leven opmerken en dat wij vrijmoedig over Hem spreken? God is trouw aan Zijn volk Israël. Anders dan Paulus staan wij achter de landsbelofte die in vervulling is gegaan. God is trouw aan Zijn beloften, niet een van Zijn beloften zal ter aarde neervallen. Gods beloften worden allemaal, een voor een, heerlijk vervuld. Op God kunt u werkelijk aan.
Gemeente van Christus, het kan ons toch niet ontgaan zijn, dat Paulus er persoonlijk helemaal in zit. Emotioneel. Fel. Verdriet. Romeinen 9-11 wordt gezien als uitleg over de weg die God gaat met Israël. Verhandeling. Leerboek. Maar begin zie je: hoe betrokken de uitlegger is. Paulus blijkt een man met gevoel. Paulus een man van theorie? In tegenstelling tot evangelie? In Bijbel vind je in brieven verdere doordenking. Waar de evangelisten over schreven. Maar niet zo, dat niet betrokken is geschreven. Gaat ook niet om persoonlijke opvattingen. Het gaat om de waarheid in Christus. Er is een diep besef, ik schrijf het in aanwezigheid van Christus. Ik moet dit doorgeven. Herkennen we zulke momenten? Nu moet ik dit doen. Ik ben er emotioneel bij betrokken. God zit erachter. Hij staat achter me. Mooi om zo bewust te leven. God te merken in je leven. Daar meer over spreken? Momenten herkennen en vrijmoedig erin gaan staan.
Paulus is heel betrokken. Stereotype man? Man zakelijk, nuchter, onbewogen. Gaat niet op. Doen mannen en vrouwen geen recht. Paulus had verdriet.
Vers 2. Grote bron van droefheid. Grote bron. Heel diep. Voortdurende smart. Steeds is het er. Precies naar kijken, maar ik lees eerst door. Paulus gebruikt grote woorden. Zou zelf wel vervloekt willen zijn. Om een doel: om mijn broeders. Tegenstelling met Romeinen 8. Niets kan mij scheiden. En nu: ik wens zelf wel vervloekt te zijn. Dat woord gaat heel diep. Verdoemd. Weg van Christus. Eeuwig. Dat kan niet gebeuren omdat niets hem kan scheiden. Ten diepste kan dit niet gebeuren. Bloedband. Wat hebben wij over voor verwanten? Noemen wij hen broeders en zusters.
Paulus doelt op joden. Noemt hen Israëlieten. Verwanten van Jacob. Wij horen dat al snel met de staat Israël. 6 miljoen. Wonen evenveel joden buiten Israël. Moet je niet vergeten, ook Arabieren wonen. Behoren tot die staat. Ingewikkelde rond volk en staat. Paulus doelt op nakomelingen van Jacob. Mooi om te zien. God heeft hen meer dan een hand vol gegeven. 6 dingen. Niet bijzonder omdat wat ze is, maar om wat God hen gaf. Legde Hij tegen hen aan.
Aanneming tot kinderen, eerst. God noemt Israël zijn zoon. In en vanwege die ene Jood, Jezus. Heerlijkheid gaf God hen. Moet je lezen in Exodus 40. In die tabernakel komt dan de heerlijkheid! Zo dichtbij. Onder hen. Ik hoop dat wij oog gekregen hebben voor de heerlijkheid van God. Die is er. Had God gegeven. De verbonden. Afspraken. God zei: Ik zal bij jullie horen. Ik ben voor jullie nakomelingen. En wetgeving. Leefregels. Spelregels. En de eredienst. Omgang met Hem. Bij Hem zijn. Hem horen. Bijzonder eigenlijk. Ontmoeting met God. Zijn heerlijkheid dichtbij. Beloften. Meervoud. Van trouw. Verbonden. Landbelofte. Voor jullie is die plaats die ik Abraham wees.
Dan vers 5. Abraham, Izak en Jacob. God had bijzondere dingen gedaan. Zich bekendgemaakt. Christus is eruit voortgekomen. Had een joodse moeder. Hoe had Jezus eruit gezien? Vroeg iemand van Koreaanse achtergrond op belijdeniscatechisatie. Jezus zag eruit als een jood. Hoe ziet Hij er uit als Hij terug komt? Als een jood. Ja.
Terug naar die emotie en felheid. We merkten, die is er omdat het gaat om wat hem dierbaar is. Ook erbij: vers 6. Niet alsof woord van God vervallen is. Nou, dat die weg van Israël zou kunnen doen twijfelen aan Gods woord. Is Gods woord wel waar? Zegt ons veel. Woord dient werkelijkheid te worden. Geen mystieke woorden. Boven de werkelijkheid. Je komt soms christenen tegen die zo denken. Andere werkelijkheid dan de onze. Krant en nieuws er niets mee te maken hebben?! Is niet zo. Paulus houdt het er naast. Geeft hem diepe emotie. Aan lijve ondervinden dat joden Jezus afwezen. Paulus is letterlijk synagoge uitgezet. En op straat geloofden de niet-joden het. Dat gaf Paulus strijd. Je proeft zijn worsteling. Gods woorden moeten waar gaan blijken. Dat leek niet het geval.
Als het gaat over Israël en geloven in Jezus en de belofte, zien wij meer dan Paulus zag (denk ik). Wij leven al 70 jaar met Israël. Staat op die oude plek. Landbelofte is in vervulling gegaan. Gods Woord houdt stand. Er zijn Messiasbelijdende joden. Tekenen van hoop. Zie het! God is Zijn volk trouw. Zijn woorden worden daden in de geschiedenis. Veel joden geloven nog niet in Jezus de Messias. Kan pijn geven. Zoals Paulus.
Wij mogen en moeten dit meer naar ons halen. Ik hoor er 3 dingen in.
1. Allereerst de pijn. Grote bron van droefheid. Smart en hart. Rijmt. Blijkbaar is dat er bij gelovigen. Niet alleen maar dat mooie en hoge van Romeinen 8. Ze kennen pijn en verdriet. Merken we bij Paulus. Dat is er is, moeten we juist in onze tijd tegen elkaar zeggen. Zijn mensen die willen geloven maar dan moet het een plus zijn. Wat toevoegen aan je leven. Zondagmorgen in de kerk, Bijbellezen, dan kan je niet met mooie van leven bezig houden. Je bent al zo druk. Tijd voor God moet dan wel mooi zijn?! Iets opleveren. Paulus: smart, pijn, voortdurend. Wij kiezen niet voor het geloof. Heb je dat ontdekt? Wij kunnen het niet pakken. God breekt in ons leven binnen. Misschien als vroeg. Christelijk gezin. Adoptie misschien. God leeft en ik heb met Hem te maken. Dat God veel geeft (ik denk aan die 6 dingen van net). Toch horen we: niet zonder pijn, verdriet en strijd. Verzoeking Welvaartsevangelie. Alleen maar beter worden? Wonderlijke genezing? Hier lees ik: geloven gaat niet zonder verdriet.
2. Juist dit verdriet, dat is het tweede, is inherent aan het geloven. Bij Paulus verdriet om zijn broeders. Dat het woord niet in vervulling zal gaan. Nog en vandaag verdriet om broeders en zusters, familie, die niet in Jezus geloven. Ouders ten aanzien van kinderen. Kinderen die niet in de kerk zijn. Thuis op bed. Hier zit veel pijn en verdriet. Zullen we dat juist een keer benoemen. Die worsteling van Paulus: is God wel trouw? Hij/zij draagt wel teken van verbond. Laat duidelijk zijn, niet in de kerkdienst zijn wil niet zeggen dat je niet gelooft. Zo makkelijk liggen rekensommen niet. Maar als je gelooft zoek je Hem toch in de kerk en zoek je Zijn gemeente? Paulus had er verdriet over. Steeds. U, over iemand? Paulus wist er van. God geeft er door. Dit verdriet mag er zijn. Gaat nog al eens diep. Ook die vraag: is het verdriet er?! Bij Paulus intense betrokkenheid. Als dit verdriet er niet is, is er dan niet de betrokkenheid op God of de naaste?
Sommige christenen proberen zich hiervan te verlossen door te zeggen: het komt wel goed met hem of haar. Christus is toch een verzoening? God is toch liefde? Alverzoening. Ieder mens wordt toch behouden. Ik snap het verlangen daarnaar. Maar aan die mensen wordt geen recht gedaan, hun niet willen geloven wordt geen recht gedaan. En aan het woord wordt geen recht gedaan. Werk Geest, maakt het persoolijk. Geest getuigt met onze geest! Gaat niet buiten mensen om. Wordt werkelijkheid. En ja, God is liefde. Maar liefde die geen antwoord krijgt, wordt gekwetst. Bijbel spreekt over hemel en hel. Ik denk aan die 6 dingen. Ook aan mensen die in christelijk gezin zijn geboren. Aanneming. Heerlijkheid. Verbond. Leefregels. Eredienst. Beloften. Zoveel heeft God gegeven. Aan boom van je leven gelegd. Nog niet persoonlijk geloven? Hoeveel heeft God aan jou, u gegeven? Zie het! Leg het niet naast je neer. Kun je niet maken. Wel doet: komt je duur te staan. Keer je vandaag tot God. Aanvaard de redding. Hij onderging de straf. Omdat wij Zijn liefde kwetsen.
3. Derde. Hoe zit het ten aanzien van Israëlieten? En jongeren van de gemeente? Gaan we daar goed mee om. Ik ben bang van niet. Geen oog voor afhakers. Wel goed in verwelkomen. Ik mis je?! Tot God voor hen te bidden? Namen bij God brengen. Geloven dat God Zijn woorden doet. Ik geloof dat we hier over door moeten denken. Hier iets mee moeten. Eindigt de preek hiermee? Zit je op amen te wachten?
Doorlezen, als je de strijd kent, tot hoofdstuk 11. God gaat door. Kerk blijft de tweede. Israël blijft de oudste. Samen gemeente zijn. Ik eindig waar Paulus op mocht zien. Christus. Vers 5b. Te prijzen tot in eeuwigheid. Hij is groter dan mijn zorgen en verdriet en twijfel en gedachten. Hij gaat boven alles. Zo is er hoop. En zo is Hij te prijzen tot in eeuwigheid. Amen.
Hervormde gemeente Reeuwijk, Ichthuskerk, zondag 10 juni 2018, 9:30 uur. Schriftlezing Mattheus 15:21-28 en Romeinen 8:38-9:8. Wetslezing uit Exodus 20:1-17 (vooraf nog Exodus 19:1-6).