In de Bergrede zien we uiteindelijk Christus zelf getekend. Hij kwam om buitengeworpen te worden opdat zij die door hun zonde buiten zijn komen te staan, welkom kunnen worden geheten bij God. Alleen wie op God vertrouwt, leeft veilig. Geloof en bekering zijn persoonlijke zaken, het gaat er nauw aan toe, leef daarom bewust en dicht bij Christus.

Alleen in Uw spoor kan leven leven zijn

Terwijl we Jezus, de Koning, zien zitten op een berghelling is Hij wel onderweg naar Jeruzalem. Niet naar een paleis, maar naar het kruis. Om daar onze zonden te verzoenen. Dat wat wij met de beste bedoelingen niet ongedaan maken, gaat Hij ongedaan maken. De schuld die wij hebben opgebouwd, gaat Hij betalen. Hij baant voor ons een weg door de dood. Zonde en dood staan in de weg. Voor u en mij. Om in het Koninkrijk te komen. Daarom geeft Jezus buiten de poort Zijn leven om voor ons de poort te openen. De straf die Hij ondergaat, zal ons vrede brengen. Wonderlijk.

We zien Jezus zitten op een berghelling. We horen Hem woorden spreken van eeuwig leven. Het is belangrijk dat we ons zo laten aanspreken en gezeggen dat Zijn woorden ons maken tot burgers van het hemelse Koninkrijk. Door de woorden van de Bergrede wil Jezus iets uitwerken in uw en mijn leven. Hij wil ons leven vernieuwen, herscheppen. Niet dat wij aan de slag moeten met de geboden en leefregels om er iets van te maken. Nee, draai het om: die willen met ons aan de slag.

Hoofdstuk 7 begint met de balk, om die uit je eigen oog weg te halen. We zijn snel om de splinter bij een ander te veroordelen. Wat kan je een ander negatief benaderen. Stop zegt Jezus. We hebben de handen meer dan vol aan onszelf. Als we onze handen ten hemel heffen voor het gebed, kunnen we niet naar een ander wijzen. Laten we de handen maar vol hebben aan het gebed. Op het gebed wil God grote dingen doen. God wil goede gaven geven.

Bid en u zal gegeven worden. Lukas zegt: God zal je dan de Heilige Geest geven. Wil Hij niet geven wat Jezus in de Bergrede vraagt? Namelijk karaktervorming, vernieuwing. Leven uit de overvloed van Zijn leven… Dat de bloem van ons leven er soms zo verlept bij kan hangen… Terwijl we uit een overvloed van Jezus mogen putten.

Het kan dus echt anders worden in het leven. Dat is een geweldige belofte. Niet door de handen uit de mouwen te steken. Maar de handen naar de hemel te heffen. Leven in bewuste afhankelijkheid van God. Bid en u zal gegeven worden. De Geest zal je gegeven worden. Klop en er zal worden opgedaan. Daar mag je op vertrouwen.

Zoals aardse vaders, die zondaren zijn, goed zorgen voor hun kinderen, zo mag je erop vertrouwen dat de hemelse vader ook zal zorgen. Als een kind om een homp brood vraagt, dan geeft hij toch geen steen. Of een paling, dan geeft hij toch geen slang? Vader geeft het kind wat het nodig hebt. Je krijgt niet altijd alles wat je vraagt, maar je mag erop vertrouwen dat je krijgt wat je nodig hebt. Zo mogen we er bij onze hemelse Vader op vertrouwen dat Hij geeft wat je nodig hebt. Niet in eigen kracht hoef je te gaan. Je mag gaan in Zijn kracht. Dat is niet alleen jouw zorg, het is Hem een zorg. Hij geeft de Geest. Die genade houdt Hij niet achter.

Vers 12 zegt dan: wat u wilt wat de mensen u doen, doet u dat ook. Wat zou dat mooi zijn! Het zou mooi zijn om zo te leren leven in de Geest. De ander voortreffelijker achten. Je naaste tegemoet treden zoals je zelf tegemoet getreden wilt worden. Hoe je dat kunt doen? Gelovig beseffen dat deze oproep voorafgaat aan dat bidden, zoeken, kloppen. De vervulling van de door Jezus vervulde wet is geen prestatie van onze kant, het is eerder een geschenk van Zijn kant. We mogen de lege hand ten hemel heffen, om van God te ontvangen wat we nodig hebben.

Eerlijk tegen God zeggen: ik red het niet alleen. Ik heb U nodig. Dingen die je deze week gaat doen. Ik heb U nodig. Uiteindelijk is heel het Koninkrijk een genadegift. Geschonken aan mensen die eerlijk geworden zijn voor God. Als je klopt, daar mag je op vertrouwen, dan wordt er opengedaan.

Jezus heeft veel nieuwe en ongehoorde dingen gezegd. Het komt erop aan dat de discipelen de weg ook echt gaan. Volgen en respecteren. Zo is het toch ook, letterlijk op weg, als je je buiten begeeft, in het verkeer, je kunt niet je eigen gang gaan. Het is de bedoeling dat je de verkeersborden respecteert. Verboden toegang: dan mag je daar niet heen. Of verboden rechtsaf te slaan. Of een bord van 30 of 50 km/u. Het is ook zo met de leefregels van Jezus. Hij wil dat we eruit leven.

In het Oude Testament wordt benadrukt dat de geboden een weg zijn om te gaan. De vraag is niet, wie ben je? Maar: welke weg ga je? Dat zegt wie je bent. Alleen in Gods spoor kan leven leven zijn. Ik houd u voor het leven en het goede en het kwade. Wandel in Zijn wegen. Dat houdt Mozes voor. De tweede Mozes, Jezus, houdt het Zijn discipelen voor. Als je gaat in mijn spoor is je leven echt leven. Dan kom je behouden aan. Volg Mij! Bewandel de smalle weg. Ontvang het heil waarover ik spreek.

Wij gaan vaak zo onbewust de kerk in. De deur in. Je neemt je plek in. Hoe zit je daar? Toch al gelijk met verwondering. Bij God is er voor jou een open deur! Al valt de voorganger of preek tegen. De open deuren van de kerk zeggen: de deur bij God staat open. Ik mag in en uitlopen bij God de Vader, als kind aan huis. Wat een wonder en genade. Maak er dankbaar gebruik van! Dagelijks je vertrekpunt en terugkompunt bij God vinden.

Toen wij met Adam wegliepen, gooiden we de deur in het slot. We hielden God buiten de deur. Voor gezien. Met onze rug weggelopen. Daarmee kwets en beledig je iemand. De deur is gesloten door onze zonden. Dat betekent buitenstaan! En dus niet ingaan in de feestzaal. Buiten staan in de kou van de verlorenheid.

Jezus is onderweg! Hij zal buiten de poort geworpen worden. Hij komt buiten te hangen opdat buitenstanders binnen komen te staan. De poort is voor ons gesloten. Maar Jezus gaat die poort openen. Hij gaat hier voor mij. Heel de wet van God en Zijn Koninkrijk – Hij gaat het volbrengen. Opdat ik toch naar binnen mag. Hoe dan ook. Vrijmoedig en vol verwondering. Terugkeren en leven in de gemeenschap met de Vader. Die stille en verborgen omgang.

Die deur staat echt open. Dat blijkt op Pasen. Daar doet God de deur open. Een poort vanuit de nacht naar de dag, vanuit het donker naar het licht. Een dag zonder dood, zonde, twijfel zal er dan zijn.

Waarom is die poort smal? Ik denk dat dat benadrukt dat het geloof iets heel persoonlijks is. Je gaat een voor een naar binnen. Heel bewust. Jezus vraagt een persoonlijke en bewuste keus. Anders ga je zomaar met de schare en de massa mee. De navolging van Jezus is een heel bewust leven. In de navolging leer je bewust te leven en na te denken. Waarom doe ik dit? En waarom niet? Is dit Gods bedoeling? Is dit goed voor mijn medemens? Je gaat steeds bewuster in het leven staan. Als je beseft dat je mag leven van Gods geduld, leef je steeds geduldiger met je naaste. Nodig is het om elke keer goed op te letten. Niet het spoor bijster te raken. De schapen horen Zijn stem. Leven in verwondering – op kosten van Jezus.

De weg van de navolging is nauw en benard. Dat ziet wellicht op de vervolgingen. Strijd de goede strijd van het geloof, zegt Paulus. Het is best een gevecht ook, met jezelf vooral. Laat je die strijd lopen, ga je op de brede weg, dan kom je er niet. Velen volgen die weg maar het brengt je nergens – ja, naar de ondergang. Wat een genade dat Jezus ons stilzet en roept en trekt. Alleen in Mijn spoor kan leven leven zijn. Laat je niet voor de gek houden. Als je bewust die weg gaat als jongere. Zijn woorden zijn het waard. Leef eruit. Ik ben de Goede Herder, je kunt op me aan.

Het komt aan op een bewust leven en een bewuste keuze. Er zijn roofzuchtige wolven. Ze nemen je te grazen voor je eigen gewin. Valse profeten. Hoe kan je die onderscheiden? Kijk naar hun vruchten. Wat werken de vruchten uit? Is dat meer toewijding, meer geloof? Brengen ze je dichterbij de Goede Herder? Of is de wrange vrucht dat de schapen je laten lopen, hun gang gaan, voor zichzelf leven. Het is niet: is hij volgens onze groep? Staat hij of zij in de goede traditie? Nee. Kijk naar de vruchten. Valse profeten brengen niet oplettendheid. Maar ze sussen de schapen in slaap. Ze leiden bij de Goede Herder vandaan. Al doen ze in Jezus’ naam wonder. Verkijk je niet op hen. Op de laatste dag: dan zal Jezus zeggen dat Hij hen niet kent. Jullie hebben Mijn schapen niet behoed en geleid op het smalle spoor.

Niet dat we argwanend moeten luisteren naar elke voorganger. Wel als we leven uit en bij het Woord, het zullen horen als er onwaarheden worden verkondigd. Let dus goed op. Leef bewust. Let goed op Jezus. Volg Zijn stem. Wat een genade dat Hij een Goede en betrouwbare Herder is.

De vrucht van Zijn leven en sterven is zo mooi. Dat is de vrucht van het eeuwige leven. Laat Jezus de boom des levens voor je zijn. Dan kan je ernaar verlangen om de vrucht van brood en wijn te ontvangen. Om te proeven en beleven.

Meer dan ik mijn eigen beeld zie oprijzen in de Bergrede, zie ik het beeld van Jezus. Jezus is de Bergrede in eigen persoon, toch? Hij gaat ons voor op die weg. Hij is de weg. Hij is de deur, de poort. Hij is het leven. Hij voor mij. Wie door het geloof in Hem is, schuilt bij Hem, met alle vragen van het leven, wie in Hem is en blijft, die leeft vanuit de Bergrede niet als een nieuwe wet, maar wel om die te doen uit dankbaarheid.

Dan fundeer je je leven op de sterke rots. Hij is de vaste rots van het behoud. Bouw op Hem. Vertrouw op Hem. Vertrouw je aan Hem toe. Nu en eeuwig.

Amen.

Hervormde Gemeente Reeuwijk, Ichthuskerk, zondag 5 februari 2023, 17 uur. Schriftlezing Mattheus 7:7-23.