Op de Paasmorgen is er iets nieuws onder de zon: Heere Jezus Christus is uit de dood opgestaan. Zo komen we met de vrouwen bij het lege graf. Geen berusting in gelatenheid dat er toch niets veranderd. God werkt met Zijn opstandingskracht. De dood is overwonnen en de dood kan ook al Gods kinderen niet houden. 

Markus 16 vers 6: ‘Maar hij zeide tot haar: Zijt niet verbaasd; u zoekt Jezus den Nazarener, Die gekruist was; Hij is opgestaan; Hij is hier niet; ziet de plaats, waar zij Hem gelegd hadden’.

Iets nieuws onder de zon

Gemeente van onze Heere Jezus Christus, hoe verandert u er nu echt? En welke veranderingen zijn echt veranderingen? Veel van hetzelfde. Nieuw soort pan. Nieuwe auto. Veel van hetzelfde. Hoe vernieuwend zijn producten echt? En ons leven. Gonst van verhalen over zelfhulp. Praktijk heel weerbarstig. Je blijft altijd een beetje jezelf.

Misschien zeg je juist andersom. Vroeger zo anders. Ik verander zoveel. Vaak in nieuwe jas gestoken. Hoeveel verander je nou echt? Prediker, misschien in neerslachtige bui, niets nieuws onder de zon.

Maar Pasen dan. Het graf is leeg. Hij leeft. Kunnen wij niet met handen maken. Jezus wordt opgewekt uit de dood. Paulus gebruikt dat beeld dat het ook in ons gebeurt. Die kracht waarmee opstond werkt ook in ons.

Waar zien we die opstandingskracht werken? In de kerk en werk. In Markus 16 zien we dat het niet vanzelf gaat. Vrees en beven. Pasen doet je ergens beven. God laat je perplex staan.

Ik zei het al dat het daar in het begin helemaal nog niet over gaat. Blij dat Jezus opgestaan is. Later pas. In het begin vinden ze het een beetje eng. Dat is wat anders dan hallelujah.

Markus laat ons opnieuw meelopen met deze vrouwen Maria en Maria de moeder van Jakobus en Salome. Met de Goede Vrijdag zagen ze hen al. En zagen zij hen Jezus in het graf leggen. Nu zien we ze met specerijen om de doodsgeur te verdrijven. Om 6:00 uur in de morgen.

Je ziet ze lopen zonder verwachting en hoop. Met liefde. Sommige dingen veranderen nooit. Hij die gestorven is blijft gestorven. Daarom zoeken ze in het graf. De laatste liefde. Je voelt wat ze meemaken. De steen is weg. Het obstakel. Wie heeft die steen weggerold?! Is er al iemand in het graf? Is iemand hun toch al voor geweest, ze waren zo vroeg vertrokken.

Wat zien ze in het graf? Een jonge man. Helemaal van de kaart. Vrouwen wakker geschud. Verdrijft de laatste slaap om het zo te zeggen. Niets nieuws onder de zon. We gaan een dode zalven. Wie zit nou in het graf. Een huiverige onderbreking. Gods werk ziet en daar tegenop opbotst. Huiverige onderbreking. God is daar aan het werk geweest. Jezus is daar niet meer.

Of de vrouwen het meteen begrepen hebben wat daar gebeurd is? Maar God zorgt daarvoor. Dat het gewone doorbroken wordt. Z’n gewone gang gaat. Maar God gaat Zijn gang. Komt de huiver binnen. Heilzaam. Breekt het wolkendek in je leven. Juist misschien wel op die momenten dat je herkend wat die vrouwen meemaken. Dat weet je het even niet meer, dan is God daar.

Het gaat om die randmomenten ziekte, lijden. Ineens was God daar. En je zag wat God deed. Je hoorde Zijn stem in een lied een tekst. Door de liefde van de mensen om je heen. Moment van richting maar misschien ook van verstikking, Godservaring. Wie God is en wat Hij doet laat Hij zien.

De opwekking schudt hen wakker. Vanaf vandaag gaat het anders. Hoe vaak leven mensen berustend. Je kunt er weinig aan veranderen. Het vraagt nogal wat hoop op verandering. Hoe vaak blijven dingen niet hetzelfde. Puntige kanten van je karakter of van de ander. Ze blijven steken. 

Dat op ene plaats onrecht onderdrukt wordt en elders opkomt. Kijk in ons land. Toeslagenaffaire. Gas in Groningen. Stikstof. Zou het ooit veranderen? Maar geloof je in verandering? Dat een gestrand huwelijk nog gered kan worden? Dat een gedragseigenschap omgebogen wordt. En als je dieper graaft, dat God alles anders kan maken? Is er hoop, verwachting, graf niet gevuld maar leeg. Zit daar een engel. Dat is toch Evangelie. Dat God doet boven verwachting.

Tegenovergesteld aan Evangelie is heidendom. Zitten we aan vast, komen we vandaan. Zwaarmoedig. Zorg ten diepste niet voor hoop maar wanhoop. Dat rust op de bodem. Zie je wel, het wordt toch niet anders. Haal de krenten uit de pap. Het wordt niet beter. Maar wil je zo leven? Wil je geloven dat het door God beter wordt door jou?

God transformeert. Dat schudt mensen wakker. Er is wel degelijk iets nieuws onder de zon. Dat is waar God Zijn voet op de aarde zet. Daar komt het leven. ‘Waar God de Heer zijn schreden zet, daar wordt de mens, van dwang gered, weer in het licht geheven.’

Die wanhoop ombuigen in verwachting. Jij wordt in het licht geheven. Het licht van Pasen. De vrouwen zien daar eerst nog niet veel van. Ontdaan. Maar die man spreekt verder. U zoekt. Jazeker ze zijn kwijt. Je zoekt Jezus de Nazarener. Kijk maar. De plek. Ze zullen het gezien hebben.

Wat zou het gedaan hebben dat God door de engel woorden geeft. Het lege graf krijgt woorden. Gods stem. Teken en wonder, en dan daar Gods stem. Mensen bang van wat ze zien. Ik denk dat jij het verhaal van Mozes wel kent. Met die kudde aan het werk. Brandende braambos. Maar verbrandt niet. Hij kijkt. Doe je schoenen uit. God gaat iets zeggen, die plaats is heilig.

Volk bij Sinaï. Zagen de berg roken. Worden ze bang van. En dan horen ze God spreken. En Jesaja, vision, dagdroom. Daar zelfs een beetje bang van wordt. En dan gaat God tot Jesaja spreken. Heiligheid van God ervaren. Schoenen uitdoen. Volk, Jesaja, ze sidderen. Brengen we het er levend vanaf?

En dan altijd klinkt weer vrees niet. God is er niet op uit om te vernietigen. Van schrik naar toewijding. Van ontregeling naar aanbidding. Herken je dat een beetje? Dat God jou ontregelt. Misschien doet huiveren van wat God doet.

Vandaag de dag een romantisch beeld van waar God komt. Zekerheid en geborgenheid. Maar als God komt verandert Hij jou. Misschien met kleine stapjes of met een schok. Van je pad af. Hij ontregelt jou. Wie zit op God te wachten? Eigenlijk niemand. Wie zat er in Markus 16 op God te wachten. Eigenlijk niemand. En dan komt God.

En toch wordt er in wereld gewacht op God. Wereld verlangt naar wereld zonder pijn, zonder dood. Verlangen naar beter. Veel wereldverbeteraar bezig om die goede verandering aan te zwengelen. Maar die enige Wereldverbeteraar stond tweeduizend jaar geleden op. Ik heb de dood verslagen. Hij leeft.

Met die baanbrekende kracht werkt God in mensen. In jou in geloof. Als jij in Christus gelooft, zul je met Hem opstaan. Sterker nog als jij met Hem leeft, doet Hij jou opstaan met Christus. Paulus schrijft daarover. Elke dag weer en elke dag meer. Dat is huiveringwekkend mooi.

Zo krachtig dat Hij mensen uit de dood rukt. En nieuw leven plant. Zaadje in de grond. Wie had dat verwacht dat dode zondaren levende gelovigen kunnen worden? Dat is wat Pasen anno 2023 is.

Misschien herken je het ook wel. Die vrouwen, dat allemaal dichtbij laten komen. Moet ik dat dichtbij laten komen? De een houdt misschien helemaal niet naar verandering. De ander wel. Kijk eens mee.

De vrouwen moeten de boodschap doorgeven dat Jezus voorgaat naar Galilea. Jezus gaat voor. Kijk dan naar Hem. Als Gods opstandingskracht gaat werken, dan weet je wat je gaat worden. Als Christus zijn.

Jezus heeft laten zien wat dat is voor Hem. Het leven is goed voor altijd. Goed voor altijd. De dood jou los moet laten. Dat is de hoop, de verwachting die God jou geeft. Die hoop niet laten passeren. Daarom geef je over, uitstrekt naar Jezus.

Pasen is ook je dode ik laten opstaan in Jezus. De heiligheid van God in je huist. Echt ver-ander-ert. Dat is wat God doet, blijft doen in je leven. Die weg mag je gaan. Het is een goede weg. Het is een hoopvolle weg. De toekomst en zeker en goed. Telkens luisteren naar Jezus’ stem. De zonden niet laten heersen maar de opstandingskracht.

Tot slot. De vrouwen vluchten weg bij het graf. Het is ze teveel. Ze geven de boodschap door aan de discipelen. Discipelen worden apostelen. Die gaan de wereld door met deze boodschap. Het is als Markus zegt jij doet ook mee. Ga je de vrouwen achteraan? Ga je op Hem lijken?

Dan is er toch iets nieuws onder de zon. ‘Waar God de Heer zijn schreden zet, daar wordt de mens, van dwang gered, weer in het licht geheven. Als ’s Heren woord weerklinkt met macht, wordt aan het volk dat Hem verwacht, de ware troost gegeven. Zijn Geest weerstaat de valse schijn, en schrijft in harten het geheim, van ’s Vaders grote daden. Zo leven wij om Christus’ wil, te allen tijd gerust en stil, alleen van zijn genade.’

Amen.

 

 

 

Eerste Paasdag 9 april 2023 – Oude Kerk Putten – ds. H.P. Brendeke – Schriftlezing Markus 16 vers 1-8