Christus ontfermt Zich

De gemeente is het lichaam van Christus. De Geest dat en christen horen bij elkaar en zijn aan elkaar gegeven. De preek is: Christus ontfermt Zich. In het Avondmaal: Christus ontfermt Zich. Hij deelt van het brood en van de wijn en zo mogen we dat elkaar aanreiken. Laten we zijn daar waar Hij is. In de naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest.

Gemeente van onze Heere Jezus Christus, Paulus lijkt een teruggekeerde Syrierganger. Hij begeeft zich onder mensen waar hij eerst een bloedhekel had. Hij lijkt veranderd te zijn. Maar de gemeente vertrouwd het niet. Eigenlijk ook wel te begrijpen. In Handelingen 8 lezen we over hoe hij mensen die geloven uit de huizen. Razzia-achtige toestanden. Blaast van dreiging en moord. In de woorden iets van die intensiteit. Zo is Saulus. Totdat. Op de weg naar Damascus. Saul, Saul wat vervolgt u Mij? Drie dagen blind.

Paulus sluit zich aan bij de leerlingen in Damascus. Preekt in de synagoge. Ze zijn verbaasd, stomverbaasd. Hij was toch die man van de vervolging. Paulus moet vluchten naar Jeruzalem omdat hij in gevaar was. Ook daar weerstand. Ze zijn bang voor hem. Ze geloven niet dat hij veranderd is. Deze man terrorist, gestapo-officier. Doet hij niet alsof? Vriendelijk en dan iedereen verraden. Paulus doet zich voor als een terrorist.

En toch is het zo. Kan iemand zo veranderd worden? Kan de Heere God dit? Ja, blijkbaar. Niemand is hopeloos verloren. Dat doet wat met je. Doet ook wat met je hoe je naar anderen kijkt. Oordeel niet op eigen houtje en te definitief. Dat doet ook wat met hoe je naar jezelf kijkt. Slechte momenten vol schaamte en schuld. Denk niet dat je Hem hebt verspeeld. God niet buiten bereik. Kijk maar naar Paulus.

Barnabas, zoon van ontferming, brengt Paulus bij de apostelen. Die ziet oprechtheid bij Paulus. Barnabas zorgt ervoor dat Paulus ingebed wordt in de gemeente. Daar een thuis vindt. Zodat iedereen kan zien: deze Paulus is te vertrouwen. Het zegt iets over hoe de Heere God werkt door Zijn Geest. Handelingen het boek van de Geest. Pinksterdag en Petrus spreekt. Geest werkt en ontstaat een gemeente. Een gemeenschap gestoeld: bidden, broodbreken en trouw aan de leer van de apostelen, zo staat er in Handelingen 2. Iedereen gaat erbij horen dus ook Saulus hoort er bij. Verbonden aan de apostelen en wat zij doorgeven van Jezus, de Christus en opgestane Heer.

Saulus begint te leren en preken over de Heere Jezus in Damascus. Zonder inbedding, zonder verbondenheid aan de apostelen en gemeente. Saulus kan niet maar wat in het wilde weg preken. Nog geen mandaat, legitimatie. Niet een rondtrekkende profeet worden. Bijvoorbeeld: deze Saulus wordt gedragen door de gemeente in het gebed. Hij roept niet wat in het wilde weg. Een van ons. Behoort tot de gemeente.

De Heilige Geest is een verzamelaar. Rond brood en wijn. Saulus moet erbij horen, bij de kerk, om roeping te volbrengen. Gemeenschap die gestoeld is op wie de Heere Jezus is. Gemeente zijn thuis worden. Bijna alles wat Paulus later doet staat in het teken van de gemeenten. Brieven schrijft hij aan de gemeenten.

Als iemand van belang is geweest van het allereerste begin in het christelijk geloof, dan is het Saulus. De Heere God heeft hem op bijzondere manier gebruikt. Zoveel brieven, zulke lange en gevaarlijke reizen, gemeenten ontstaan. Je zou kunnen zeggen: een spirituele gigant, grootheid. Dankzij de Heere God. Maar geen wijze op de top die zo af en toe wat woorden rondstrooit. Die alleen wat zit te mediteren. Saulus wordt gemeentelid. Want de Heere werkt door de gemeente waar mensen samenkomen. Zonder de gemeente ben je nergens.

Je hoort het vandaag de dag vaker dat je zonder de kerk kan. Ik geloof wel maar zonder de kerk. Misschien wel ingeslopen: bij de gemeente horen zegt nog niet zoveel. Je kunt meedoen alsof je erbij hoort.  Gaat om hoe het hart is. Persoonlijke overtuiging. De gemeente kan ons ondersteunen maar als je sterk in  je schoenen staat, dan heb je dat niet nodig. Die gedachte. Maar waarom zouden christenen in Noord-Korea samenkomen als je ook thuis prima je geloof kunt beleven? Dat is de Heilige Geest! Die brengt mensen bij elkaar. Geest, geloof, gemeente. Zo werkt het blijkbaar, dat is het patroon.

In het Oude Testament lees je over alle volken die naar Israël komen. Jesaja. Psalm 87: volken bijeengebracht. Mensen bij elkaar door het geloof in de Heere Jezus. Je bent dan niet alleen. Als dat een visioen is, het patroon is, dan kunnen we vandaag ook niet zonder, op ons eentje blijven. Een lied zingt: ‘jij in jouw klein hoekje en ik in het mijn’. Maar eigenlijk klopt dat niet. Hoezo? We horen bij elkaar.

De Heilige Geest verzamelt mensen en zet ze bij elkaar rondom Jezus Christus. De gemeente is een gave van de Geest. Een ruimte geschapen door de Geest en gegeven.

Helemaal aan het begin van de Bijbel staat nadat de mens geschapen is, dat het niet goed is dat de mens alleen is. Nee, niet goed. Zo mogen we elkaar aankijken. We zijn aan elkaar gegeven. Patroon van het Koninkrijk van God. Patroon van God zelf. Belijden Hem als eenheid: Vader, Zoon en Heilige Geest.

Bonhoeffer zegt over het belang van de gemeente: je kunt in jezelf de overtuiging hebben dat Jezus zich ontfermt over je leven. Maar je hart is onderhevig aan van alles. Schaamte, twijfel. Kan maar zo wegglibben. We hebben elkaar nodig. Een broeder of zuster die het je zegt, het je aanreikt. Scherp houdt. Dat bevrijdt. Veel meer dan in eigen gedachten en cirkel rond gaan. We hebben iemand nodig die het je zegt in woorden en daden.

Een preek is niets anders dan: Christus ontfermt Zich. Avondmaal is Christus ontfermt Zich. Tekenend bij het Avondmaal. Brood en wijn deelt Hij en gaan van hand tot hand. Elkaar aanreiken. Jezus Christus ontfermt Zich. De gemeente is een gave van de Geest. Niet vanzelfsprekend voor iedereen en overal. Sommigen moeten haar missen. Op plekken zoals Noord-Korea is het misschien wel niet mogelijk. Of mensen in hoge ouderdom. Kan de Geest er niet buiten gevonden worden? In de natuur. Ja, dat kan. Gelukkig wel. De Heilige Geest werkt waar Hij wil.

Sommigen zijn beschadigd door de gemeente. Geest nodig die hen ter zijde staat. Het op je eentje zijn is een noodoplossing. Het patroon is: Geest, geloof en gemeente. We horen tot een geheel. Het is niet goed dat de mens alleen is. We kunnen beter delen. Elkaar dragen tot Christus. We mogen Hem keer op keer aanreiken.

Saulus zou later als Saulus schrijven over het lichaam als het beeld van de gemeente. Elkaar nodig. Beeld gaat nog verder. Paulus had het ook alleen lichaam kunnen noemen. Maar hij zegt het preciezer: gemeente lichaam van Christus. Jezus: blijf in Mij. Hoe blijven we in Hem? Kort door de bocht: hier, in de gemeente het lichaam van Christus. De gemeente is de plek waar het ons wordt aangereikt. Waar zijn we naar op zoek? Onze goede Geest schept de ruimte. Hij geeft de gemeente. Daarbinnen hebben we de ruimte om te treuren en om vrolijk te zijn.

Laten we zijn daar waar Hij is. In de naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest. Amen.

Zondag 18 september 2018 – Stulpkerk Lage Vuursche – ds. G.J. van Meijeren [’s Gravenland] – Handelingen 9