In Lukas lezen we over twijfel en ongeloof na de opstanding. We leven in een paasloze wereld, zo lijkt het. Toch is Jezus de Levende die opstond en opgewekt werd uit de dood.

Gemeente van Christus, we zongen uit volle borst twee paasliederen. Bij Lukas lezen we meer ongeloof dan jubel. Bij Lukas galmt er niets. We lezen van kletspraat, ongeloof en verwondering. Het is zondagmorgen. Een groep vrouwen is op weg naar de begraafplaats. Ze waren erbij toen de dode Jezus in het graf werd gelegd. Ze hebben specerijen en zalf klaargemaakt. Ze rusten naar het gebod op de sabbath. Nu die voorbij is gaan ze in alle vroegte naar het graf. Ze willen doen waar ze vrijdag aan toe kwamen. Hoofd en gezicht en voeten en handen schoonmaken. In vers 10 worden een aantal namen genoemd. Zij zijn het die op die morgen naar het graf gaan.

Niet de discipelen! Maar de vrouwen. Niet de discipelen. Die stonden letterlijk op een afstand bij de kruisiging. Ze hebben Hem ook niet begraven. Waarom zou dat zijn? Zijn ze de weg, waarheid en leven kwijt?

De vrouwen waren er nu wel. Dat heeft iets liefs en zorgzaams. Ik zag gisteren op de begraafplaats ook mannen schoffelen. Wij balsemen niet meer. Wij begraven onze doden in de grond. We kunnen wel zorg besteden aan een graf. Heel wat mensen waren bezig het graf netjes te maken. Ze willen dat het er netjes bij ligt. Misschien herkent u dat. Nog even bij het graf. Zeker als iemand van wie je hield afgelopen jaar is gestorven. Je wilt nog graag bij het graf zijn. Iets zeggen. Al weet je er wordt niets teruggezegd.

De vrouwen komt bij het graf. De steen is weggerold. De steen is weg. De vrouwen kijken angstig het graf in. Als ze dat doen, is Jezus nergens te zien of te vinden. Zou iemand Hem weggenomen hebben? Wie dan? En waarom? De Romeinen? Of de Schriftgeleerden? Zodat het geen plaats van aanbidding zou worden. De verwarring slaat toe. Ze raken van streek.

Er staan twee mannen bij hen. Je mag gerust aan engelen denken. Bevreesd buigen de vrouwen zich voor over. Waarom zoekt u de Levende onder de doden? vragen ze. Dat ze hier zijn is toch omdat Jezus daar begraven is. Hij is toch gestorven, dood? Ze zoeken de Levende niet, ze zoeken de dode. Ze willen Hem de laatste eer bewijzen. Waarom zoekt u de Levende onder de doden? Gaat het om dezelfde om wie ze zijn gekomen? Dood is dood, dan doe je het niet meer, zei een jongen op de praktijkschool. Zo is dat bij ons. Wat dood gaat, is echt dood. Als kind stond naast de kist van mijn opa. Wat als ik nou heel hard bid? Zou hij opstaan en oma niet meer verdrietig zijn. Eerst leven en dan ga je dood, dat is de volgorde bij ons.

Herinner u wat Hij gezegd heeft! Hij moest overgeleverd worden. Hij moest gekruisigd worden. Hij zou opstaan. O ja dat is waar ook. Het licht gaat hij hen op. Hij wordt opgewekt op de derde dag. Jezus had erover gesproken. De Zoon des Mensen wordt overgeleverd in de handen van mensen. Maar Lukas schreef: ze begrepen het niet, het ging langs hen heen (Lukas 9). Ook de derde keer hadden ze het niet begrepen. Lukas schreef: ze begrepen niets hiervan, dit woord was voor hen verborgen. Nu komen de woorden binnen.

De vrouwen gaan direct naar de discipelen. Die geloofden het echter niet. Ze vinden het kletspraat. Eerder weggevlucht. Nu geloven ze de vrouwen niet. Kletspraat. Daarmee doen ze het mee af. Filosofen doen dat later ook. Als Paulus erover begint zeggen ze, we horen nog wel. Wij zeggen, we bellen. In 2022 halen toch velen hun schouders op. Opgestaan in de dood? Dat geloof jij toch niet. Hallo! Wie heeft onze prediking geloofd?

Petrus kijkt nog eens goed. Vrouwen zijn lief maar soms emotioneel, dacht hij misschien. Misschien hebben ze iets over het hoofd. Ook hij ziet linnen doeken, alleen. Petrus gaat verwonderd naar huis.

Jezus verschijnt pas vanaf vers 36. Ik dacht wel, zou het vandaag de dag in de kerk nou anders zijn? Iemand heeft beleden, U bent de Zoon van God. Wat betreft opstanding: kletspraat?! Zou dat in Sluipwijk anders liggen? Denkt u, is het wel echt zo? Eigenlijk geloof ik er niets van. De wereld ziet er zo Paasloos uit. Hoeveel geliefden hebt u al begraven. Misschien onlangs. De vreselijke beelden uit Oekraïne. Gruweldaden. Verschrikkelijk. Al dat kromme en verkeerde. Overstromingen in Zuid-Afrika. Mensen hun huis kwijt. Dierbaren verloren. En dan spreken over Pasen? Raakt het nog ergens in ons leven dat Jezus de levende is en leeft?

Of denkt u, het zal wel. Maak het niet te lang. Of gaat u straks huppelend van zielevreugd het pad af, de ’s Gravenbroekseweg op?

Het ongeloof kennen wij ook. En de twijfel. Ze zijn toch tot geloof gekomen. Hoe? Door de verschijning van Jezus zelf. Het is echt waar. De discipelen hebben Hem gezien. Wij kennen Hem toch als de levende! Hij heeft zich bekend gemaakt door Woord en Geest. Hij klopt aan de deur van uw hart. In uw hart wil Ik zijn. De levende is te vinden. Jezus leeft. Jezus leeft en ik heb Hem zelf ontmoet. Dat maakt alles anders. Hoe je in het leven staat. Je zijn. Je toekomst. De dood heeft niet het laatste woord. Jezus zal het laatste woord hebben. Al begraven we nog steeds onze doden. We zaaien ze. Ze zullen opgewekt worden. De ziel gaat direct naar Jezus. De lichamen zullen opstaan. Hier. Hiernaast. De graven zullen opengaan. Wij leven met toekomstverwachting. Waar moet het heen gaan? Derde wereldoorlog, klimaat, crises? Het Koninkrijk komt! Jezus komt.

Paulus schrijft daarom: houd nou in gedachtenis dat Jezus is opgewekt uit de doden. Hij leeft. Bedenk dat nou steeds bij al het werk. Timotheus had geen gemakkelijke baan. Predikant in havenstad. Gemeenteleden. Die vindt dat en zus en zo. Waar begin ik aan? Denk erom, zegt Paulus, Jezus leeft. Hij is opgewekt. Vader zei op die dag, het is nu genoeg. Het offer is aanvaard. Jezus roep uit: Het is volbracht. Nou! De omstanders zeiden, Zichzelf kan Hij niet verlossen. Vader heeft Hem hier verlost. Amen, zei de Vader. Kom er maar uit. Hij is is heengegaan om plaats te bereiden. Als de Levende. Hij zal komen om te oordelen. Paulus en Timotheus trokken erop uit. Ga heen en verkondig het aan alle volken. Overal hebben ze verkondigd. God heeft de verbroken relatie hersteld. Hij heeft de straf weggedragen. Hij stond op uit de dood. Onrecht, zonde, doelloze, zinloze: dat heeft niet het laatste woord. Het laatste woord is aan Jezus. Hij komt als rechter. Vanmorgen steekt Hij Zijn hand uit. Wie ik Mij gelooft, heeft eeuwig leven. Wie van Christus is, dan word je van dood levend. Je doop. Sterven, opstaan. Met Hem het graf in. Een gedoopte heeft de dood al achter zich. Jezus leeft. Zul je dat nooit vergeten. Je kunt Hem als de Levende aanroepen. Doen! Roep Hem er maar bij. Wij dienen niet iemand van vroeger. Mooi voorbeeld, inspirerend, helaas tragisch afgelopen. Nee. Houd in gedachten. Jezus Christus opgewekt. Onthouden! Heel staccato. Denk daaraan als je de krant leest. Journaal. Als je op de begraafplaats bent. Hij is opgewekt. Eentje is er al uit. Als ik begraven word, weet ik dat Hij er al in heeft geleden. De Gouden Eeuw ligt voor ons.

Jezus leeft. Pasen. Het is een mooie, zonnige dag. Het is bevrijdingsdag. Wat gaat u doen? Fietsen, wandelen, varen? Fiets, wandel of vaar dan vandaag met de Levende. Hij zegt: Ik leef en u zult leven.

Amen.

Hervormde gemeente Sluipwijk, zondag 17 april 2022, 10 uur (Eerste Paasdag). Schriftlezing Lukas 24:1-12 en 2 Timotheus 2:1-10.