Hoe is in ons leven te merken dat het Hemelvaart is geweest? Door genade hebben we oog gekregen voor het verticale. In ons leven is veel horizontaal, menselijk, plat. De Geest trekt ons er boven uit. Jezus heeft de weg van Boven naar beneden geopend en achter Hem aan kunnen wij van beneden naar Boven.
Hemelvaart: de richting van Boven naar beneden
Jezus komt Thuis. Hij baande de weg van beneden naar Boven. In ons afgeplatte leven, daar is ineens een streep door horizontaliteit gezet. Op Hemelvaartsdag wordt er een spoor, pad begaanbaar gemaakt. Zodat ons hart naar boven wordt getrokken.
Er kwam een wolk – waarom moet dat een wolk zijn? U weet wat dat betekent. Dat heeft te maken met Sjechina. De aanwezigheid, inwoning van God. Die daalde in de tent der samenkomst. Het is niet toevallig dat het een wolk is. Die neemt Jezus uit de ogen was. En tegelijkertijd het teken van Gods presentie. De uitdrukking dat het Wezenzondag is, is niet goed van toepassing. God laat nooit varen wat Zijn hand begon. Hij geeft voor de opgetrokken Jezus Christus – die de overste Leidsman is, de Meerdere Mozes -; Hij opent een weg. Met Hemelvaart geeft Hij er Gods presentie voor terug. Alsof er een deur geopend is. Een venster. Waardoor ons hart en oog opgetrokken wordt. Een nieuwe richting wordt beschikbaar.
Daarmee blijft het niet. Die twee mannen, in het wit. Die stonden daar wel. U bent Bijbelvast hier. Waar er twee zijn in de Bijbel, zo opgesteld. Dan is het altijd Mozes en Elia. Het getuigenis van wet en profeten. Zij hebben wet en profeten. Mozes en Elia zeggen: wat staan jullie naar boven te kijken? Lees Zacharia er op na. De berg zal splijten. Het end van de vergankelijkheid wordt ermee ingeluid.
De wolk neemt Jezus weg uit onze ogen. De aanwezigheid: God zelf is bij ons. We onthouden de richting: van beneden naar boven. Vanavond andersom. Wat doet Hemelvaart met je? In dat platte leven van je? Een lijn gespannen van boven naar beneden? Dauwtrappen, even naar de kerk, verder een leuke weg. Maar verder het alledaagse riedeltje?! Zo toch niet gemeente!
Wat heeft Hemelvaart gedaan? Dat lezen we in dat voorbeeld. Er is ook nog een Boven. Jezus is thuisgekomen. In Kapernaum. Het is bekendgemaakt. Jezus is thuisgekomen. De mensen lopen de straat op. Om samen te scholen bij Jezus. Geweldig druk. Het ziet zwart van de mensen. Ze verdringen zich. Eens horen wat Hij te zeggen heeft. Laten we zien of Hij een overtreding zal begaan. Misschien kunnen we Hem op de vingers tikken. Wellicht worden we bevestigd in onze twijfels. Allemaal verdrongen ze zich. Zo druk, iedereen was te hoop gelopen.
Zo wil het geestelijk ook wel eens zin. In de gebrokenheid van het bestaan. En grote zorgen die er particulier zijn. Vraag naar motief en reden van je leven. Zoveel menselijke redenen en oplossingen. Je ziet soms door de bomen het bos niet meer. Menselijke maten, ogen, woorden. Daar kan niks meer bij. We hebben de wereld met menselijkheid gevuld. Het eerste wat we doen: de zaak met eigen ogen, verstand, maat, oordeel bekijken. Doet u dat niet? Denk erom, u doet dat wel. U grijpt naar die mensenmaat. Er zijn zoveel menselijke oplossingen. Stunts, diplomatie, oplossingen, pogingen. Milieu redden. Overal zoeken. Wie mot betalen? Wie moeten we… De politiek zoekt oplossing om een kabinet te vinden. Het wordt niks hoor. Het is al te menselijk. Alleen maar mens: alleen maar horizontaliteit. Als dat het alleen maar is, daar naar te zoeken en daar alleen naar te vragen, dan is er geen plaats voor het leven meer. Dan moet de dokter zeggen: u bent nog te oud voor behandeling. Of u bent te duur geworden. U bent te kostbaar voor de verzekering voor een nieuwe heup of knie. U bent te oud. En daardoor: er kan niks meer. In deze verpreutste wereld. Een klein strootje en er komt me toch een berg oordelen. Een splintertje en u heeft een kort geding. In het menselijke is alles gevangen genomen. Een beperkte menselijke horizon. In ademnood. Er kan niets meer. In die benauwde wereld. Het zinloze. Midden in die benauwdheid scheurt Jezus de hemel.
Er stonden mensen rondom. Ze konden er niet bij. Die vier vrienden. Allemaal motieven, pogingen, menselijk. Kunnen we daar niet? Horizontaal. Het is vol met menselijkheid geworden. Vol met motieven om het zo leuk mogelijk te maken. Om het zo zinvol te maken. Het motief, het waarom. Je komt er nooit uit. Dan alleen: ineens zien ze dat er een andere weg is. Die naar boven opklimt.
Er is een trap. Een ladder. Een Jacobsladder. Een weg geopend. Er is nog een andere weg. Ze nemen de verlamde vriend mee. Ze maken een opening in het dak. Een deur geopend. Een poort die open staat. Een gat in de zolder. Waar doet je dat aan denken?
Een gebouwtje met een gat in het dak? Is dat niet de loofhut? Die moest van palmtakken gebouwd worden. Geen plafond. Het gaat om de lof, eer en dank aan God. Er mag geen belemmering zijn. De joodse man – die hut vol bloemen, fruit, groenten – die wuift met dat boeket. Door die open hemel, door dat open dak. Tenslotte loopt hij door dat deurloze tentje heen. En wuift iedereen naar binnen. U bent uitgenodigd onder de open hemel. Buiten egoïsme en zelfzuchtigheid. Er is nog een andere weg open. Zij openen het dak. Door het gat, die geopende toegang, daalt hier die verlamde. Die had geen toegang, geen hoop, geen licht. Die daalt hier af. En komt voor Jezus’ voeten neer.
De weg van het geloof. Van het bedenken dat er een God is. Een andere weg. Een uittocht. Een uitweg. Een weg om te kunnen ontkomen. Om in dit platte leven daar rekening mee te houden. Er is een spoor dat van boven naar beneden leidt. Er is een manier van leven, spreken, laten dat deze dimensie, richting duidelijk maakt. Kan ik hier zien in Reeuwijk-Brug dat het Hemelvaart geweest is?
Deze jongens geloven van boven naar beneden. Met een open hemel. Door een venster. Ze hebben het geloof om hun zieke vriend neer te laten. Jezus ziet hun geloof. Het staat er in meervoud. Jezus wil dat u en mij schenken. Hij zegt: Kind. Alsof de Vader zelf spreekt. Dat zegt Jezus niet veel hè! Dat is u wel eens opgevallen. Alsof de HEERE vanuit die wolk aanspreekt. Vanavond, u en mij.
Uw zonden zijn u vergeven! Hij kwam toch om genezing? Kracht in spieren en botten. Weer lopen? Nee. Langs die lijn, die open hemel, zullen we nooit bereiken: vergeving, verzoening. Jezus baant een weg. Om daarlangs de gedachten op te laten gaan. Gedienstige geesten nemen onze onmogelijkheid mee naar boven. Onze twijfels, wanhoop, depressie. Alles wat er in die platheid zo tekeer kan gaan. Om vervolgens af te dalen met dat vaderlijke intieme. Kind, uw zonden zijn vergeven. Er is weer een weg, verbondenheid. Wij kunnen niet vergeven. Een klein windje en het zand is weer weg. Alleen maar langs die weg is er vergeving van zonden. Als God het bekendmaakt in het kinderlijke uitspreken van de Vader. Als u mag leven in die verticaliteit. Hij wordt hier voor het eerst Zoon des Mensen genoemd. De Borg. Hij trad in uw plaats. Ik voor u daar gij anders…. Ik moet het kunnen horen aan uw woorden en lopen. Het getuigenis van uw leven. Jezus heeft die weg voor u gebaand. Kan ik het horen, zien, beleven in Reeuwijk-Brug? Dat die wolk boven de kerk hangt?
Als het straks Pinksteren mag worden, daalt die Geest – als er ruimte gemaakt is – neer. Je geweten beweegt. Je stem gaat spreken. Je gaat de goede keuze maken.
Er zitten nog wat Farizeeën en Schriftgeleerden. Dat kan een gewoon mens niet zeggen? Dat zeggen ze. Het is een weg die niet bij mensen hoort. Dat is zo. Die weg wil op je neerdalen. Je leven als een getuige. Je leven doet scharen in de maat waarmee de HEERE je bemeten heeft. Vergeef ons onze schulden!
Ziet u dat? Dat is die weg. Omgekeerd Hemelvaart. Een klein stukje hemel in uw, mijn leven. Een mens kan het niet zeggen. Een mens kan niet vergeven. Alleen God kan dat. God bezoekt en zegent Zijn kinderen. Om dat kind van nu voortaan een levend teken te laten zijn. Gestuurd door de Geest. Er tekent zich een weg, van Boven naar beneden.
Jezus hoort die bedenkingen. En stelt een ingewikkelde vraag. Wat is makkelijker te zeggen: uw zonden zijn u vergeven of neem uw bed op en wandel? Jezus wacht niet af. Het is wel makkelijk gezegd, maar niet makkelijk gedaan: vergeven. Dat betekent: die weg, dat verticale van die weg in ons horizontale leven. Dat doet de HEERE alleen. Opdat u weten zult dat de Zoon des Mensen alles volbracht heeft, zegt Hij: neem uw matras, bedekken, op en ga naar huis. Nee, dat hadden ze nooit gehoord of gezien. Als je menselijk denkt, is dit een tranendal. Alles loopt uit op de dood. Kun je daar het motief van je leven aan ontlenen? Nee. Daar kan niemand van leven.
Hemelvaart heeft de weg geopend. Het biedt perspectief. Er is altijd een Boven. Er is hoop. God is er. Hij is de Schepper. Als een wolk boven uw hart. Hij laat u niet varen. Hij vergeet u niet. Hij laat u nooit als wezen achter. In der eeuwigheid niet. In Jezus’ naam.
Amen.
Hervormde Gemeente Reeuwijk, Ichthuskerk, zondag 12 mei 2024, 18.30 uur. Schriftlezing Markus 2, 1-13.