Als Christus sterft dan roept Hij met een grote stem: Vader, in Uw handen beveel ik Mijn geest. Hij heeft de macht over de dood, voor Hem is het geen capituleren. Op het territorium van de dood verslaat Hij de dood. Hij beveelt Zijn geest in de handen van God de Vader die Zich op Golgotha afwendde vanwege mijn zonden. 

Lukas 23 vers 46: ‘En Jezus, roepende met grote stemme, zeide: Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest. En als Hij dat gezegd had, gaf Hij den geest‘.

Gemeente het thema van de preek is de sterfkamer van Christus. Daar gaat het over in de preek. Daar mogen we vanavond in binnentreden. We staan stil bij twee gedachten:

De sterfkamer van Christus

  1. De geest van de Zoon;
  2. De handen van de Vader.

1. De geest van de Zoon

Gemeente, jongens en meisjes, de Heere Jezus is gekomen aan een leven lang lijden. De Borg heeft de bodem van de lijdensbeker bereikt. Hij laat nog een keer Zijn stem horen. Niet zachtjes. Maar roept het luid uit. De laatste woorden. Ik weet natuurlijk niet wat die woorden bij u en jou losmaken. Misschien nemen ze u naar een sterfkamer waar u bent geweest. Van uw man of vrouw, vader of moeder, broer of van een zus, van een kind misschien wel. Een sterfkamer. Een kamer waar het licht gedempt is. Alleen maar zachte voetstappen horen en gedempt gefluister. Het stervensuur kan ieder moment slaan.

Die twee die zo onlosmakelijk aan elkaar vast zaten worden losgemaakt. Wat kunnen we ons in zo’n sterfkamer inspannen om de stem van de stervende te horen. Misschien wel over heenbuigt. Om maar geen woord van die laatste woorden te missen.

Professor Wisse heeft hierop aangemerkt in ‘De dood en het hiernamaals’. Leggen het hart bloot. Wat er in die ziel omgaat. Laatste woorden die ook meer dan eens een troostboodschap in doorklinkt. Een wens- of wilsbeschikking. Daarom kunnen we het aan elkaar vragen: heeft die, heeft ze nog iets gezegd.

Dan voelen wel aan wat een gewichtige woorden we vanavond bij stilstaan. Luid uitroept. Over die Hoofdschedelplaats over de hoofden die Hem smaden. Vader in Uw handen beveel Ik Mijn geest. Waarin doorklinkt dat Hij gaat sterven. Een stap zet op Zijn trappen van vernedering. De Heere Jezus geeft de eest. Dat ontzagwekkende moment van de scheiding van ziel en lichaam.

En dan niet voor een mens, een bijzonder mens, maar de Zoon van God.  Wat een onvoorstelbaar moment. De Levende. Die Zijn leven gaat afleggen. Hij die de adem in Zijn schepsel geblazen had, gaat nu Zijn laatste adem uitblazen. Moet u dan niet stil worden vanavond. Dat Hij sterft.

U vraagt zich misschien af: waarom moet Hij sterven? Heeft de Heere Jezus nog niet geleden? Vanaf het begin van Zijn leven, al die jaren miskend, Zijn openbare optreden, klein groepje overbleef die Hem in de steek lieten. Bespot. Profeet ons wie geslagen heeft. Drie urige duisternis. Nog nooit zo donker op de aarde. In de ziel geleden. In de Godverlatenheid geweest.

Waarom moet Hij nog verder afdalen op de trap van Zijn vernedering? Op het stellen van die vragen komen we bij de dood. Waar komt de dood eigenlijk vandaan? Toen God zei het was zeer goed. Dat zei God niet over de dood. De dood doodgewoon gemaakt. Alsof de dood bij het leven hoort. Dat horen we als we ons oor te luister leggen bij onze cultuur. Maar niet als we in de Bijbel lezen. De dood hoort er niet bij. Ten dage als u daarvan eet, zult u de door sterven. De dood het loon op de zonden.

De Heere Jezus kan alleen Zaligmaker zijn als Hij het loon op de zonde ontvangt. Krijgt uitbetaald. Hebt u er weleens over nagedacht dat Hij echt mens werd om te sterven. Als Hij niet echt mens was geworden, hadden we vanavond naar huis kunnen gaan en in de eeuwige door weg kunnen zinken.

Wat kunnen we vergoeiliikend over de zonden kunnen spreken. Grote en kleine zonden waar wij over spreken maar de Bijbel niet. Elke zonde is een aanranding van Zijn eer en Goddelijke majesteit. Daar past maar een loon bij en dat is de dood. Hoe afschrikwekkend is de zonde dan? En dat blijft nog algemeen: hoe afschrikwekkend is mijn zonde?

We zijn van nature geestelijk dood. Geen antenne voor God en de Zaligmaker. Dood en gevoelloos. Op weg naar de tijdelijke dood op weg naar de eeuwige dood om door de poort van de tijdelijke dood eeuwig weg te zinken. Ziet u dat we niet zomaar over de dood heen kunnen stappen? Wat gerust kunnen stellen. Het loon op de zonde is de dood. Tenzij. Dat is het wonder als we vanavond aan de voet van het kruis staan. Tenzij wij met Hem verbonden zijn.

Isaac da Costa: Er is verlossing uit de dood omdat er een Verlosser is uit de dood. Door Zelf Zijn geest te geven. Wat een wonder-evangelie is dat. Dat God in Christus doodschuldige zondaren wil redden. Aan het kruis. Daar verbleken alle andere godsdiensten bij. Dat we onszelf moeten verlossen, hoe die ladder er ook uitziet.

Het Evangelie is dat God in Christus verlossing brengt door Zelf te sterven. Dat doodschuldigen zouden leven door Hem. Op wie zijn de ogen gericht vanavond? Op allerlei dingen. Dood en verdriet. Op uw werk. Of vul maar in. We worden vanavond aan de voet van het kruis gebracht door de Evangelist Lukas om omhoog te zien. Om de enige weg naar de hemel te banen voor doodschuldige zondaren.

Hij gaat de dood in dat de door Hem niet kan houden. Uitroept. Triomfantelijk. Als een Overwinnaar. Dan zien we Hem als het ware opreizen uit de hel. Die totale Godsverlatenheid. Beangst door alle droevenissen. Dat Hij de schuld verzoend heeft. Zo gaat Hij zegenvierend de laatste vijand tegemoet: de dood. Op het territorium gaat Hij de dood overwinnen, verslinden tot overwinning. De dood op eigen grondgebied te verslaan.

Misschien bent u wel bang voor de dood. Bevreesd, benauwd. Proberen om er maar niet aan te denken. Doe dat vanavond maar wel. Dat u sterfelijk bent, voorbijganger bent. Dat we allemaal moeten sterven tenzij de Heere Jezus eerder terugkomt. Hoe zullen we sterven? Aan het sterfbed. De angst in de ogen zien? Vertwijfeling en radeloosheid. Of de onverschilligheid of berusting. Zoals de koning van de Amelekieten. De bitterheid van de dood is van mij geweken.

Of de geest in de handen van de Vader geven. Dat is de weg die degenen mogen gaan die op alles van zichzelf de dood hebben moeten schrijven. Want als Hij sterft geeft Hij Zijn geest in de handen van Zijn Vader.

2. De handen van de Vader

Hij geeft Zijn geest in de handen van Zijn Vader. Pakt hem als het ware zelf vast. Christus moet niet capituleren voor de dood. Ik herinner me nog goed dat iemand vertelde over zijn moeder, die doodziek was. Als ik op bed kom te liggen dat is mijn laatste plek. Dat nooit. Bleef in de stoel zitten. Daar zit ze te sterven.

Moeten capituleren. Sterke hart. Wordt soms gezegd als iemand heel ziek is. Maar moeten capituleren. Maar Christus capituleerde niet. Legde Zijn leven af. Sterft als Zijn Zoon. Vader in Uw handen beveel Ik Mijn geest. Eerste kruiswoord: Vader vergeef het hun want zij weten niet wat zij doen. In die Godverlatenheid alleen maar Mijn God, Mijn God waarom hebt U Mij verlaten? Nu weer Vader. Sterft als Koning. Sterft in de afwezigheid van de Vader.

Terwijl die vijand als het ware achter ligt. Legt Hij Zijn handen in de Vader. Daar op de bodem van de hel is de hitte van de gramschap van de Vader geblust. Nu die toorn geblust is mag Hij Zijn Geest in de handen van de Vader leggen.

Die ontzagwekkende scheiding staat te gebeuren. Lichaam en ziel gescheiden. Lichamelijke functies stilgelegd. Lichaam in het graf gelegd. Maar die Geest ging op naar Gods altaren. Die woorden van professor Wisse, in die laatste woorden wat er in de ziel leeft. Naar het huis van de Vader, naar de handen van Zijn Vader. Wat is Zijn ziel daar veilig. Tot de derde dag daar aanbreekt, de opstandingsdag. En Zijn Zoon zal wakker kussen en Zijn Geest zal teruggeven.

Hij wist waar Hij naartoe ging. Vader in Uw handen beveel Ik Mijn Geest. En u ook? Denk jij weleens aan de dood? En dan niet zeggen ik ben jong. Of als u ouder bent en nog wegdrukken. Boven tachtig en dan nog naar anderen kijken. Dat zijn oude mensen. Hebt u de dingen geregeld? Als u er niet meer bent? Spreekt u daar ook over? Over uw bezittingen die verdeeld moeten worden. Over uw rouwkaart. Uw rouwdienst.

Ik vind dat altijd ontroerend als ik bij een rouwdragende familie kom, altijd een eerbiedwaardig moment. Dat papiertje wordt opengevouwen. Soms vier dubbel gevouwen maar dat geeft. De overledene als het ware nog spreekt als laatste wil heeft opgeschreven. Maar de allerbelangrijkste vraag is waar gaat je ziel naartoe? Wie zal dan zorgen voor uw ziel?

Mag u dan uw geest dan overgeven in de handen van de Vader? U luister misschien met een hunkerend hart. Dat ik dat mag weten. Over mijn lippen als mijn laatste woorden. Als vleugels van mijn ziel zich zullen uitslaan bij het sterven, dat ze in de handen van mijn Vader gaan. Hoe mag ik dat zeggen?

Ik wijs op Hem. Die het niet stilletjes uitriep. Maar de ogen op Hem te richten. Als u de ogen richt op uzelf dan durft u het nooit te zeggen. Vader in Uw handen beveel ik mijn geest. Maar als u op Hem ziet, in de geloofsverbinding op Hem. Hij is niet alleen gestorven om Zijn ziel in de handen in de Vader te beleven maar ook als Zaligmaker.

Ook al de zielen van de zijnen in de handen van de Vader beveelt.

Abigaïl, later vrouw van David. 1 Samuel 25 vers 29: ‘Wanneer een mens opstaan zal om u te vervolgen, en om uw ziel te zoeken, zo zal de ziel mijns heren ingebonden zijn in het bundeltje der levenden bij den HEERE, uw God; maar de ziel uwer vijanden zal Hij slingeren uit het midden van de holligheid des slingers‘.

Een bundeltje. Van alle levenden. Als de grote Zoon van David sterft, draagt Hij alle zielen in een bundeltje. De Heere Jezus omwandeling, Vader die U mij gegeven heeft. Voor wie Hij betaald heeft, gebloed heeft. Hij geeft alle zielen over in de handen van de Vader.

Wie zijn die alle mensen? Niet die een blik in het boek hebben geworpen. Die in de nood op Hem zien. Calvijn: Christus de spiegel van de verkiezing. Als u op Hem ziet. Wat bent u dan veilig. Paulus Kolossenzen: mijn leven geborgen in God.

Dat wil niet zeggen dat het hier altijd golvend gaat. Levensscheepje. Wat kan het stormen. Maar jouw geest kan niet uit de handen van de Vader. Daar heeft de Heere hem ingelegd.

Weet je wat Hij vanavond doet? Hij steekt vanavond Zijn hand weer uit. Die doorboorde hand weer uitreikt. U kunt die hand wegslaan uit onverschilligheid, uit rechtzinnigheid. Ook als u Christus niet kent, dan zal uw ziel ook vallen in de hand van de levende God. Vreselijk is het

Zijn Zoon met Zijn handen gescheurd. Als je aan dat offer voorbij leeft, wat zal het dan zijn als je valt in de handen van de levende God?

Daar is plaats voor u en jou. Ik zwerf bij dat kruis vandaan. Daar kan ik toch niet terugkeren? Ga maar tot Hem. Tot Hem toetrekken. Vader in Uw handen beveel ik mijn geest.

Ik wil nog een ding zeggen. Psalm 31. In Uw handen beveel ik mijn geest. Elk kruiswoord uit de Psalmen. Wat heeft Hij uit de Schriften geleefd. Tot in het lijden aan toe. Terwijl Hij Zijn geest overdraagt aan de Vader.

Die woorden zijn in de Joodse traditie een avondgebed. Het is niet zo dat Hij is gaan slapen. Hij heeft echt geleefd, echt geleden, echt gestorven. Hoe heeft Hij de dood wel genoemd? Lazarus onze vriend slaapt.

Zo heeft de Zoon die op mocht reizen uit de dood. Mijn Zoon in wie Ik Mijn welbehagen heb. De slaap van de door slapen. Dan zegt Hij het avondgebed op. Terwijl de laatste vijand Hem probeert aan te grijnzen.

Dat was voor Christus zegt u. Hoe zit het met allen die Hem volgen? Betekent dat je een ruim sterfbed hebt? Wetend dat Hij het gedaan heeft. Toch in het donker afgereisd. We moeten opmerken niet dat al Gods kinderen een sterfbed krijgen.

Dat de een rust afreist in alle rust. De slaaf van de dood. De ander in de storm, in de donkerheid moet afreizen. Zien we dat ook niet in christenreis. Hoop ging makkelijk erdoor heen door de doodsjordaan. En toen christen, zag hij het weer? Nee in Hem. Dat Hij Zijn offer gaf. Daarom ook al reizen ze ruim af. Omdat Hij de Borg is. Omdat Hij de liefste is, tot in Emmanuelsland. In die kluis geborgen in God, in Christus.

Psalm 31, avondgebed. Vanavond maar eens lezen. En toch niet de Psalm van een dichter niet die voor het sterven ligt. Maar middenin het leven staat. Deze troost in het leven met de Heere niet alleen het allerlaatste is. De ene keer van harte, de andere keer dat Hij u terugbracht op uw plek. Geestelijk leven is ik vertrouw met alles op U. Met de donkere nacht die komt. En hoe meer u aan de voet van het kruis staat, hoe meer opziet naar Hem, hoe meer het praktijk mag zijn. Vader in Uw hand beveel ik mijn geest.

Amen.

 

Goede Vrijdag 7 april 2023 – Hersteld Hervormde Gemeente Putten – ds. D.J. Diepenbroek – Schriftlezing Lukas 23 vers 44-56 – geloofsbelijdenis met artikel 21 Nederlandse Geloofsbelijdenis