Het volk Israël kreeg naast de wolkkolom ook het trompetgeschal mee en te horen, als teken van Gods bemoeienis met het volk. Er waren verschillende signalen, in alle gevallen belangrijk voor het volk om erop te letten. Zo is het voor ons belangrijk dat we op (de prediking van) het Woord letten en ons laten waarschuwen op weg naar het hemelse Kanaän.
Onderweg is goede communicatie noodzakelijk

Communicatie is altijd belangrijk. Op school, het werk, in tijden van oorlog en gevaar. We zien dat ook in het Russische leger. Uit alles blijkt dat die communicatie niet goed functioneert. Ze zijn slecht voorbereid. De logistiek klopt niet. Soldaten hebben geen of onvoldoende munitie. Ze zijn ook ongemotiveerd om te vechten. Ook de communicatie aan het eigen volk gaat niet goed. De boodschap van Poetin staat haaks op die vanuit de Oekraïne.

Communicatie is van groot belang. Is altijd belangrijk geweest. Dat was al zo in de tijd van Mozes. Tijdens de woestijnreis. Net zoals het volk Israël op reis was, zijn wij op reis. Naar het hemelse Kanaän. Het is voor ons als leden van de christelijke gemeente noodzakelijk dat er goede communicatie is. Zonder die communicatie, ja dan is er geen aandacht. En vermindert de stootkracht van de gemeente.

In Numeri 10 gaat het over de communicatie. We kijken eerst naar de context. Na een jaar bij de Sinaï moeten ze gaan opbreken. En op reis gaan naar Kanaän. Voordat ze op reis gaat belooft de HEERE dat Hij met hen meegaat. Met een wolkkolom. Een teken van de aanwezigheid van God. Dat niet alleen. Voordat ze vertrekken krijgt Mozes de opdracht twee zilveren trompetten te maken. Niet ter amusement of ontspanning. Nee. Leiding geven aan het volk. Het volk had die trompetten nodig om staande te blijven in de strijd.

Wij christenen anno 2022 zijn ook onderweg. We hebben trompetten nodig. Om staande te kunnen blijven in de goede strijd van het geloof. De meeste van ons kennen de wolkkolom. De zilveren trompetten zijn minder bekend. Hebben die trompetten ons nog wel iets te zeggen? Wat heb je eraan? Laten we eens kijken.

De laatste voorbereidingen worden getroffen voor het vertrek. Bijna alles wat verteld is in Numeri stond in het teken van het vertrek. Er moest veel gebeuren. De stammen geteld. Er moest worden vastgesteld waar de stammen hun plaats hadden in het leger. Als je dat hoort doet dat denken aan wat er gebeurt in een groot leger dat goed georganiseerd is. Alles wordt tot in de puntjes geregeld. Duidelijk is wie hier het bevel voert. Niet Mozes. Maar de HEERE. De Koning der koningen. Hij zal zelf voorop gaan. Als de wolkkolom omhoog komt, zullen ze moeten gaan. Een teken van de aanwezigheid van God. God zal zelf meegaan op de reis. Hij zal leiden. Dat is niet voor niets.

God gaat de belofte eeuwen geleden aan Abraham gedaan, vervullen. Hij zal Kanaän aan het volk geven tot een erfelijke bezitting. Hij houdt getrouw Zijn Woord. Hij laat niet varen de werken van Zijn handen.

Het is geen ontspannen wandeling. Nee, het is een zware tocht. Er moet onderweg strijd gevoerd worden. Daar wijzen die voorbereidingen op. Er wordt verteld waarvoor die trompetten gebruikt moeten worden. En ook welke signalen er gegeven moesten worden.

Je mag stellen dat die wolkkolom die voorging dat die de grote lijn aangeeft. De route op reis naar Kanaän. Door die wolkkolom is het volk ervan overtuigd dat de HEERE hen vast en zeker zal leiden. En de trompetten regelen de details. De bijzonderheden. Wat voor hen de wolkkolom was, is voor ons de Bijbel. Het woord van God is geldig in alle tijden en plaatsen en in alle generaties. Alles wat in de Bijbel staat is nog niet zo gemakkelijk te begrijpen of toe te passen. Nee, we hebben uitleg nodig. In de preek. Doordeweek: catechisatie, kringen, huisbezoek. De trompetten moeten helder klinken. Zodat het woord geldingskracht heeft in je leven.

De Israëlieten moesten dus goed weten wat de betekenis is van die trompetten. Welgelukzalig is het volk dat het geklank van de bazuin kent. De trompet kan je gelijkstellen aan bazuin en ramshoorn. Ethan denkt daaraan.

Van groot belang was dat dat geluid altijd hetzelfde was. Voor dezelfde omstandigheden hetzelfde signaal. Als er elke keer een ander signaal gegeven wordt, dan begrijpt niemand waarom de trompet geblazen wordt. Dan wordt het chaos. De communicatie onderling en tussen God en het volk zou verstoord raken.

Als ik dat nu eens toepas op de kerkelijke verdeeldheid…  Die spreekt boekdelen. Juist in deze tijd van secularisatie. Er moet eenheid zijn in belijden. Niet iedereen zijn of haar eigen melodie blaast. Maar dat de trompetten schallen zullen. Dat Jezus de Heere is. Dat Hij alleen levendmaakt.

Er is hier sprake van drie signalen.

  1. Eerst het signaal dat het volk zich moet verzamelen bij de tabernakel. Er werden dan op de trompetten een heldere, rustige klank geblazen. Een ononderbroken toon. Op dat geluid moesten ze komen. Waarom? Om daar de HEERE te ontmoeten en gemeenschap met elkaar te hebben. Het initiatief gaat uit van de HEERE. Toen en nu nog altijd. De liefde van God gaat voorop. Onze liefde is hooguit op een antwoord van Zijn liefde. De zilveren trompetten waren niet alleen voor onderlinge communicatie maar ook voor de communicatie tussen God en de mens. Ja en wij, wij hebben niet meer van de trompetten. Wij hebben die ingeruild voor kerkklokken. Die worden geluid. Kom naar Mijn huis toe! Zo roept God ons. Hij wil dat wij Hem beter leren kennen. Niet zeggen: God zorgt toch wel, of: ik lees toch wel. Nee. We worden opgeroepen in beweging te komen. Gemeenschap oefenen met God en elkaar. Ons t laten onderrichten in Zijn Huis. Of thuis je te laten onderrichten. Maak er gebruik van zolang dat al zo is. Het is al eeuwenlang zo in Reeuwijk Dorp. Het is niet vanzelfsprekend. Vraag het aan christenen in Noord-Korea of China. Die kunnen alleen maar in het geheim bij elkaar komen. Er stond vanmorgen hier geen agent bij de deur. Gelukkig niet. Wie weet hoe lang we die vrijheid nog mogen genieten? Maak gebruik van de gelegenheid!
  2. Er was ook een ander signaal. In vredestijd op een trompet op een rustige toon: dan moesten de leiders van de stammen naar Mozes komen. Op die manier kon Mozes met hen communiceren. En vertellen wat God te zeggen had. Een ononderbroken toon. Dat was de manier van Mozes om te communiceren met het volk.
  3. Er was ook een signaal voor het opbreken. Staccato. Zo moest het volk gewaarschuwd worden. Er dreigt gevaar. Snel mobiliseren. Een onderbroken toon: er is gevaar. Geen gehoor geven aan die trompetten is levensgevaarlijk. En onverstandig. Dan zouden ze niet klaarstaan als de vijand kwam. Dan liepen ook de vrouwen, kinderen, bezittingen gevaar. Een onderbroken toon: daar zit een persoonlijk element in. Als we dat toepassen: er wordt vanmorgen op de trompet geblazen. We zijn onderweg. We hebben geen vaste plaats hier. We zijn op doorreis naar het Vaderland hierboven. Naar het Vaderhuis. Er dreigen onderweg allerlei gevaren. Die komen van buiten op ons af. De wereld trekt aan ons. Er zit van binnen in ons ook iets. We doen niet vanzelf de dingen die God van ons vraagt. Stop uw oren niet toe voor dat onderbroken geluid. Stop je oren niet voor het woord van God! Welke gevaren zijn dat dan? In Nederland gaat het toch anders dan in Oekraïne?! Welk gevaar? Er dreigt een groot gevaar: om voor eeuwig verloren te gaan. We kunnen alleen binnen gaan als Jezus onze Redder is. Hij verkondigt ons onze overtredingen en roept ons tot Christus. Wat doet u als de klok luidt? Bent u er vanmiddag ook? Herkent u het geluid van de klokken? Herkent u de waarschuwing? Gaat u naar de kerk? Of blijft u ’s middags thuis? Ik moet u dan waarschuwen. Het geluid van de klok bevat nog altijd, ja, een waarschuwing. Een oproep om heel snel in beweging te komen. Herken het signaal! En geloof het heil- en troostrijk woord. Laat u alstublieft reinigen.
  4. Er was nog een ander signaal. Om het volk voor het aangezicht van God in gedachtenis te brengen. Tijdens de strijd een onderbroken geluid. Als God dat geluid hoorde, zou Hij aan het volk denken. Die trompetten hadden onderweg een functie. En ook tijdens de reis. En aangekomen ook. Ook bij de feesten en offers. Ze dienen tot gedachtenis. Ik ben er nog! Want: Ik ben de HEERE uw God. God hoort het geluid van de klacht en jubel. God zal aan het volk denken. En gedenken. Dat is meer dan alleen maar denken aan. God zal het volk nabij zijn. Voor hen zal zorgen. Ook als ze straks in het beloofde land gekomen zullen zijn en als de wolkkolom er niet meer zal zijn. De trompetten zijn een belijdenis. We hebben een God die ons hoort en ziet.

Wie mag er op die trompet blazen? Niet de hoofden van de stammen, de leiders van het volk, niet degenen die het het beste konden blazen. Nee. De dienaars! De priesters. Die moesten die signalen laten klinken. Dat vertelt ons ook iets over dat volk dat optrekt. Het volk wordt niet gezien als nationale eenheid met dezelfde etnische achtergrond. Nee. Het is een religieus volk. Het is niet zomaar een reis. Nee. Het is een reis onder leiding van God.

De priesters moesten blazen. Dat krachtige geluid. Die onderbroken tonen tijdens de oorlog. Dus het volk begon niet op eigen initiatief. Nee pas na de tonen mochten ze beginnen. Ze klonken bij oorlog. Korte, alarmerende tonen. Ze bemoedigden ook. In 2 Kronieken 13. Abia moet de strijd aanbinden met een leger dat twee keer zo groot is. Zie, zegt hij, God staat aan het hoofd en Zijn priesters om alarm over u te slaan.

God wil dat we aandacht hebben voor Zijn wil. Zonder Zijn wil niets ondernemen! Pas in actie komen als Hij het signaal geeft. Dat wil God ons leren. Niet onze initiatieven, inzichten, driften bepalend zijn. Nee. Gods wil moet bepalend zijn. Wat wilt U dat ik doen zal?

Assertiviteit en mondigheid staan hoog in het vaandel. Gezagscrisis is er, ook in de kerk. Daarom is het blijvend actueel dat die priesters op de trompetten moesten blazen. Dus niet de stamhoofden van de afzonderlijke stammen. We moeten allemaal gehoorzaamheid leren aan de HEERE. God schakelt wel mensen in. Hij gebruikt ambtsdragers. Je bent onderweg. Je bent hier niet thuis!

Waar naar toe bent u, jij op reis? Bent u op reis naar dat vaderland hier boven, het hemelse Kanaän? Hoe kom ik dat binnen? Als we onze vuile kleren, beladen met zonden, gewassen zijn door Jezus Christus. Alleen maar als je in Christus bent. Die trompetten mat je gelijkstellen met de bazuin of ramshoorn. Nu, vandaag de dag, laten die trompetten die waarschuwende klank horen. Ook in Reeuwijk. Die korte tonen klinken. Bekeert u! Straks, op de grote dag, zal ook met de bazuin geblazen worden. Dan worden de doden opgewekt. Christus zal de engelen uitzenden en de uitverkorenen op laten halen. Wie leerde luisteren naar de bazuin van Zijn Woord, haalt Hij Thuis. Dan mag je eeuwig bij Hem zijn. Dan wordt Numeri 10 vervuld. Dan mag je zingen, wat we zo zingen: (Psalm 89 vers 7). Nog een keer die vraag, heb je geleerd om te luisteren naar de klanken van Gods trompet?

Amen.

Hervormde Gemeente Reeuwijk, Dorpskerk, zondag 23 oktober 2022, 9.30 uur. Schriftlezing Numeri 10:1-10 en Mattheus 24:29-31.