Jezus verschijnt op de eerste dag van de nieuwe week aan Zijn discipelen, vlak na de opstanding. Daar deelt Hij vier vruchten uit: vrede, uitzending, Heilige Geest en zondevergeving. Tussen Jezus’ zending en de zending van Zijn discipelen staat het kruis. Jezus’ verzoenend sterven is de grond voor de vergeving en de missie van de kerk in deze wereld. Als gelovigen hebben we het ambt aller gelovigen en mogen we als gezondenen (‘apostello’) de wereld intrekken. Met een woord van vergeving en een hart vol liefde voor de ander.

De vrucht van Pasen

Vier vruchten:

  1. Vrede (‘Jezus dan zei opnieuw tegen hen: Vrede zij u!‘)
  2. Uitzending (‘Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u’)
  3. Heilige Geest (‘En nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen hen: Ontvang de Heilige Geest’)
  4. Zondevergeving (‘Als u iemands zonden vergeeft, worden ze hem vergeven; als u ze hem toerekent, blijven ze hem toegerekend’)

Gemeente van onze Heere Jezus Christus, misschien is het voor u alweer een beetje op de achtergrond geraakt, door de festiviteiten van de afgelopen tijd (zoals Koningsdag en gisteren de herdenking van de gevallenen en vandaag Bevrijdingsdag), toch is het nog maar twee weken geleden dat we het feest van de opstanding hebben gevierd. We hoorden over de weggerolde steen en het lege graf. Grote woorden. Woorden die een drastische wending zullen veroorzaken in het leven van heel veel mensen. In de eerste plaats van Jezus’ leerlingen.

We staan vandaag stil bij Jezus’ verschijning aan Zijn discipelen. Het zal een viertal vruchten opleveren: vrede, uitzending, Heilige Geest en vergeving van zonden.

1e vrucht: Vrede

Op de avond van die eerste dag zijn de leerlingen bij elkaar. Achter gesloten deuren. Ze zijn bang voor de joden. Stel je voor dat ze hun wat zullen aandoen. Die eerste getuigen kruipen angstig dicht bij elkaar. Hun wereld is niet veranderd. Zelf zijn ze door de opstanding ook niet veranderd. Integendeel. Ze zijn in verwarring gebracht. In stemming van somberheid en angst. Dan staat Jezus onvermoed en onverklaarbaar in hun midden. Door dichte deuren heen. Over barrières van angst heen.

Hij begroet ze met: vrede zij u. En vervolgens toont Hij hun Zijn handen en zij. Johannes is erop gericht om het lijfelijke en zintuiglijke van de opstanding te beklemtonen. Pasen is geschiedenis. Niet alleen maar gebeurd in de hoofden van de discipelen. Bij Johannes is het belangrijk dat ze met hun handen kunnen tasten.

Hij begroet ze met die machtige woorden. Hij toont teken van Zijn verschrikkelijke dood. Die twee hangen samen: de dood en de vrede voor Zijn leerlingen. Jezus heeft duidelijk gemaakt dat de vrede die Hij brengt, een andere vrede is zoals de wereld die geeft. Hoe dankbaar we ook mogen zijn dat we vandaag Bevrijdingsdag mogen vieren. Dat we erbij stil mogen staan dat we als Nederland al 74 jaar in vrede mogen leven. De vrede die Jezus geeft is van een andere orde. Een andere orde dan bevrijding van oorlog. De vrede van Jezus komt uit het hart van God. En het is een vrede waar de engelen bij Jezus’ geboorte al van zongen. Vrede op aarde. Jezus is het teken van Gods oneindige goedgunstigheid jegens mensen. Gods vrede in Christus drijft bij deze discipelen de angst uit. Vrede voor jullie!

En vandaag, gemeente, twee weken na Pasen, hoe komt die boodschap bij u en jou binnen? Vrede voor u, jou. Jezus gunt ons vrede. Het staat in de wensvorm. Vrede van Jezus, bij alle onrust en onvrede die wij ook in ons leven kunnen ervaren. Zal het ons lukken om elkaar in vrede aan te spreken? Hebben wij altijd de vrede voor en met de ander op het oog? Staan wij zelf ook in die vrede, die Jezus wil geven? Het vredewoord roept ons op om onze strijdbijlen te begraven. Het nodigt ons uit om te leven van Zijn vrede. Hij wil niets liever dan dat wij in werkelijke vrede leven – samen in Gods goede aarde. Kijk naar de ander door de ogen van Jezus. Wees op Hem gericht, juist als je naar een ander kijkt.

Die vrede brengt Jezus bij Zijn leerlingen. Innerlijke rust voor harten vol onrust en angst. En zo breekt Hij hen open en verjaagt Hij hun somberheid en angst. Jezus’ leerlingen zijn dankbaar dat ze Hem zien. Hij wenst hen opnieuw vrede. Daar is Hij op uit – om de vrede te delen met u, jou en mij. Die vrede die meer inhoudt dan afwezigheid van oorlog. Die vrede, die het op het oog heeft om vrede te stichten met God, elkaar en jezelf. Die Sjalom. Die vrede heeft God in Christus op het oog, voor u, jou en mij. Het is goed om op deze dag van de vrede, deze Bevrijdingsdag, daaraan te denken.

2e vrucht: Uitzending

En dan volgt een opdracht. ‘Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik ook u.’ Dat is de tweede vrucht. De vrede van Christus is niet alleen een vrucht om in te drinken of aan op te ademen, een balsem voor de ziel. Het is ook een woord dat oproept om op te staan en op weg te gaan. Om dichte deuren te openen, om achter dikke muren vandaan te komen, om midden in het leven en de wereld te staan.

Ik zend jullie uit, zegt Jezus. De wereld in. Het Griekse werkwoord, ‘apostello’ (waar het woord apostel vandaan komt; zenden betekent dat), geeft aan dat het zenden niet eenmalige actie dient te zijn. Ze moeten ermee blijven doorgaan. In Handelingen geeft Lukas aan dat Jezus hen uitzendt, allereerst naar Jeruzalem en Judea, daarna naar Samaria en tot slot tot aan de uiteinden van de aarde. Het evangelie moet de wereld in. Jezus’ leerlingen zullen daar het instrument voor zijn. Ik zend jullie uit zoals de Vader Mij heeft uitgezonden.

Let op de overeenkomst tussen de zending van de Zoon en van de apostelen. Het gezag is hetzelfde. De boodschap is dezelfde. De mensen tot wie zij gezonden worden, zijn dezelfde. Ik zend jullie uit. Zo worden ze apostelen, gezondenen. Ze krijgen de opdracht te getuigen van de vrede van God. Gezonden. Met het woord van de Heere op pad. Maar dat gaat niet zomaar. Want hoe krijgen deze angstig weggekropen mannen dat voor elkaar? Weggescholen uit angst voor de joden. Kunnen zij getuigen? Nou, zoals ze er nu aan toe zijn, wordt dat menselijk gesproken niks. Maar ze krijgen een ongehoorde autoriteit mee. Zoals de Vader Mij uitgezonden heeft, zo zend Ik jullie uit. Hij staat met Zijn leven in voor het evangelie dat Hij nu in handen geeft van Zijn leerlingen. Zij mogen gaan als gezondenen met de volmacht van de Hemelse Vader. Ze hoeven niet met hun eigen verhaal te komen. Ze hoeven het niet van hun overtuigingskracht te hebben. Ze hebben een opdracht van Jezus om Zijn goede, vredevolle woorden bij de mensen te brengen. En zo kunnen ze gaan met een gevoel van vrijheid, met gezag om te spreken namens Degene die hen zendt; Jezus zelf. ‘Apostello’. Gezondene. Met volmacht van de Heer.

Nog steeds roept God mensen in Zijn dienst. Wat mag het een bemoediging zijn dat God niet veranderd. Zoals Hij toen het gezag gaf, zo geeft Hij nu gezondenen (evangelisten, ambtsdragers), diezelfde volmacht. Broeders, je hoeft het niet in eigen kracht te doen. Je komt niet met een eigen boodschap. Je mag het woord aan het woord laten. Gemeente, je mag ze ontvangen als gezondene. Let op de Zender! Ik, zo zegt de Heere, zend jullie uit. Zoals de Vader Mij zond. Leerlingen van Jezus. Ambtsdragers.

Maar denk niet, gemeente, dat die zendingsopdracht alleen hen geldt. Misschien dacht u het wel buiten schot te blijven. Gelukkig zijn er dominees en ouderlingen, die daar heel geschikt voor zijn. Laat hen dat maar doen, getuigen en spreken. Maar, gemeente, u staat ook in het ambt. Ambt van de gelovigen. Daarom wordt u en jij ook uitgezonden. Natuurlijk er is wel verschil. Niet iedereen doet het werk van een evangelist, zendeling, broeder, bezoekzuster. Ieder z’n eigen gave. Maar de opdracht: Ik zend ook jou. Het is de bedoeling dat er werk wordt gemaakt van ‘apostello’.

Maar hoe dan? Het kan inhoud krijgen, bijvoorbeeld, door goed te spreken van de Heere. In je gezin, familie, werk, klas. ‘Apostello’ kan inhoud krijgen door hulp te geven aan mensen in nood – dichtbij en ver weg. Inhoud in je dagelijkse gebeden. Bij iedereen kan ‘apostello’ inhoud krijgen, op een manier die bij u en jou past.

Gemeente, kijk je leven er eens op na. Hoe kan je ‘apostello’ in de praktijk brengen? Ik zend jullie uit. Niet eenvoudig en gemakkelijk. Omgeving die minder van God wil weten. Maar Goddank, tussen Jezus’ zending en die van de leerlingen staat het kruis. De zending van Jezus liep uit op het kruis. De zending van de leerlingen is geworteld in het kruis. Aan het kruis heeft Jezus als het Lam de zonden weggedragen. Zo is de weg gebaand naar een nieuw leven, naar een nieuw mens-zijn, een nieuwe schepping.

3e vrucht: Heilige Geest

Want dat gebeurt hier, op die avond van de eerste dag. Daar wordt een nieuw mens geschapen. Daar krijgt die nieuwe mens een nieuwe adem ingeblazen. Want na dit gezegd te hebben, blies Jezus over Zijn leerlingen heen. En zei: ontvang de Heilige Geest. Dat is het derde, de derde vrucht waar de aandacht naar uit gaat.

In Genesis 2 lazen we dat God de mens creëert. Uit het stof van de aarde. Pas als God de mens de adem heeft ingeblazen, dan is daar de mens naar Gods beeld. Geroepen om de dieren een naam te geven en de aarde te bebouwen en bewerken. En God zag dat het goed was. Maar die mens doet ook waar hij niet toe geroepen was. Grenzen overschrijden. Als God willen zijn. Vanaf de zondeval voldoet de mens niet meer aan zijn roeping. Gemiste kansen, tekorten, schuld die mensen oplopen in het leven met elkaar en met God. De media beschrijft en toont de ellende die mensen elkaar aandoen en die hen overkomt. En ook ons leven, dat van u, jou en mij, vertelt zijn eigen verhaal. Gekregen leven. Ingeblazen door Gods adem. Gemeente, wat hebben we ermee gedaan?

En God blies de levensadem in de neus. Zoals God het in het begin deed, zo doet Jezus het nu hier. Blazen. Nieuwe adem inblazen. De Heilige Geest op en ín Zijn leerlingen. Precies wat wij vieren op de 50e dag na Pasen, op Pinksteren. Hier bij Johannes vallen Pasen en Pinksteren op één dag. Jezus maakt een nieuw begin. Hij schept hen opnieuw. Hij wordt pas een echt nieuw mens, als de Geest wordt ingeblazen. Ontvang de Heilige Geest!

Blazen. Symbolisch is dat. Hij blaast Zijn kerk nieuw leven in. Nauwelijks opgestaan uit het graf, of Hij deelt Zijn Geest uit. Alleen zo gaat het lukken. Alleen zo kunnen ze apostelen zijn. Ik zend jullie dat. Jezus’ leerlingen krijgen die opdracht. Wij worden geroepen om te getuigen over die ene Naam. Geroepen, gezonden in de wereld met de volmacht. Om aan die roeping gehoor te kunnen geven, schenkt Jezus de Geest. In die kracht mogen ze het doen, getuigen zijn. Alleen in die kracht kunnen ze het doen. Een lichtend licht en zoutend zout. En ze zullen het doen omdat de Heere door de Geest ze bekwaamt. ‘Apostello’ in de praktijk. Ik zend u, met de volmacht van de Heer. Na Pasen komt Pinksteren.

Ook op Thomas – want hij is er niet bij als Jezus blaast. Ook op u en jou. Alleen zo kan het, op de manier die bij jou past. Individueel en ook als kerk. We organiseren van alles. En dat is goed en nodig. Maar, als het alleen maar uit onze eigen handen komt blijft het dood en ongeïnspireerd. Als de Geest erbij is, komt er leven en bezieling in. Bidden we erom? Om Gods kracht en wijsheid bij alle plannen en acties? Het mag duidelijk zijn: de Heilige Geest maakt ons aan Jezus vast. Zijn boodschap is: Jezus is Heer. Daar wil Hij ons steeds maar weer diep van doordringen. Leven in de liefde die alles opzij zet om de ander te dienen.

Ontvang de Heilige Geest. Hij blaast over Zijn leerlingen. Over gezondenen, over u, jou en mij. De Geest. Ontvangen, gemeente. Wat moet je doen om te ontvangen? Je handen ophouden en je oren ervoor openen. God geeft Zijn Geest door Zijn Woord.

4e vrucht: Zondenvergeving

Als laatste vrucht: als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven. Met die boodschap staat de kerk in de wereld. Vergeving van zonden. Verzoening met God. Zonden. Het lijkt wel een besmet woord, heden ten dage. Dat is achterhaald, daar moet u het niet over hebben. Het is Pasen geweest – de zonden is vergeven en vergeten. Hij overwon, die sterke held, zodat de zonde niet het laatste woord heeft. Maar vergeving betekent niet dat wij als zondeloze mensen leven. Wie zichzelf kent, zal daarover niet praktiseren. Alles wat wij misdaan hebben, waar wij in tekort schoten (naar elkaar, naar God), dat vergeeft Hij. Groot is Zijn trouw. Hij straft ons niet naar onze zonden. Zo ver het oosten is van het westen, zo ver verwijdert Hij onze zonden van ons. God vergeeft schuld.

Maar dat gaat niet vanzelf. Tussen Gods vergeving en ’s mensen schuld, staat het kruis van Christus opgericht. Vergeving door Christus’ bloed. God vraagt erkenning – naar God en elkaar. Gods vergeving. Jezus legt die boodschap in de handen van Zijn leerlingen. Jullie gaan zonden vergeving. Dat gaan jullie doen. Vergeving aanzeggen. Als die boodschap wordt aangenomen, dan zijn ook werkelijk die zonden vergeven.

Jezus geeft hier de volmacht daartoe. Maar het tegendeel, Jezus is er eerlijk in, wanneer mensen in hun zonden blijven, dan zal dat in de weg blijven staan tussen hen en God. Een blokkade voor Gods eeuwig zalig leven.

Jullie zullen zonden vergeven. Het heil van God. Dan gaat onze slechtheid aan de kant. Dan is het echt goed. Vergeving. Dat is niet zomaar onder het tapijt schuiven. Niet wegwuiven of goed praten, zo van: iedereen doet toch wel eens wat fout, daar ben je mens voor. Inderdaad, niemand is zonder zonden. Maar niet erachter verschuilen! Erkennen en die zonden laten, dat zouden we toch moeten willen. Vechten tegen wat ons naar het verkeerde drijft .Een streep erdoor, radicaal. Weg om nooit meer terug te laten komen. Die bedenkelijke site, tv-programma, gerommel met geld en goed, verslaving waar je maar niet van af kunt komen. Hoe staan wij daarin? Hoe kijkt God naar ons? Moet er nog wat in orde worden gemaakt?

Als een ouderling op huisbezoek zegt: ik kom om uw zonden te vergeven, dan kijken we toch vreemd op. Onze zonden? Dat houden we liever voor onszelf. Niet aan God vertellen – dan blijven we ermee zitten. Dan blijft het een sta in de weg tussen God en u, en jou. Erkenning van zonden, ja, in de Rooms-katholieke kerk noemen ze dat de biecht. Dat je met de zonden voor de dag komt. Zo gek is dat niet. Alleen, ja, Hij is het alleen die zonden kan vergeven. God alleen. Hij gebruikt er mensen voor.

Zonden vergeven. Jezus laat het hier een van de kerntaken zijn van Zijn leerlingen. Als dat voor Jezus de spits is (en voor Zijn apostelen) dan moet dit ook de focus zijn in het pastoraat en in het gemeente-zijn. We worden telkens bij het kruis gebracht. Daar ontvang je verzoening. Volkomen verzoening van al onze zonden. Dat is echt de kern van het kerk-zijn en dagelijkse start van het christenleven. We leven door vergeving.

In die diepte komen we terug bij het groetwoord: Vrede voor jullie. Geen loos woord. Onze schuld en zonden worden verzoend. Zo herstelt Jezus onze relaties, naar boven toe en naar elkaar toe. De Geest wordt gegeven voor die opdracht. Een missie! Voor ieder die wil en kan: vrede met u. Mijn Geest blaas Ik op u. En als je Mijn woorden hoort, leef in Mijn vergeving. En sta in de wereld met die vergeving. Geloof Gods heil- en troostrijk Woord. Jezus leeft en wij met Hem. Hij is Mijn Heer en Mijn God; Hij is het beste wat mij ooit is overkomen. Vertel het aan de mensen dat Jezus leeft en dat Hij de Vredevorst is. Dat is waar en zeker. Een ieder die tot Hem vlucht, zal die vrede mogen ervaren. Halleluja. Amen.

Hervormde Gemeente Reeuwijk, Ichthuskerk, zondag 5 mei 2019, 18:30 uur. Schriftlezing Genesis 2: 1-7 en Johannes 20: 19-31.