Jezus verschijnt aan Zijn discipelen, als zij achter gesloten deuren zitten. Hij komt hen tegemoet met ‘Vrede zij ulieden’. Op beloken Pasen [=deze zondag] zitten de discipelen achter gesloten deuren, maar Christus zendt hen de wereld in. Hij gaat hen voor, de wereld in, maar ook de hemel in. Zo is deze geschiedenis een prelude op Hemelvaart. Christus zendt Zijn discipelen niet zomaar de wereld in, maar blaast op hen. Dat moment wordt ook wel ‘klein Pinksteren’ genoemd. Zijn vrede gaat met hen mee, de vrede die Hij dankzij Zijn middelaarswerk verwierf.

Weet u, weet jij hoe dat de zondag na Pasen wordt genoemd? Beloken Pasen. Kon een vraag zijn bij een kwis. Koningsdag. Hem werd ook een vraag gesteld. Op deze eerste dag van de nieuwe week (Eersteling der dagen), opstandingsdag van de Koning der Koningen. Hoe wordt deze zondag genoemd? Beloken Pasen. Vreemd woord. Beloken, waar komt dat vandaan? Uitlopen? Nee het is: beluiken. De luiken gaan weer dicht. De gemeente ging weer over tot de orde van de dag.

De joden hebben het feest van de ongezuurde broden. Dat duurde 7 dagen. Daarna weer de orde van de dag. Dan weer brood van zuurdesem. Die traditie heeft de vroege kerk overgenomen. 7 dagen feest vieren en daarna overgaan tot de orde van de dag. De luiken gaan er weer voor. Het gaat weer dicht, de Ark. De orde van de feestkalender.

Eigenlijk is het een contradictio in terminus. Een innerlijke tegenspraak. Juist Pasen spreekt toch niet van geslotenheid? Maar van openheid! Het luik er af. De deuren open?!

Daar heeft onze schriftlezing en de preek alles mee te maken. Kijk eens naar de discipelen. Die eerste Paasdag. Hoe treffen we ze aan? Johannes vraagt er aandacht voor.

De deuren waren gesloten vanwege de vrees voor de joden. Gesloten deuren vanwege de vrees. Angst. Nou, ik zou zeggen: 2019, Pasen, dat roept bij christenen wereldwijd wel de nodige angst en vrees op. Ontzetting, aanslag in Sri Lanka. Meer dan 350 slachtoffers op een keer! Is er geen reden om te vrezen in deze wereld die steeds meer anti-christelijke trekken gaat krijgen?

Gesloten deuren. Daarachter vinden we de discipelen vanwege de vrees van de joden. En dan dat wondere: achter die deuren, in de samenkomst van de gemeente, staat Hij daar. Ineens. Als de Opgestane Levensvorst.

Prelude op Hemelvaart

Het is opmerkelijk dat Johannes aandacht vraagt dat de deuren gesloten zijn en de Heere Jezus daar ineens binnen staat. Komt Hij door gesloten deuren heen? Treffend dat iemand als Calvijn daar aandacht voor vraagt. En Isaäc da Costa. In de tijd van Kohlbrügge. Niet met de rooms-katholieken meegaan met het wonder geloof alsof Jezus door gesloten deuren zou wandelen. Nee, zei zeggen, dit ziet o.a. op Psalm 24: verhoogt o poorten nu de boog. Opdat ge uw Koning mogen ontvangen. De deuren gaan spontaan open voor de Koning.

Dit is een prelude op Hemelvaart. Dat was ook de boodschap aan Maria en de discipelen. Zeg Mijn broeders dat ik hun voorga, naar Mijn God en hun God. Heel opmerkelijk, Jezus verbindt de opstanding al aan Zijn Hemelvaart. Ik vaar op!

En hier, aan de avond van die eerste Paasdag, gaan niet alleen de deuren voor de Koning open, maar ook het Vaderhuis. En Vaderhart. Ook voor de discipelen, dankzij de Heere Jezus Christus. Hij is gestorven en opgestaan. Johannes laat die lijnen ontdekken.

Die deuren die open gaan, voor Jezus Christus, die zijn een preludium voor wat er gebeurt voor de discipelen. En voor allen die geloven. Waarom wordt u christen genoemd? U bent onderdeel van die gemeente van alle tijden en plaatsen. Wij mogen Zijn lidmaten zijn. Petrus wordt straks gevangen. Herodes verblijdt zich, om het lam te slachten. De gemeente bidt. Op het gebed, de deuren van de gevangenis gaan open. Zo gebeurt het hier, lieve gemeente van Reeuwijk, de deuren gaan open voor de koning der ere.

Hij staat daar in het midden. Hun hart vol van vrees. Hoe komt Hij binnen? Het lijkt wel een alledaagse groet. Vrede zij u. En daarmee is het in Israël dat je elkaar tegemoet treedt. Zelfs de moslims hebben die groet overgenomen van de joden en van Jezus Christus. Vrede. En ja als u een goedwillende moslims tegenkomt, zegt hij: vrede zij u.

Maar het maakt wel verschil wie je het toewenst. Jezus Christus, als Hij spreekt over de vrede, heeft dat inhoud. Diepe betekenis. Met name na Pasen! U mag ook zeggen: vanuit Pasen. Wat betekent het dat Jezus Christus met Zijn vrede te midden van de samenkomst binnentreedt? Vrede als vrucht op Zijn middelaarswerk. Op Zijn missie, Zijn zending door de Vader.

Zo verbindt Hij die vrede aan de roeping aan die van de discipelen. Zo zend Ik ook ulieden! Waartoe zond de Vader? Om vrede te stichten. Hij is de Vredevorst. Hij kan de vrede gebieden. In de wereld en mijn ziel. Dat laatste is voor de discipelen nodig. Misschien bij u en jou ook nodig? Vrede aangebracht in uw vreesachtig hart?

Jezus Christus is daartoe gekomen en gezonden. Zie! Johannes heeft het vanaf het begin duidelijk gemaakt. Zie het lam Gods! Daar ligt het fundament. Die vrede heeft Hij aangebracht als het Lam Gods.

Een geschonken offer

Hoe komt het dat er op deze wereld geen vrede is? Geen vrede meer is? In het paradijs was de sjalom. De vrede met God, onze Schepper. En met elkaar. De ruzie in het gezin van Adam en Eva. En het verwijt, die zijn getuige dat de vrede is weggegaan. De zonde. De breuk. Dat merk je in het gezin. Ruzie is een gebroken verhouding. En gebroken hart. Bang voor elkaar. Soms ook binnen de gemeente. Bang voor elkaar. Omdat er een gebrokenheid ligt. De zonde is daar. Nu is Jezus Christus gezonden door God de Vader om de zonden te verzoenen.

De dienst des Heeren in het Oude Testament is daar één en al symbool van. Is daar prediking van! U kent toch het unieke van het jodendom en christendom? Meest kenmerkende is ze weet hebben van het offer, niet wat zij geven, maar wat geschonken wordt. God heeft het tegen Israël en tegen u gezegd: Ik schenk u het bloed van verzoening. U weet van het meest kenmerkende en fundamentele? Juist ook van die vrede!

Jezus heeft het voor Zijn lijden en sterven gezegd. Mijn vrede geef Ik u. En: Mijn vrede laat Ik u. Hij laat die vrede na. Op de wijze van een testament. De Bijbel heeft twee delen. Oude en Nieuwe Testament. Wat heeft dat met een testament te maken? Ja, alles. Jezus heeft een erfenis beschreven die in een woord is samen te vatten: vrede.

Vrede voor u. Dat is geweldig rijk. Dat God u zomaar als erfgenaam heeft bestempeld en bedoeld. Je naam staat in het testament. Rijk hè! De vrede wordt bij testamentaire beschikking sinds Pasen op naam gesteld van de discipelen. Van de gemeente. Vreesachtige mensen.

Dat zien we hier, aan die avond. Die discipelen hebben er nog geen zicht op, op die erfenis. Mijn vrede geef Ik u. Het fundament onder die vrede wordt door Jezus onderstreept. Hij laat Zijn handen en zij zien. De prijs die betaald is voor een vrede.

De vrede heeft een prijs

In deze week worden wij ook weer herinnerd aan de prijs die de vrede die we hebben heeft gekost. Een hoge prijs, voor de vrijheid. Onze ouderen weten dat. Vandaar dodenherdenking. Heeft miljoenen levens van met name jonge mensen gekost om ons de vrijheid terug te geven. In Normandië op de begraafplaats, daar word je eraan herinnerd. Heeft levens gekost!

De vrede van Christus heeft Zijn leven gekost! Wat doet dat met u? Ja, Zijn liefde zocht mij! Zijn bloed kocht mij. Door genade word je een erfgenaam van Jezus Christus. Dat ontroert je toch, tot in het diepste van je wezen? Op die manier worden liefdekoorden gelegd. Weet je wie die koorden in je hart legt? Dat is de Heilige Geest.

Nou, gemeente, het is heel opmerkelijk dat Johannes tot twee keer toe die woorden uit de mond van Jezus noteert. Is dat nodig? Dat Jezus woorden herhaalt? U heeft heel wat docenten in uw midden. Herhaling is de beste leermeester. Opdat je het leert. Vrede voor u. Vrede voor mij. Door de Heere Jezus Christus verworven. Betaald. Mogelijk gemaakt. Vrede met God, dankzij het bloed van Jezus Christus. In een stil vertrouwen, gehoorzamend aan het woord mag ik mijn handen leggen op het hoofd van het lam Gods. Zonden belijden en aan Hem kwijtraken. In vrijheid en vrede heengaan. Deze wereld in. De wereld uit. Vrede zij u.

Maar dan is het wonderlijk hoe Johannes dat tweede ‘Vrede zij u’ verbindt aan een bevel. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, met het ook op de vrede en verzoening. Herstel van de relatie. Zo zendt Hij nu Zijn discipelen. Zo als. Jezus heeft Zijn discipelen erop voorbereid.

Bent u erop voorbereid? Klaar voor? Of klaar mee. Ik bedank ervoor om met Hem te lijden en te sterven. Dan hebt u en de Zender en het doel van de Vader niet in het hart en voor ogen. Hebt u mogen ontdekken wie de zender is?

Ik vind het mooi wat Da Costa schrijft. U mag een vergelijking trekken met een rechter of minister. Die heeft een bepaald ambt gekregen. Daar staat de rechterlijke macht, zelfs de koninklijke macht, achter. Een rechter heeft de bevoegdheid om iemand vrij te spreken of om iemand te veroordelen. Misschien hebt u wel eens een boete gekregen. Maar het moet ervan komen om te betalen. Een rechter velt een oordeel niet persoonlijk. Het is geen persoonlijke willekeur. Zo is het ook met de christen.

Opmerkelijk dat we daar deze week in onze gezin over gesproken hebben. Veel predikanten worden verdacht van persoonlijke willekeur. Als christen en gelovige mag je weten (en bijzonder als ambtsdrager): ik sta hier, Gode zij dank, niet op eigen naam. Maar in diens van Koning der koningen. In Kamerik had ik iemand naast ambtsdrager ook deurwaarder was. Dan gaat de deur wel open. In naam van de koning eis ik! Zo staat u, lieve gemeente, als erfgenaam in dit leven. U wordt uitgezonden. Niemand kan zich aan die dienstplicht onttrekken. U bent zendeling.

Ja, er zijn bepaalde mensen die zendeling zijn. In naam van een Ander. In tijd van de Fransen kon je de dienstplicht afkopen, dan ging een arme drommel voor jou. In de gemeente worden we van jong tot oud gezonde. Zend Ik ook u! Het is met name Johannes die daar zo vaak aandacht voor vraagt. Jezus is gezonden voor de Vader. De woorden die ik spreek, het zijn mijn eigen woorden niet. Maar de woorden van de Vader die mij gronden heeft! Zeg dat maar als vader in je gezin. Als je kinderen mogen ontdekken: gezonden door God. Zoals Jezus gezonden is tot vrede. Tot zegen. Tot zaligheid.

‘Klein Pinksteren’

Dat zegt Jezus wel tegen die bange wezens van discipelen. Ze zitten achter de deur. Ze durven de wereld niet in. Christus rust ze toe om gezonden te worden. Hij blies op hen. Ontvang de heilige Geest. Daarom wordt dit ook wel ‘klein Pinksteren’ genoemd. Hier een ademtocht van de Zoon. Straks is het een geweldig gedreven wind. Dan zijn de deuren wagenwijd open. Wie geeft je moed en kracht om gezonden te worden? Ach, zoek het niet in jezelf. Daarom ging ik op de knieën voor de kansel. Ik sta hier vaak met knikkende knieën. Jezus gaf de geest. Hij bidt altijd. Zodat we met kracht kunnen uitgaan.

Hoe? Hoe zendt Hij zijn schapen? De schapen van zijn weide. Tussen de wolven. Ze mogen de eerkroon dragen. Door Hem alleen. Met hun lijden worden ze een gemaakt met het lijden van Jezus Christus. Dat staat in het wapen van Gouda: Per Aspera Ad Astra. Via de zuchtingen naar de sterren. De eerkroon. Je krijgt ‘m niet voor niets. Van deze koning die Kruiskoning is. Amen.

Hervormd Reeuwijk, Ichthuskerk, zondag 28 april 2019, 9:30 uur. Schriftlezing Johannes 20:19-23 en Openbaring 3:7-13. Wetslezing uit Deuteronomium (‘in Deuteronomium wordt het sabbatsgebod gebaseerd op de bevrijding uit de slavernij en dus niet, zoals ik Exodus, op de Schepping’).