Paulus wijst de gemeente te Rome erop dat zij elkaar moeten aanvaarden: in Christus, zoals Hij hen aanvaard heeft. Dat geldt ook in het huwelijk: elkaar aanvaarden als ‘saved sinners’. De sterken in het geloof moeten volgens Paulus rekening houden met de zwakken, niet door alles maar goed te keuren of nooit ergens iets van te zeggen, maar juist te aanvaarden in Christus. 

Aanvaard elkaar

  1. De reden: omdat er diversiteit en verschil is én omdat Jezus dat spoor ook ging, van aanvaarding
  2. De bron: zoals ook Christus ons aanvaard heeft
  3. Het doel: tot heerlijkheid van God

1.

Er zijn twee redenen om elkaar te aanvaarden. In het huwelijk maar ook elke andere relatie. De eerste is omdat er diversiteit, verschil is. Nou, dat begint op het schoolplein. Je speelt op het schoolplein: je komt erachter, niet iedereen is het zelfde. We zijn verschillend. Dat is op het schoolplein zo. Als jongere ook, op weg naar volwassenheid. Logisch als het gaat om christenen en niet-christenen. Ook binnen christenheid, verschil van inzicht.

Ook in het huwelijk zul je erachter komen. Ben je misschien al achter gekomen. Dat geeft niet. Dat is zoals het is. De christelijke plicht, de weg die Paulus wijst, om te zoeken wat Gods bedoeling is.

In de gemeente van Rome zijn zondaren tot geloof gekomen. Vijanden met God verzoend. Er is een gemeente ontstaan. Er zijn mensen toegevoegd. Wat voor mensen? Joden die tot geloof kwamen. Ook heidenen van buiten. Vanuit het niets tot de overgave. Prachtig! De middelmuur is afgebroken (Efeze 2). Belijdenis: dat je door het geloof rechtvaardig bent. Tot zover is het vrede en liefde.

Maar deze joden en heidenen moeten met elkaar gaan leven. Met elkaar uithouden. En dat is ingewikkeld. Levert conflicten op. Zo heb je zomaar ruzie. Paulus schrijft in die laatste hoofdstukken om te laten zien hoe de rechtvaardiging functioneert (hoofdstuk 14-16). Niet een moralistisch, lief verhaal. Nee vanuit de grote lijn. Wie gerechtvaardigd is, wie voor God staat, weet: als God me niet aanvaart, ben ik verloren. Dan trekt Paulus de lijn door. Ook voor de keuzes.

Want het is concreet. Wat zijn de verschillen dan? Er zijn mensen die zeggen: moeskruiden eten, dat mag niet. Of: dat mag alleen maar. Plantaardig voedsel. Of bepaalde dagen in ere gehouden worden. De joden hielden vast aan feestdagen en voedsel wetten. De heidenen waren daar niet mee opgevoed. Paulus noemt de joden de zwakken. Dat is geen degradatie. Dat zijn mensen die heel consciëntieus leven. Die niet zomaar mee kunnen gaan. Paulus geeft er geen oordeel over. Paulus zegt: er zijn ook sterken. Hij beschouwt zichzelf als sterke. We hebben inzichten ontvangen. Ik hoef me niet te houden aan de voedselwetten waar mijn broeder zich wel aan houdt.

Paulus gaat leiding geven in deze gistende pot. Hij is jood, van huis uit. Hij heeft gevochten voor de traditie. En heeft zich gehouden aan de wetten. Niet: jullie zijn maar ouderwets en traditioneel. Paulus kiest geen partij. Niet: dit is goed en fout. Er zijn zaken waarvan je dat wel kunt zeggen. Paulus jij moet optreden nu?! Als jij niet optreedt, kunnen die sterken zomaar losbandig worden. En die zwakken heel nauwgezet en veroordelend. Paulus doet het niet.

Wat doet hij wel? Durft Paulus niet? Is hij zwak? Hij zegt: aanvaard elkaar. Niet ondanks maar vanwege de verschillen. Het is iets anders dan accepteren. Het is niet anders?! Dat is tegen heug en meug. Aanvaarden is fundamentele houding vanuit het hart. Diep de ander aanvaard. Wat is aanvaarden? Dat is dat je elkaar ontvangt uit de handen van de Heere? Als dat ontbreekt: onbegrip, verwijdering, ruzie.

Paulus gaat mee in het voetspoor van Jezus zelf. Hij is een volgeling van de Meester. Hoe deed Hij het? Hoe ging Hij ermee om? De Samaritaanse vrouw. Zacheüs. Overspelige vrouw. Zelfs de Farizeeën. De grondhouding: aanvaarding. En daar binnen: scherp zijn. Maar iemand hoefde zich beter voor te doen dan hij was. Dat is de veilige setting van het huwelijk.

De Engelse vertaling: ‘to welcome each other‘. Mooi! Als we dat zouden doen! Of ‘to receive in fellowship‘. Uit bent op contact op hartsniveau.

Kinderen, nog even over het schoolplein. Vriendjes en vriendinnetjes. Een voorbeeld. Weet je hoe je messen scherp moet houden? Vroeger had je messenslijpers. Dat kan door twee messen te pakken en die aan elkaar te scherpen. IJzer scherp je met ijzer. Zo kan de een de ander opscherpen. Dat is aanvaarding. Kan ook dat je een grens aangeeft. De waarheid in liefde doen. De waarheid, in liefde. Niet keihard de waarheid. Maar in liefde.

2.

Op het gevaar af, dat u denkt: wij moeten elkaar aanvaarden, wat is de bron? De tweede gedachte. Er zit een bron onder. Dat is de verdiepingsslag vanmorgen.

Zoals Christus ons aanvaard heeft. Wat is de meest fundamentele aanvaarding die maar denkbaar is? Weet u dat? Was dat de aanvaarding die die vriend, of je vrouw of man je gaf? Of de meest fundamentele aanvaarding: dat God mij aanvaard heeft, om Christus wil?! Niet te geloven. Ik zondaar, ik afvallige, ik verlorene. Ik ben opgezocht en gevonden. Door Hem! Het geloof is gaan functioneren. In Hem zag ik zoveel liefde en overgave. Ik heb veel schuivers gemaakt? Of netjes geleefd? Maar ik kende Hem niet. Totdat het licht op ging. Wat gebeurde er toen? Kreeg je er van langs? Nee. Die verloren zoon. Alles er door gebracht. De schuld in zijn schoenen. Ik ben niet meer waard een kind van u genoemd te worden, maak mij maar een slaaf. En dan de vader. To welcome each other. Welkom, kind, kom binnen. Ik zeg dat ook tegen mensen die zeggen: ik ken Jezus niet. Buiten Christus heb je een hemelhoge schuld. Dat moet opgelost worden. God is in Christus over de brug gekomen. Hij aanvaardde degene die Hem weg sloeg.

Kijk naar wat Paulus aanhaalt. De smaad is op Hem gevallen. Hij het ultieme voorbeeld van aanvaarding. Hij liet zich smaden. Mijn zonden droeg Hij weg. Heeft het evangelie uw hart verbroken? Huwelijksleven is putten uit deze overgave. Geloven is niet alleen met je hoofd. Wij willen Reformatorisch zijn toch? Dat het functioneert in de omgang met mijn vrouw, man, vrienden, collega’s, gemeente. Niet alleen van mijn hart en mond. Bach heeft een mooie cantate: hart, mond ,daad en leven moeten van Christus leven. Dat is niet iets wat ik moet doen. Niet mijn eigen moed verzamelen om de ander te aanvaarden. Maar Psalm 25 vers 2. Daar groei je niet boven uit. Leer mij Uw weg! Ook als je weg gewoon wordt. Geef dat ik mijn vrouw, man niet verdraag of duld, maar aanvaard. Om mij te oefenen in heiliging.

Gemeente, laten we maar eerlijk zijn, dat is voor ons wel moeilijk. Een ander aanvaarden. Het levert wel eens conflicten op. Vindt u ook niet? Je loopt aan tegen jezelf! Voordat ik de ander aanvaard, heb ik mijn oordeel al klaar. Dat werkt niet in het huwelijk. Ook in andere relaties. Aanvaarding betekent dat ik een stap terug doe. Binnen die grondhouding het erover heb, waar ik niet mee uit de voeten kan, wat mij pijn doet. We hebben Jezus nodig! Zonde is, zei Luther, dat je hart in zichzelf gekeerd raakt. Laat je hart openbloeien naar God en de ander toe!

Aanvaard elkaar. Wat een zegen dat dat mag in het huwelijk. Ik hoop dat het huwelijk een veilige plaats is. In de maatschappij moet je je beter voor doen. In het huwelijk mag je zwak zijn. Dit is evangelie voor slechte mensen. Zitten hier slechte mensen? Voor zondaren. Niet mensen die zeggen: dit heb ik achter me gelaten. Je bent ‘saved sinner‘. Maar wel te strijden met de zonde en je ego. Hoe heeft Christus jou aanvaard? Hij gaf zichzelf! Laat dat mijn hart verbreken, in mijn huwelijk.

3.

Het doel. Niet om de rust te bewaren in de gemeente. Nee. De eer van God! Dat is in het geding. Met elkaar vechten, mag je wel of niet? Paulus zegt niet: overtuig de ander, win de ander! Ik had als student in Engeland de ervaring dat anderen geen alcohol drinken. Ik dacht: wat raar, wat een onzin. Als u een wijntje lust. Erg consciëntieus? Dat was ook in Rome zo. Mag je vlees eten of niet? De ander overtuigen? Nee, aanvaard elkaar. Niet als iedereen gewonnen is voor jouw mening. Dat voelt wel fijn, maar wees eerlijk: is dat zo? Als iedereen denkt zoals jij? Zou makkelijk zijn, maar zo werkt het niet.

Tot heerlijkheid van God. Er is dus ruimte om verschillend te denken. Aanvaarding. En daar binnen mag je het erover hebben. Jij kiest daarvoor, maar ik anders. Hoe zie jij dat? Aanvaard elkaar.

En, dat is de plicht van de sterke, zegt Paulus. Van heb die een sterk geweten hebben. Die geen moeite hebben vlees te eten. Draag elkaars zwakheid. In de maatschappij geldt macht. In de gemeente geldt: ‘not might is right, but might support the weak‘. Nee, het gaat om het vervullen van de wet. Hoe verheerlijk ik God in mijn leven? Dat kan niet vanuit onszelf. Vlucht tot Hem. In de poort van het huwelijk, of als je niet getrouwd bent, tot Hem te vluchten!

Eensgezind zijn, schrijft Paulus. Met alle verschillen. Hem verheerlijken, eensgezind. Dat kan dus in het huwelijk. We moeten tegen onszelf in zingen: wilt U mijn hart modelleren? Neig mijn hart en voeg het saam! Heer mijn God, ik zal U loven. Zo komt God aan Zijn eer. Dan zal ik U eren tot in eeuwigheid. Ik wens jullie een gezegend huwelijksleven toe. Amen.

‘Leer mij naar Uw wil te hand’len,
‘k Zal dan in Uw waarheid wand’len;
Neig mijn hart, en voeg het saâm
Tot de vrees van Uwen naam.
HEER, mijn God, ik zal U loven,
Heffen ’t ganse hart naar boven;
‘k Zal Uw naam en majesteit
Eren tot in eeuwigheid.’

Hersteld Hervormde Gemeente Apeldoorn, zondag 5 juli 2020, 9:30 uur. Schriftlezing Romeinen 15:1-13. Huwelijksbevestiging in het midden van de gemeente.