In Getsemane wordt zichtbaar dat ons zelfvertrouwen en onze zeldredzaamheid faalt. De discipelen zullen allen Jezus verlaten. Petrus zal Hem zelfs verraden; al heeft hij heel sterk benadrukt dat hij dat nooit zal doen. Christus krijgt in Getsemane een voorsmaak van het lijden; Hij gaat in gebed. Dat is ook wat wij moeten doen: niet op onszelf vertrouwen, maar in gebed gaan, om de auto te besturen, de opvoeding vorm te geven, een getuige te zijn op de plaatsen waar we met anderen zijn. 

Alleen Christus kan zegevieren

De discipelen hebben samen met Jezus het laatste avondmaal genomen, het avondmaal dat het eerste van de kerk is geworden. Ze zongen aan het einde. Nadat ze hebben gepsalmt, zou je ook kunnen vertalen. Ze gingen uit naar de Olijfberg.

Onderweg, vers 27, Jezus zegt: jullie zullen allemaal aan Mij geërgerd worden. Jullie allemaal. Het Griekse woord hebben we ook in het Engels: scandalised: schaamte, geshockeerd. Deze nacht, jullie allemaal. Jullie zullen vol schaamte zijn. Jullie zullen wegrennen. Wat een shock voor de discipelen, onmiddellijk na het eerste maal van de Heer.

Ze zijn onderweg. Wat een dramatisch statement. Maar dan volgt een woord van troost, vers 28. Maar nadat Ik opgestaan zal zijn, zal Ik jullie voorgaan naar Galilea. Jullie zullen geërgerd worden, Me verraden. Maar ze zullen hersteld worden; en Hem opnieuw volgen. Maar op een andere manier, Hij gaat ze voor. Hij zal ze vergezellen. Ze zullen naar Galilea reizen.

Vers 29. Petrus zegt: al zullen allen geërgerd worden, maar ik niet. Wat erg, dit zelfvertrouwen. Het is trots. Wat slecht! Dit zit in ons allen. We zijn allen in staat tot creatieve dingen, tot complexe dingen. Leven is vol met technologie. We krijgen vertrouwen in de dingen. Zelfvertrouwen; dat strekt zich over het hele leven uit. Ook het geestelijke leven. De strijd tegen zonde en satan. We vertrouwen op onszelf en onze eigen kracht.

Petrus is de voornaamste apostel. Wat een verbazingwekkend woord! Ik zal niet geërgerd worden. Na deze claim volgen de discipelen. Het is serieus. Hij spreekt de Heere tegen. Hij volgt Hem. Jezus is God en mens. Hij heeft vaak laten zien alles te weten. Zijn Woord zal geschieden.

Jullie zullen allen geërgerd worden. Deze nacht. Nee, Heere. Nee, Heere. U zit ernaast, Heer. Maar hij clasht met de Heere. En spreekt Hem tegen. Waarom?

De Heere heeft iets gezegd over zijn volgen en falen. Ik niet, de anderen wel. Nu, ik niet. Het is slecht. Vers 30: waarlijk, Ik zeg. Christus zegt het heel sterk. Waarlijk. Deze dag, deze dag, voordat de haan kraait, jij zult Me driemaal verraden. Drie tijden. Mij verraden.

Vers 31. Petrus is verbaasd. Maar hij spreekt meer klaar en helder. Al zou ik met U moeten sterven, ik zal U niet verraden op geen enkele manier, in geen enkele vorm. Ik zal altijd gelovig en loyaal zijn, tot het einde, ook als ik het met de dood moet bekopen. Niets zal me tegenhouden.

Wat een vertrouwen… Zelfvertrouwen. Een groot gevaar voor ons christenen. We zien om ons heen heel veel kerken die heel veel vertrouwen hebben. Moderne innovatie en gimmicks. Het Griekse woord is: begiftigd. Een begenadigd spreker, solist. Het gebed is weg of kort of incidenteel.

Zoveel vertrouwen, wat een drama en dat soort dingen. Alles komt de kerken in. Dingen uit de wereld. Muziek, entertainment. Het komt de kerk binnen. Er is een filmpje van kerken uit dit land, die zeggen: doe zoals wij. Entertainment, zelfvertrouwen. Lloyd-Jones zei het al: als er zoveel zelfvertrouwen is, kan er geen opwekking komen. Dat is waar.

Al zou ik met U moeten sterven, ik zal U niet verraden.

Lukas voegt een interessant woord plaats. Dit gebeurde; ze sliepen in de tuin van Getsemane. Negen van hen vluchten, ze rennen weg. Alleen Petrus en Johannes volgen Hem tot het huis van Kajafas, waar de rechtszaak is. Hij is gebonden en wordt veroordeeld, via Pilatus, naar Calvary. Hij is schuldig; Hij draagt de schuld van allen die gered worden.

Alleen Johannes wordt gevonden aan de voet van het kruis. De discipelen vluchten. Ze laten hun disloyaliteit zien. Voor verdriet; sorry voor Hem. Sorry voor Christus? Nee. Sorry voor zichzelf. Christus moest een aards koninkrijk oprichten. Politieke ambities. Ze zullen officers zijn of seniors bij Zijn rechtbank.

Ze begrijpen er niets van. Ze hebben hun eigen ideeën. Aardse realisatie van de joodse staat. Daarom overvalt hen verdriet. Alles valt in elkaar. Op dit punt: zelfvertrouwen brengt hen naar beneden.

Als alleen Petrus had gebeden en zijn zwakheid gezien had, in dit vroege stadium, iets gezien had van de grootte van de strijd – van de duivel en de demonen van de duisternis -, de kruisiging van de Heiland, de natuur van de dood, hoe gevaarlijk en verschrikkelijk het oordeel is. Als hij iets van die tegenstand had gezien…

Christus waarschuwde Petrus. De duivel wil jou hebben. Hij zift je. Maar Petrus hoorde het niet. Hij had Christus niet nodig. Wat zelfvertrouwen doet: het brengt hem naar beneden.

Wachten en waken in Getsemane; Petrus is van hen. Een voorsmaak van Calvary is daar. Maar de drie discipelen werden geroepen Hem bij te staan en supporten. Om met Hem te zijn. Slechts op een afstand. Om het gade te slaan. Om in gebed te zijn, zoals Hij in gebed was. Maar ze faalden. Het was zelfvertrouwen dat hen in slaap bracht. Voordat de negen anderen Hem verlieten.

Petrus zou Hem verraden. Ze meest voorgaande discipelen. Hij werd een vooraanstaande in disloyaliteit, in verraad. De meest zekere, vertrouwenwekkende. Maar gevallen.

Het is een les voor ons. Als ik uit ga naar de bus, trein. Als ik mijn dag tegemoet ga. Op mijn werkplaats ben. Waar ik ook naar toe ga, waar ik ook ben, wat ik ook doe. In de aanwezigheid van anderen: bid ik? Ben ik me bewust van de oppositie? De duivel wil ons neerhalen. Hij test ons. Hij wil ons ten val brengen. Hij wil onze lippen verzegelen, geen gebed, geen gevoel voor de hulp van God. Zelfvertrouwen en zelfredzaamheid. Maar we zullen vallen. En onbruikbare gelovige en dienstknechten zijn. Dat is de les, dit is geen historie alleen. Petrus viel.

Vers 31: ik zal U niet verloochenen, op geen enkele manier. Ze zeiden het allemaal. En dan arriveren ze in de tuin. Het is een plaats met een naam, identiteit. Mogelijk een muur eromheen. Op de berg van de olijven. Er was een gebouw daar, wijngaarden, een rotsige plaats. Misschien een kloof. Een olijfpres. Het was in eigendom van een volger van Christus. Een plaats van rust ook. Na de waarschuwing komen ze daar.

Vers 32: Hij zei tegen Zijn discipelen, zit hier neer. Ik zal bidden. Dat is sleutelwoord: bidden. Het is een voorsmaak van Calvary. Bidden. Hoe verschillend van de discipelen. Hij moet lijden, in Zijn menselijke natuur. En ook in Zijn godheid. Om onze vertegenwoordiger te zijn.

Hij neemt drie discipelen mee, Petrus, Johannes en Jacobus. Hij neemt ze mee als supporters. En Hij werd zeer beangst en zeer hevig aangevallen. Het Grieks betekent: overwhelmed, overruled, shocked, verbaasd. In Zijn menselijkheid. Al bij de voorsmaak! Wat wacht Hem op Calvary? Het is verschrikkelijk. Dit was niet het lijden zelf. Het raakt diep Zijn ziel. Wat een lijden! De nagels straks door Zijn handen en voeten. Straks komt het bloed uit Zijn voorhoofd, van de doornenkroon. Wat een lijden!

Hier is een glimp. Een voorsmaak. Een bewustzijn ervan. Het was een botsing; nog voor het echt begon. Getsemane, een voorsmaak.

Waarom was dit noodzakelijk? Dit is een groter onderwerp dan dat we vanmorgen kunnen behandelen. Het begin is: niemand in de geschiedenis van de mensheid kan zeggen, Christus wist niet wat er zou komen?! Het was vrijwillig dat Hij ging! Hij kwam uit Zijn eigen hart en geest dat Hij naar Calvary ging. Maar Hij wist niet wat er kwam? Jawel. Hij had een voorsmaak in Getsemane. Het kwam over Hem. Op zo’n manier, het menselijke deel van Zijn wezen – we kunnen dit niet goed onderscheiden qua menselijke en goddelijke persoonlijkheid – hevig was aangetast. Het menselijke element riep: als het mogelijk is, Vader, een andere weg…! Maar Hij wist, er is geen andere weg. Hij moest naar Calvary voor Zijn volk. Hij moet sterven op een uitzonderlijke manier. Om de eeuwige straf weg te nemen. Het moet een verzoenend sterven zijn. De Zoon is geïncarneerd in menselijk vlees. Hij zal sterven.

De voorsmaak was horrific. Mijn ziel is zeer beangst, shockt. Tot de dood toe. Let op wat hier gebeurt. Zie! Zie! Zelfvertrouwen zal falen. Hij viel op de grond. Hij bad; moge het uur van mij weggaan. Het uur van de voorsmaak en van Calvary. Het werk van de verlossing gaat hier beginnen.

Hij gebruikt de meest persoonlijke en intieme vorm: Abba Vader, alle dingen zijn U mogelijk, neem deze beker van Mij weg. Maar niet wat Ik wil, maar Uw wil geschiedde. Maar er was maar een weg om redding veilig te stellen. Iemand moest de zonde dragen. Hij draagt onze straf.

En dan komt Hij terug en vindt Hij de discipelen slapen. Kunt u niet waken, een uur, met Mij? Was dat de tijd van Getsemane, een uur? Dat kunnen we niet zeggen. Maar wel: waak dat u niet in verzoeking kom. Jouw intenties zijn goed, je wilt me niet verraden en verlaten, maar het vlees is zwak.

Als je gered bent, maar we hebben de oude natuur in ons. Ik raad je aan: volg niet de christenen die een moderne visie hebben dat de oude natuur niet meer in de christen is. Ik denk dat dat niet in de Schrift staat. Nee. De geest is gewillig, maar het vlees is zwak. De menselijke natuur, de oude natuur is nog daar. Als we niet waken, dan zijn we in gevaar. De nieuwe natuur is sterk en creatief; maar de oude natuur is er nog ook. Wees niet overmoedig, zelfredzaam. In niets. Dat is de sleutel voor christelijk leven.

Hij vindt ze opnieuw slapend. Ze waren erg moe. Hun was een bijzonder voorrecht en taak gegeven. Maar ze konden het niet. Bij de Heer zijn en waken! Maar ze vielen in slaap.

In Getsemane, Lukas vertelt dat, kwam een engel van de hemel en gaf Hem kracht. Ook Christus krijgt een antwoord op het gebed. Direct komt een engel. Hoe kunnen de discipelen overleven? Als getuigen, zonder gebed? Zonder kracht van Boven? Hoe kunnen wij een enkele dag leven zonder de hulp van God, de Redder en Geest? We hebben gebed nodig.

Ze wisten niet wat ze moesten zeggen. Christus komt voor de derde keer en zegt: slaap nu verder. En, dat verrast ons, kom op. We gaan. Er was mogelijk een mogelijkheid om te rusten. Maar het uur is gekomen. Zie, de Zoon der Mensen wordt in der handen mensen gegeven. De tempelpriesters en Farizeeën waren daar. Judas kwam er aan.

Laat ons gaan. Niet: wegrennen. Maar: laten we gaan. Hij geeft zich over. Ik kom tot een afronding, beste vrienden.

De discipelen slapen! De drie geselecteerde discipelen, bevoorrecht als ze waren. Ze slapen! Het grootste evenement van redding stond op het punt te beginnen. De consequentie van menselijke zonde kwam over de Redder. Maar zij sliepen. En zij misten het. Wat een tragedie. Zelfvertrouwen leidt tot disloyaliteit en wegdoen van Hem. En wij? Zijn we toegerust voor de strijd? Niet genoeg gebeden? Slapen we? Slaap! In onze plaats van werk, studie: we moeten bidden, we moeten getuigen zijn. Bidden om getuige te zijn, bidden om openingen te hebben. Om gebruikt te worden door God. Slapen… in de kerk?! Ze zijn veranderd; bekeerd. Maar nu… slapen? Geen notie ervan maken. Geen gebed tot God. Zoals Petrus, de meest zekere ervan. Misschien een vriend hier. Nooit op de gebedsbijeenkomst? Niet? Voor jouw opinies, leiding. Absent van de plaats van gebed. Slaap in de tuin van Getsemane. Absent als Hij op Calvary hangt…

Wat een beschrijving van zelfvertrouwen. Ze missen Zijn triomf. Ze hoorden alles wat Hij zei, maar niet Zijn laatste woorden aan het kruis. Sliepen toen Hij werd begraven.

En wij? Onze intenties zijn misschien goed. Wel, beste vrienden, dit is de tuin van Getsemane. Ik hoop dat het behulpzaam voor je is. Het element van zelfvertrouwen en zelfredzaamheid, laat het niet domineren. Wat een verschrikkelijke gevolgen. Wat een ervaring, het missen van goddelijke ervaringen. De Heer richt zich op Zijn Vader. Uw wil is alles! Laat ons Zijn voorbeeld volgen. Hij alleen kan volgen. Hij gehoorzaamt. Hij heeft de overwinning, in Getsemane en spoedig aan Calvary’s kruis. Bid! Voordat je de wielen van je auto bestuurt. Als je met je kinderen omgaat: geef me geduld, balans, een goede geest, niet al te veel temperament, goede karaktervorming. Help me in de aanwezigheid van vijanden. Help me als ik word getest en beproef. Help me thuis, op het werk, bij de zondagsschool. Help mij op de preekstoel. Bid, bid, bid. En je krijgt een engel van de hemel. Die zal je kracht geven uit de hemel om je te helpen.

Metropolitan Tabernacle London, Sunday 16 july 2023, 11AM.