Psalm 22 is een Messiaanse Psalm en gaat over Jezus Christus die naar deze aarde kwam om de zonden en schuld van allen die in Hem geloven op Zich te nemen. In Zijn smartelijk lijden had Hij de Zijnen allemaal voor ogen. Hij werd door de Vader verlaten opdat die Hem toebehoren nimmermeer van Hem verlaten worden. Kom tot Jezus Christus, geloof in Hem en vertrouw op Hem. Hij gaf Zijn leven opdat u het eeuwige leven heeft en mag ingaan in het Koninkrijk der hemelen.

Psalm 22 vers 2 en 3: ‘[2] Mijn God, mijn God! waarom hebt U mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens? [3] Mijn God! Ik roep des daags, maar U antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte‘.

Het lijden van Christus

Hier is een profetie van de Zaligmaker. Psalm van David. Het kan niet anders zijn dan een profetische Psalm. David spreekt heel duidelijk niet over zichzelf maar over het lijden van een Ander. De Psalm bestaat uit twee delen, vanaf vers 23 ziet hij terug op de dingen die hij schreef over zichzelf, ja duidelijk, maar vooral over iemand Anders. Hij ziet terug op het werk van een groot Persoon. Die zaligheid verwerft voor velen.

Sommige beweerden dat David overdrijft. Als dat zo zou zijn, dan zou het laatste gedeelte van de Psalm waarbij hij op zijn eigen woorden terugziet en dan schrijft over de Zaligmaker die voor miljoenen de zaligheid verwerft. Sommigen beweren dat het gaat over het lijden van Israël in zijn geheel maar dat kan ook niet gelet op het einde van de Psalm. Het gaat over Iemand. Het is vanzelfsprekend. Het is een Messiaanse Psalm.

Vele verzen komen terug in het Nieuwe Testament terug bij het lijden van Christus. Mijn God, Mijn God waarom hebt U Mij verlaten? De conclusie van Jezus aan het kruis, het laatste deel. Hij gebruikt deze woorden. Hij bevestigt dat deze woorden verwijzen naar Hem.

De gerechtigheid van het offer van Christus voor behoeftige zondaren. Hij bracht Zijn offer voor allen die gered worden. Het is zo groot. Mijn God, Mijn God waarom hebt U Mij verlaten? Is het een roep in verwarring? Is de lijder van wat Hem overkomt? Is Hij verward? De roep tot de Vader. Nee, Christus was niet verward. Hij wist wat Hij zou lijden. Hij had het allemaal voorzegd. Exact dat Hij plaatsvervangend zou lijden.

De straf werd op Hem gelegd. Hij gestraft in plaats van de Zijnen. Hij wist het. Waarom roept Hij? Mijn God, Mijn God waarom hebt U Mij verlaten? Verbazing. Over de zwaarte van het lijden. Christus was op een mysterieuze wijze God en mens in een. Hij wist als God wat Hij moest lijden. Hij was mens om als mens te kunnen lijden. Het was in Zijn menselijke natuur verbaasd. De scheiding van de Vader. Die wij moeten dragen voor eeuwig door onze ongehoorzaamheid. Verbazingwekkend was Zijn lijden, wat Hij moest dragen.

Waarom bent U zo verre van Mij? Het is iets zo onverwachts. Het moet Hem doden als mens. Maar Zijn Goddelijke natuur houdt Hem vast. Dat Hij het kan doorstaan in Zijn menselijke natuur. Ik roep des daags maar U hoort Mij niet. Op Golgotha was Hij zes uur aan het kruis. Het was drie uur bij daglicht en daarna drie uur in de duisternis. Doorstaan als de eeuwigheid. Overdag maar nacht.

Ik roep maar U hoorde Mij niet. Hij kwam naar deze wereld voor ons. Hij leefde het volmaakte leven der gehoorzaamheid. Zijn werk bestond uit twee dingen: voor de zonden betalen en ons geschikt maken voor de hemel. Maar U bent heilig, wonende onder de lofzangen Israëls. Als we Christus alleen als een Zaligmaker hadden van zonden dan redde ons dat van de hel maar bracht ons niet in de hemel. Maar ook Zijn heiligheid. Hij nam de prijs op Zich en gaf ons de verdienste dat wij de hemel binnen kunnen gaan.

Christus betaalde voor de zonden van al de Zijnen. Van het verleden en de toekomst. Voor allen die daarvoor geleefd hebben en in Zijn komst geloofden. Abraham en de patriachen. De gelovigen voor de zondvloed. De gelovigen in het Oude Testament. Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd. In de beloofde Zaligmaker. Ze ontvingen nieuw leven. Wanneer zij stierven waren zij reeds met Hem. Hij stierf voor hen. Hij trad tussen. Ik verdien eeuwige zegen voor hen. Die reeds geloofd hebben in wat Christus zou gaan doen.

Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende: Hij heeft het op den Heere gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft! Hoe kon David dat duizend jaar voor Golgotha weten? Hij kon dat niet weten dan bij inspiratie van de Heilige Geest. We hebben God verworpen. Bespot. Wij moeten door God verworpen worden maar hier is de Zaligmaker die Zich liet verwerpen. Voor ons.

U bent het immers, die mij uit den buik hebt uitgetogen; die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten. Christus vertrouwde volledig op de Heere. Afhankelijk van de Vader. Zien op Hem. In alle dingen. Op Hem gericht. Zijn leven werd bewaard tot het moment dat Hij daar was om de prijs op Zich te nemen.

De natuur van het lijden van Christus. Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper. Hij riep om hulp om vol te houden. Hij moest het doen. Zijn leven kon niet zijn beëindigd terwijl Hij nog niet alles volbracht had. Dat er nog zonden openstonden van de Zijnen. Hij bidt de Vader om vol te houden. Niet om volledige hulp. Nee, nee. Om Zijn fysieke leven vol te houden. Dat Hij de wijnpersbak volledig leegdrinkt. Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd. Grote en vette dieren. Ze omringden mensen om ze te verslinden. Het is figuurlijk bedoeld.

Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw. Agressief. De verscheurende en brullende leeuw. Het beeld beschrijft het lijden van Christus als Hij al onze zonden op Zich nam. Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands. En daarbij de pijn van de scheiding van de Vader, zoveel dieper.

Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en U legt mij in het stof des doods. Als wij zonder vergeving sterven dan hebben wij geen enkel excuus. Mensen brachten Jezus aan het kruis. God de Vader strafte Hem. De zonden kwam op de Zondeloze, op Hem gelegd. Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven. Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij. Pijn is voor Hem overal. Zij zien op Hem, een publieke plaats. Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad. Ze deden het letterlijk. De soldaten keken niet naar Hem. Hij had geen waarde voor hen. De enige waarde voor hen was de waarde van Zijn klederen.

Het is als ons totdat wij tot Hem komen. De Heilige Geest in ons werkt. Het is net als ons. We verstaan het niet wat daar gebeurde. De liefde van God, de liefde van Christus. De Heere die iedereen voor Zich zag waarvoor Hij stierf. Hij kent ze allen. Er is een tijd geweest dat wij geen enkel benul van Hem hadden, het had ons niets te zeggen.

Maar Gij, Heere! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp. Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds. Mijn eenzame, opvallend. Mijn enige staat er. Wat betekent het? Als Christus sterft aan het kruis van Golgotha dan is Hij verbonden met degenen waarvoor Hij stierf. Hij ziet ze voor ogen. Zijn ziel. Ik heb betaald voor hen. Ik draag hun zonden, hun straf waar Ik voor sterf. Breng Mij tot de overwinning voor mijn eenzame, mijn enige, mijn kerk.

Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen. Zoals de stieren van Basan. Bevrijd Mij, herstel Mij. Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen. Na Zijn opstanding heeft Hij dat gedaan. En na Zijn hemelvaart doet Hij dat. in het midden der gemeente zal ik U prijzen.

U, die den Heere vreest! prijst Hem; al u zaad van Jakob! vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al u zaad van Israel! Joden en heiden, Israël van God. Vers 24, Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft gehoord, als die tot Hem riep. Hij heeft gehoord. Het is veel groter. De zonden van allen die vergeven zijn, de prijs is betaald.

Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen. Om dat wat de Messias heeft gedaan. De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den Heere prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven. Niet iedereen zal er profijt van hebben, van Zijn lijden en sterven. Alleen de zachtmoedigen. Die tot Hem komen, die Zich voor Hem buigen. Ulieder hart zal in eeuwigheid leven. U zult leven én voor eeuwig leven.

Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den Heere bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden. Joden en heidenen zullen gered worden. Alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden. Dit was lijden voor anderen. Dit was een zaligmakend werk. Zegen voor mensen uit alle naties en tijden die tot de Vader gebracht worden.

Want het koninkrijk is des Heeren, en Hij heerst onder de heidenen. Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn ziel bij het leven niet kan houden. Een welvaart in de zin van leven met God, gemeenschap met God. Hij zal de Rechter zijn aan het einde van alle tijden. Heb ik mij bekeerd voor Hem en ben ik vergeven? Niemand kan Zijn eigen ziel behouden.

Christus de Zaligmaker kwam van de hemel naar de aarde. Toen Hij dertig jaren was op aarde was Zijn weg naar Golgotha om daar te sterven. Door Zijn sterven heeft Hij miljoenen zonen en dochters verworven. Mensen die in Hem geloven, die op Hem vertrouwen. Het zaad zal Hem dienen; het zal den Heere aangeschreven worden tot in geslachten. Generaties, vaders en zonen. Dat Hij, Christus, dit gedaan heeft. Vertrouw je Hem? Dit is de gebeurtenis in de geschiedenis die het verschil maakt, die verdeelt. Dit is de gebeurtenis die eeuwig leven geeft.

We brengen allemaal iets van de dood mee, we dragen allemaal de dood in ons om. Sommige mensen proberen een huis of flat te kopen en hebben dan niet voldoende geld en sluiten een hypotheek af en betalen zelf ook wat. Maar zo werkt het niet met de dood die wij in ons omdragen. Er is een dood die je nooit kunt betalen. De dood van de zonden. Je kunt er niet eens voor betalen. Buiten de hemel staan door de zonden. Maar Hij heeft het betaald. Het is volbracht. Met zo’n hoge prijs.

Vrijdag 10 april 2020 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk], dienst online uitgezonden vanwege de huidige omstandigheden – dr. P. Masters [preek gehouden op de Goede Vrijdag 30 maart 2018, gebeden en Schriftlezing door Ibrahim Ag Mohamed] – Schriftlezingen Johannes 18 vers 28-40 en Johannes 19 vers 1-22