De wonderbare spijziging van de 5000 mannen was meer dan om te tonen dat Christus God is. Er zitten lessen in voor ons vandaag de dag. Over hoe de Heere werkt en mensen inschakelt. Het doel van dit wonder was meerledig en zo horen we rondom het Woord: rust een weinig.

Markus 6 vers 30 en 31: ‘En de apostelen kwamen weder tot Jezus, en boodschapten Hem alles, beide wat zij gedaan hadden, en wat zij geleerd hadden. En Hij zeide tot hen: Komt gijlieden in een woeste plaats hier alleen, en rust een weinig; want er waren velen, die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegen tijd om te eten’.

De grote lessen in de wonderen

Alle wonderen zit een les in. Het liet ook zien dat Hij Profeet, Priester en Koning is. Uit het geslacht van David en Abraham. Het bleek uit de wonderen. We verkleinen ze niet tot alleen wonderen die Zijn Godheid toonden maar ook een les. 5000 mensen gevoed. Ander Evangelie zegt zonder vrouwen en kinderen. Sommige zeggen 20.000 maar dat lijkt mij onwaarschijnlijk, maar in elk geval 10.000.

Tijd van Mozes voorbij. Nu komt de Messias. 5000 mensen gevoed met wonderlijk brood. Het is het grootste wonder. We hoeven niet naar de Middenoostere exegeten die allerlei dingen inbrengen maar naar Christus. De Zaligmaker van de wereld. Er is een betekenis.

Ik hoorde jaren geleden een prediker die heel dicht bij de Bijbel bleef en niks toevoegde. Wat er voor jezelf in zit. En dan bad hij, mooi gebed. Ik wil niet altijd kritisch zijn. En toen dankte hij God voor de hoogten en diepten van het Woord maar hij had het niet uitgelegd.

Christus wist alles. Dat zij geen rust zouden hebben. In de boten over het meer naar Bethsaïda, visserplaats. ‘En zij vertrokken in een schip, naar een woeste plaats, alleen. En de scharen zagen hen heenvaren, en velen werden Hem kennende’. Hij ging hen onderwijzen. Waar was de rest? Luisteren naar de Zaligmaker. Niet voor even maar voor uren, de rest van de dag. Dat was rust een weinig. Dat betekent het. De dag van de Heere, rust. Prediking. Hier rust een weinig. In het Woord.

Hier een kleine plaats. Scharen kwamen van alle kanten. Velen kenden Hem. Toen Hij aankwam was daar de schare bij elkaar. Vers 34: ‘En Jezus, uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming bewogen over hen’. Prachtig woord compassie. Van binnen bewogen betekent het uit het Grieks. Wie je ook bent, of je op de kansel staat of niet en de zondagschool doet, je kunt niet spreken zonder bewogenheid. Kudde zonder Herder.

Hen was verteld als de Messias kwam, zou hij het land heroveren van de Romeinen en een politieke messias zijn. Maar zij waren zo onwetend. Dat was hen geleerd. Hoe onwetend zijn we. Ik groeide op als kind en hoorde van velen over de Heere. Of het nu juist was of niet. Maar niemand ging tot het hart. Mensen zeggen in deze atheïstische dagen ik ben een atheïst. Maar ze weten niet wie God is en zo onwetend. Het start met een grote bewogenheid dat de mensen zullen weten.

Vers 36: ‘En als het nu laat op den dag geworden was, kwamen Zijn discipelen tot Hem, en zeiden: Deze plaats is woest, en het is nu laat op den dag’. Ze komen nooit thuis voordat het donker was. Er waren geen grote plaatsen, alleen dorpen. De oplossing van de discipelen was stuur ze weg, dit is gênant. Stuur ze weg. Zoals sommige doen het werpen op de verkiezing. Niet getuige bij deze persoon. Die komt niet uit. Nee, we mogen niet wegsturen.

De Heere Jezus testte hen. Filippus faalde. Hij zei niet wij kunnen het niet maar U kunt het. Wij falen. Als God niet ook God was maar alleen mens. Ik zeg iets dat niet realistisch is. Ik heb zoveel wonderen gedaan. Denk je niet dat Ik dit kan doen?! Zoveel wonderen gedaan. Hij is Goddelijk. Vreemd dat Filippus zegt dat niets gedaan kan worden terwijl Christus met hen is.

‘En toen zij het vernomen hadden, zeiden zij: Vijf, en twee vissen.’ Vijf kleine gebakken visjes. Wat is dit? Vers 39, het wonder begint. Acht dingen. Het was een wonder om Christus’ Goddelijkheid te onderschrijven. Een wonder van scheppen. Christus God en Messias is. Degene die alles schiep in de beginne. Die zoveel eten maakte voor 5000, mogelijk 10.000 of meer.

Het tweede doel van het wonder dat Hij de vervulling is van het type. Hij is het ware brood. Wat de wereld nodig heeft. Het is geen menselijke conclusie. Johannes 6. Na de spijziging gelijk naar: Ik ben het brood van God, het ware brood. Die naar beneden kwam voor het leven van de wereld. In details liet het zien dat Hij de vervulling is van het type. De boodschap van het Evangelie.

Het derde doel van de wonder van de spijziging van de 5000. Om het geloof van de discipelen te versterken. Hoe weten we dat? Natuurlijk vanzelfsprekend. Maar daarna verwijt Jezus hun de hardheid van hun hart met verwijzing naar de spijziging. De 5000 en daarna de 4000 gevoed. Een les voor ons, een gebed verhoord. Vergeten. Niet opgeslagen. Het was voor de volgende moeilijkheid. Ze zijn gegeven om je verstand te versterken voor de volgende moeilijkheid.

Het vierde om te laten zien dat de discipelen niet in staat waren dit te doen, maar wel ingezet werden. Instrumenteel. De korven rondbrengen. En bij de andere het kind kwam het eten brengen. God vermenigvuldigd onze inspanningen. Een paar visjes worden vele vissen.

Mijn beperkte getuigenis, met vrees gezegd. Kan anderen zielen raken. En velen. God vermenigvuldigd het. Hij maakt geschikt en werkt Zijn macht. Het is ook in het breken van het brood. De woorden van de prediker of zondagschoolleraar.

We gaan niet op met anderen die zeggen dat het afhangt van de verkiezing. De persoon is heel passief. Hypercalvinisme. Ja alles start met het werk van God. Maar het werk van mensen wordt gebruikt als instrument. Maakt gewillig om te horen. Door het geweten gevormd. Om het te horen en erop te antwoorden. Flavel en Goodwinn. De woorden van de prediker zijn een instrument. Dit is een van de grote doelen van dit wonder. Bekering is een proces. Zoals de Nederlandse Reformatoren uitlegden misschien wel beter dan iemand anders. Er is zo weinig ‘tegenwerping makende’ prediking.

Het vijfde is dat Christus Profeet, Priester en Koning is. Het voeden Hij als Profeet. De schare op de heuvel. In 100 en dan in groepen van 50. Stukken van een tuin. Corridors. Wat is dit vragen ze? Je zult gevoed worden, zeggen de discipelen. Het staat er niet maar is voorstelbaar. Ga zitten en je wordt gevoed.

Nu zien je een heuvel met vrachtwagens om vijf-, tienduizend te voeden. We zitten hier allemaal te wachten tot we gevoed worden. De belofte is er dat we gevoed worden. De tijd gaat voort. En dan het wonder vervuld. Je ziet Christus hier als een Priester. Hij kijkt naar de hemel en dankt God ervoor. Staat tussen God en mens. Hij vertegenwoordigt de mens voor God en God voor de mensen.

Onze priesters deden nooit zoiets als dit. Roepen tot God maar geven niets. Hij is de grote Hogepriester. Hij is Koning. De gevende Koning aan alle mensen. Is het niet vanzelfsprekend. De daden van Christus: Profeet, Priester en Koning. Alleen Christus is dit allemaal, alle drie. Een grote Hogepriester.

Vandaag vrienden is het zo anders. Stel je de heuvel voor. Groepjes van mensen. Gereed om gevoed te worden. Het voedsel komt vanaf Een bron, Christus. Visualiseer je het? Is het niet zoals de kerk? Mensen zeggen vandaag we willen niet zoals de kerk, dans. Geluid en acties, visualisatie en drama. Het grote wonder laat je een gemeente zien die naar het Woord van God luisteren.

Dit is het Woord van God. Het levende Woord. De grote Bijbel is niet vanwege de ogen van de prediker. Maar vanwege het Woord. Kijk niet naar de prediker. Hij is een dienstknecht. Mensen die nederig horen. Zij horen en eten.

Het zevende. Christus zorgt voor de discipelen. Er bleven twaalf manden over. Waarom twaalf? Twaalf apostelen. Je moet geen geld in je buidel nemen. Ze leefden zo, allemaal. De martelaren. Ze leefden sober door alle eeuwen. Deden het niet voor het geld. God zorgt voor de predikers. Er waren er mogelijk meer dan twaalf manden over.

Hoe was het wonder gedaan? Ik zag het altijd het was alles van Christus. De discipelen brachten het alleen maar naar de schare. Maar het brengen in mijn voorstelling. Als er twaalf waren die het uitdeelden. Dan moet je heel snel gaan, en dat kostte dan 2,5 dag. Dat kan zo niet zijn. Er waren meer dan twaalf discipelen. De twaalf afgezonderd. Maar waren er meer. Misschien veertig. Het is Zijn werk. Het was Christus’ wonder. Discipelen waren participanten in deze vermenigvuldiging van het brood.

Het achtste. In dit wonder is een volmaakte boodschap van het Evangelie. Ik heb het meerdere keren gebruikt in het prediken van het Evangelie. Er was een grote nood. Niemand gegeten sinds de morgen. De nood is het eerste van bekering. Geestelijk faillissement. Er is geen oplossing van binnen, de wereld kan je niet redden. Geen menselijke religie kan je redden. Maar Christus is er. De roeping van Christus: kom en zit. Waarom gaan we zitten in een stukje van de tuin? Er is geen voedsel. En dan het wonder. De vijf broden en twee vissen. Het beeld van de bekering. Hier ben ik, een onwetende zondaar. Hopeloos. En God roept je om opnieuw geboren te worden. Hij verandert je. Wat Hij maakt uit vijf broden en twee vissen.

Het start met niets. En dan maakt Hij zo iets groots. Iedereen ziet het wonder. Ze probeerden Hem te dwingen om tot Koning te maken. Als jij zo veranderd bent, en je komt thuis zal iedereen het herkennen. Elk wonder laat ons veel meer zien dan alleen de Godheid van Christus.

 

Tweede lijdenszondag 26 februari 2023 – Metropolitan Tabernacle Londen, Verenigd Koninkrijk – dr. P. Masters – Schriftlezing Psalm 4, Psalm 5 vers 1-4 en Markus 6 vers 30-46