Wanneer Christus in de hof van Gethsemane worstelt, slapen de discipelen. Zelfvertrouwen brengt in slaap. Als we onszelf vertrouwen en op eigen kracht inzetten, dan zal het niet gaan. Het is de Heere die ons opwekt en maant om waakzaam te zijn en te bidden. De geest is wel gewillig maar het vlees is zwak.

Markus 14 vers 26 en 27: ‘En als zij den lofzang gezongen hadden, gingen zij uit naar den Olijfberg. En Jezus zeide tot hen: Gij zult in dezen nacht allen aan Mij geërgerd worden; want er is geschreven: Ik zal den Herder slaan, en de schapen zullen verstrooid worden’.

Alleen Christus heerst

Christus en discipelen hebben het laatste avondmaal gehouden. De lofzang gezongen. Mogelijk drie psalmen gerelateerd met het pascha. Allen zullen in deze nacht aan mij geërgerd worden. In het Grieks staat er schaamte. Zullen zich allen voor Mij schamen, zegt Christus. Een enorme schok voor de discipelen na het laatste avondmaal. Een dramatische schok voor allen.

Maar ze missen het dat Hij hen voor zou gaan naar Galilea. Ze zullen zich aan Hem ergeren maar er komt een vervolg. Ze zullen naar Galilea gaan en daar de opgestane Heere zien.

Petrus zegt al zullen ze allen aan U geërgerd worden, ik niet. We zien de dwaasheid van zelfvertrouwen. Het is in allen van ons. Het leven is vol vandaag en vol van technologie. We krijgen zelfvertrouwen. We worden zelf vol van zelfvertrouwen voor wat betreft de geestelijke strijd, zelfvertrouwen voor strijden tegen zonden.

Petrus zegt ik zal het niet doen. En de andere discipelen volgen snel en zeggen het ook. Dit is serieus. Tegen het Woord van de Heere in. Nee Heere. Het gebeurde eerder. Waarom gaat hij tegen het Woord van de Heere in? Omdat het over Petrus’ val ging. ‘En Jezus zeide tot hem: Voorwaar, -dat sterke woord van bevestiging- Ik zeg u, dat heden in dezen nacht, eer de haan tweemaal gekraaid zal hebben, gij Mij driemaal zult verloochenen.’ Petrus gaat verder: ‘Maar hij zeide nog des te meer: Al moest ik met U sterven, zo zal ik U geenszins verloochenen!‘. Zelfs in het proces van executie. Zelfvertrouwen staat zo

We zien om ons heen kerken die vol van zelfvertrouwen zijn over wat ze doen. Het woord is ‘gave’. Een begaafde prediker. Een begaafde dit en dat.

Bidden wordt bijna een voorstellen. Of kort. Dingen vanuit de wereld. Muziek. Entertainment. Er was een grote groep van kerken in dit land die zeiden dit moet je hebben zoals zij het doen.

Doe het zoals dit. Wat was het? Zelfvertrouwen en innovaties. En entertainment. Ik herinner me dr. Lloyd-Jones zeggen: ‘Er zal geen opwekking met al dit zelfvertrouwen’.

De discipelen sliepen in de hof van Gethsemane. Alle discipelen vluchtten met uitzondering van Johannes en Petrus tot dit moment. Bij het kruis was Petrus er ook niet meer. Alleen Johannes was discreet bij de voet van het kruis.

Voor medelijden was het. Niet voor Hem. Maar voor henzelf. Voor een aards koninkrijk en hun positie daarbij. Een aardse verlosser voor hun staat. Het kwam allee ten einde dachten ze.

Ze waren Zijn dienstknechten waarbij sommige tot martelaar. Het was zelfvertrouwen. Als alleen Petrus maar had gebeden. De oppositie en de duivel en duivelen van de duisternis. Dat moest alles geleden worden door Christus.

Christus waarschuwde Petrus. Satan heeft u begeerd te ziften als de tarwe. Petrus hoorde het niet. Boog zijn knieën niet en bad. Als hij alleen maar had gebeden.

Als hij als een van drie is die wacht en bidt met Christus. In Gethsemane alleen maar een voorspraak van Calvarie. En daar te zijn en getuigen te zijn en Hem te dragen, mogelijk in gebeden. Maar ze vielen in slaap.

Petrus de opvallende discipel. Werd de opvallende in verlooching. Petrus het meest vol zelfvertrouwen.

Bijna geen gebed. Zit in het kantoor. Bijna niet bewust van de oppositie. Dat satan ons zift als de tarwe.

Onze lippen verzegeld. Geen gebed. Geen roep om de hulp van God. Dan zullen we falen. Onnuttige gelovigen. Het is niet alleen geschiedenis.

Rond de olijfbomen mogelijk een gebouw met wijnpersen of -waarschijnlijker- een rotsachtige plaats. Waar Christus regelmatig ging met de discipelen voor gebed en rust. Gethsemane.

Vers 32: ‘En zij kwamen in een plaats, welker naam was Gethsemane, en Hij zeide tot Zijn discipelen: Zit hier neder, totdat Ik gebeden zal hebben’. Wat doet Christus voor het lijden op Golgotha? In gebeden. Hoe anders dan de discipelen. Natuurlijk is Christus de onfeilbare Messias. Maar Hij moest lijden als mens.

Drie drie discipelen met Hem. Ze waren verbaasd. Neerslachtig. Christus overweldigd van de voorsmaak al van het lijden. Het geestelijke lijden ging veel verder dan de spijkers.

Waarom was het lijden op Calvarie nodig? Dit is een grotere vraag dan we nu behandelen. Je zegt dat het vrijwillig was. Dat het van Zijn hart en geest was. Maar Hij wist niet wat het was op Calvarie? Jawel, Hij wist het wel. Hij was bijna overweldigd bij de voorspraak.

Zijn Goddelijke persoonlijk en het menselijke persoonlijkheid. Op een bepaalde manier. Het was Zijn menselijke die vroeg is er een andere weg. Maar Hij wist er is geen andere weg. Hij moest de weg gaan. Lijden in zes uren samengeperst.

Vader Uw wil geschiede. Betekent onze wil: Vader, Zoon en Heilige Geest. Je ziet hoe uitgebreid het was. Zelfs de voorsmaak was al zo verschrikkelijk. Vers 34: ‘En zeide tot hen: Mijn ziel is geheel bedroefd tot den dood toe; blijft hier, en waakt’. Blijft hier, en waakt. Blijft hier, en waakt. Zelfvertrouwen ging eraan.

Vers 36: ‘En Hij zeide: Abba, Vader! alle dingen zijn U mogelijk; neem dezen drinkbeker van Mij weg, doch niet wat Ik wil, maar wat Gij wilt’. Het is duidelijk dat er maar een weg is tot verzoening. Een zondenwegdrager. Vers 37: ‘En Hij kwam, en vond hen slapende, en zeide tot Petrus: Simon! slaapt gij? -om na te gaan- Kunt gij niet een uur waken?’. Mogelijk de tijd van een uur in Gethsemane.

Je intenties zijn goed. Je zegt me nooit te verloochenen. Jullie en ik, die gered zijn, hebben nog steeds de oude natuur in zich. Er zijn er die geloven dat christenen de oude natuur niet meer hebben. Maar ik geloof niet dat dat zo is. De geest is gewillig, het vlees is zwak. Inwonende zonde, zoals de Puriteinen het noemen. Het vlees is zwak. De sleutel van het christelijk leven.

Je kunt niet echt iets doen. Bij de Heere zijn en waken en bidden. En van het Evangelie van Lukas geeft aan dat een engel van de hemel kwam. Zelfs Christus had meteen een gebedsverhoring. Een engel kwam. Hoe konden de discipelen getuigen zonder de hulp. Hoe wij elke dag zonder de Heilige Geest? We hebben gebed nodig.

Vers 41: ‘En Hij kwam ten derden male, en zeide tot hen: Slaapt nu voort, en rust; het is genoeg, de ure is gekomen’. Slaapt nog voor. Mogelijk hadden ze een korte tijd om te rusten. Vers 42: ‘Staat op, laat ons gaan; ziet, die Mij verraadt, is nabij’. Niet laten we wegrennen.

Ik sluit af met een conclusie over de drie discipelen die in slaap waren die geselecteerd waren. Het eerste voor Calvarie over de Zaligmaker uitgerold. En ze mistten het. Zelfvertrouwen sliep erdoor heen. Disloyaliteit. Dat is ons. Niet genoeg gebed. In slaap.

Voor wie we kunnen bidden. Tot wie we kunnen getuigen. Seizoenen van nuttig zijn voor God die voorbij gegaan zijn. In de kerk die tegenstaan en tot Christus komen. En anderen die slapen. Zoals Petrus.

Misschien een vriend. Uitgesproken. Nooit op de gebedsontmoeting. Bekend om de inzichten, maar absoluut weg van gebeden. En slapend wanneer Christus aan het kruis hangt.

Ze hoorden alles wat Hij zei. Maar misten de laatste triomferende uitroep. En die andere gezegden op het kruis. Hoe is dat voor ons vrienden: in slaap. Dit is de tuin van Gethsemane.

Het ziet ernaar uit dat het zelfvertrouwen deze twee gebeurtenissen domineren. Missen zoveel van het nut voor God.

Uw wil is alles. Als we alleen Zijn voorbeeld volgen. Hij alleen kan ons helpen. Gethsemane en Calvarie.

Bid vrienden. Voordat het wiel van de auto draait. Om je kinderen te onderwijzen. Geef me liefde. Zorg. Ogen die naar mij kijken. Help mij in de zondagschoolklas. Help me op de preekstoel. Bid bid bid vrienden en je hebt een engel van de hemel om je te versterken.

 

Zondag 16 juli 2023 – Metropolitan Tabernacle Londen, Verenigd Koninkrijk – dr. P. Masters – Schriftlezing Psalm 130 en 131 en Markus 14 vers 26-42