De gelijkenis van de wijngaardenier van de landman leert ons dat God boodschappers zendt tot ons behoud. De vraag is hoe wij ermee omgaan: laten we ons gezeggen of denken we dat God niet bestaat? Afdoen met God is niet mogelijk, Hij is onze Schepper en aan Hem zijn wij verantwoording schuldig. Het Evangelie klinkt: God kwam Zelf in Zijn Zoon tot behoud van zondaren. 

Lukas 20 vers 9: ‘En Hij begon tot het volk deze gelijkenis te zeggen: Een zeker mens plantte een wijngaard, en hij verhuurde dien aan landlieden, en trok een langen tijd buiten ’s lands’.

Moeilijkheden in het vinden van de Heere

Deze gelijkenis staat in drie evangeliën. Het is in de laatste week van de Heere, Hij had even hiervoor de tempel gereinigd. De Schriftgeleerden en Farizeeën probeerden Hem te doden, ze waren furieus. Mensen volgden Hem. Hij had velen genezen.

Het was een klein wonder dat zoveel mensen Hem volgden. Zo was het plan gemaakt om Hem te arresteren in de nacht. Natuurlijk het was het doel van God dat Hij gearresteerd en zou lijden en sterven voor verzoening voor de Zijnen.

God kan aan de zonden niet niet voorbij gaan. Hoe kan Hij het doen? Zijn verontwaardiginG staat het in de weg. Het kan alleen door Christus, de tweede Persoon in de Godheid die evengelijk God is. Hij ging aan het kruis op Calvarie. De Schriftgeleerden hadden het plan om Hem bij nacht te pakken. Als een crimineel pakken, zodat mensen hun diepe respect voor Hem zouden verliezen. Dat is de achtergrond van de gelijkenis.

Hij geeft het primair voor hen, de Schriftgeleerden, en Sadduceeën. Vers 9: Een zeker mens plantte een wijngaard. Hij deed het zelf, behoorde tot hem. En leende het uit. Landlieden in de King James Bijbel. Het beschrijft ons. De Joodse kerk van die tijd.

Vers 10: En als het de tijd was, zond hij tot de landlieden een dienstknecht, opdat zij hem van de vrucht des wijngaards geven zouden. Seizoen. Behoorde toe aan de eigenaar. Hij zond voor betaling. Maar de landlieden sloegen denzelven, en zonden hem ledig heen.

Wat was de intentie? Hij is in een ver gelegen land. Hij is niet geïnteresseerd in ons. Hij neemt geen actie op afstand. Ze gokten ermee. Ze verloren de realiteit. Ze voelden zich alsof hij haast niet bestond. Vers 11: En wederom zond hij nog een anderen dienstknecht; maar ook dien geslagen en smadelijk behandeld hebbende.

Als het terug gaat naar de eigenaar, en dat zal zeker gebeuren, dan zendt hij niemand meer. En dan vers 12: En wederom zond hij nog een derden; maar zij verwondden ook dezen, en wierpen hem uit. En dat was niet de laatste, Mattheüs geeft aan nog een vierde en de andere.

Vers 13: En de heer des wijngaards zeide: Wat zal ik doen? Ik zal mijn geliefden zoon zenden; mogelijk dezen ziende, zullen zij hem ontzien. Je zoon sturen is als het ware zelf gaan. Dit is de familie. Komt zelf of in de persoon van zijn zoon. Hij brengt het oordeel niet op ons maar hij stuurt zichzelf. We moeten gereed zijn om voor hem te buigen en ons te bekeren. Voor ons wangedrag.

Als de zoon nu gezonden is. Nee, vers 14. Maar als de landlieden hem zagen, overleiden zij onder elkander. Het was een beslissing van de groep. Als het iemand was geweest dan zou iemand gezegd kunnen hebben dit behoren we niet te doen. Maar de groepsdruk. Laten we hem doden, hij is de erfgenaam. Wat een gok. En gooiden hem uit de wijngaard.

Toen de Schriftgeleerden en Oversten dit hoorden, begrepen ze dat het over hen ging. God zond profeten, de boodschappers om zich te bekeren. Ze hebben ze misbruikt en genegeerd. En nu zegt Christus nu komt de zoon en die gedood hebbende. Vers 19: want zij verstonden, dat Hij deze gelijkenis tegen hen gesproken had. Hoewel ze het begrepen accepteerden ze het niet. Het is een leugen.

Zo zelfrechtvaardig. Dat zij verre dat dat zou gebeuren. En verwierpen de boodschap. Het is ook over ons, heel het verhaal door. We antwoorden op dezelfde wijze. We bidden. Leven is van Hem. Goed geheugen? Dat is van God gegeven. Ben je briljant met IT en wiskunde? Dat is een gave van God. Goed in zakendoen, portie van God. Dat is van mij?! Trots. Nee, het is alles van God. In plaats van Hem zoeken en bekeren van zonden, en leven om van Hem te leren. Verwerp je Hem. Hij is daar niet, ik wil Hem niet hebben, in Hem geloven. Hebben wat ik wil hebben. Mijn eigen moraal. Zelfbestemming zoals ik het wil.

God stuurt verschillende boodschappers. Misschien soms depressies. De bodem valt eruit. Waar gaat dit leven over? Een waarschuwing of uitnodiging van de Almachtige God. Maar je sloot het af, negeerde het. Zo kunnen we ook zijn. Ze spraken samen: laten we deze zoon verwerpen.

Zo wij: ik moet van God af. Van geweten af. Ik behoor Hem toe en heb Hem nodig. Alle literatuur die God verwerpt en dat je Hem niet nodig hebt, neem je in. Hulp van atheïsten, en van allerlei bronnen. Hoe kun je van God af?! Dat is onmogelijk. Wat een gok.

Kun je van de zon af en de maan en de hemel? Nee, natuurlijk niet. Ze brachten Hem ter dood, zoals het het plan was. De Joodse leiders probeerden van Christus af te komen. Zij vielen: in het jaar 87 vielen zij door de Romeinen. De vroege kerk ontstond. De Romeinen werden weggevaagd. Communisme om van Christus af te komen. Sociaal experiment. Christus is er nog steeds en dat is vergaan.

Je kunt niet van Christus af. Je moet als je leven op aarde ten einde is Hem ontmoeten. Heb je Hem gezocht? Gehoorzaamd? Liefgehad? Of van Hem geprobeerd af te komen?!

Het spreekt erg tot me van James Montgomery. ‘The arrow that shall lay me low‘. Het moment dat ik voor God sta. Het is een vreselijke tragedie die door het leven door het leven gaat en geprobeerd heeft Christus te doden. Ook de meest milde, vriendelijke man maar ondertussen van binnen Christus ter dood gebracht. Vrienden ga niet dwaas zo verder.

Als je Hem ziet. In zoverre dat je van Hem hoort, en de boodschap van God hoort. Maar tragisch: dit is de erfgenaam laten we hem doden. God is onzichtbaar, niet te zien met fysieke ogen. Laat het niet in je gedachten komen: Hij is daar niet. Laat dat niet tot die onwerkelijkheid komen.

Vrienden, laat de tijd niet voor de eeuwigheid komen. Of deze dwaasheid voor God. Ga niet met anderen mee die zo met de Almachtige God omgaan. Die zo je gedachten vullen. Dat is dwaasheid. Laat trots je niet ervan weerhouden om tot Hem te komen.

Ik ben zo slecht met een nieuw leven, een nieuw begin. Wat een tragedie als trots ons ervan weerhouden Hem te zoeken. Laat je niet door entertainment ervan weerhouden. Dat is een comfortabele manier om het leven met God voorbij te laten gaan. Met de cynische mee te gaan.

Het is een beeld van de Joodse leiders van toen en van ons. Het heeft een positief einde. ‘hebben, deze is tot een hoofd des hoeks geworden?’ Een steen om op te bouwen.

Open de Bijbel en lees het Nieuwe Testament. Het Evangelie. Christus werk. Dat Hij naar het kruis ging. Hij was God en mens. Er is er geen geweest in de geschiedenis die is zoals Hem. Kom tot Christus.

Ik vertel je tot slot een verhaal. Een vrouw in California waar ik preekte. Ze leefde in een mooi huis werd mij verteld. Los Angeles. Ze had een idool. Wedgwood China. Er was een man hier die was een expert. Hij kende haar. Het oude echte Wedgwood. Niet van een paar honderd pond maar paar honderd ponden. Mensen wisten dat in de familie.

Je hebt Christus nodig. Ze lachte ze uit. Een grote aardbeving. In de later jaren ‘70. Ze zag alles in cabinet aan stukken vallen. Het was zondag. Ze begon de Heere te zoeken. En vond Hem. Heb geen idool. Heb Hem en heb de zegen van de Heere. Bekeer je tot Hem. Dood Hem niet in je gedachten. Je hebt Hem nodig vrienden.

 

Zondag 4 juni 2023 – Metropolitan Tabernacle Londen, Verenigd Koninkrijk – dr. P. Masters – Schriftlezing Psalm 90 en Lukas 20 vers 1-18