In zijn zendbrief aan de christelijke gemeente te Kolosse uit de apostel Paulus zijn bezorgdheid. De christenen zijn onder constante dreiging van de satan die hen aanvalt en probeert te laten dwalen. Wat is het tegengif tegen achteruitgang? Loyaliteit en commitment. De apostel benadrukt de ordening en vastigheid. Het is vitaal tegen de aanvallen die de gelovigen treffen.

Kolossenzen 2 vers 1: ‘Want ik wil, dat u weet, hoe groten strijd ik voor u heb, en voor degenen, die te Laodicea zijn, en zo velen als er mijn aangezicht in het vlees niet hebben gezien‘.

Antigif tegen achteruitgang

Paulus schrijft hier over de achteruitgang in de christelijke wandel. De bezorgdheid van een apostel. Wat een grote strijd ik voor u heb gehad. Het was ervoor niet zo geweest. Hij is diep bezorgd over hen en de strijd die hij ermee heeft. Het Evangelie zuiver houden en het christelijk leven.

Wat kan Paulus zeggen vanuit de gevangenis? Hij streed voor het zuivere Evangelie. Zoals in Handelingen 15. Door Judaïsten geprobeerd werd kerken gevormd uit de heidenen te brengen tot de Joodse wetten. Besnijdenis en dergelijke. Paulus ging ervoor terug naar Jeruzalem om hiermee te handelen.

Hij bad voor de kerk. En zijn bezorgdheid voor de kerk. Het was een constante strijd voor hem. Vers 4, en dit zeg ik, opdat niet iemand u misleide met beweegredenen die een schijn hebben. Vers 8. Niet zozeer de filosofie is bedoeld maar complexiteit hielden ze van, lange woorden. Ze brachten mensen in verwarring en dreef hen bij Christus vandaan. Naar de overlevering van mensen.

De Judaïsten werden bedoeld. Veel is vleselijk en niet geestelijk. Dingen die je kunt doen. Zoals de charismatische bewegingen vandaag de dag. Tongen. En vreemde ervaringen. Iets dat ik kan zien. Maar de dwaling is dat het mensen vaak terugbrengt naar de dingen van het vlees. Dingen die je kunt zien en mee handelen. In plaats van het geloof tot Christus.

Als ik bid dan handen opheffen en bewegen. Allerlei van die bewegingen. Ja, er waren in het Oude Testament rituelen. Maar de valse godsdienst heeft het overgenomen en beelden van gemaakt. IJdele verleiding. Naar de eerste beginselen van de wereld, en niet naar Christus. Niet door de inwendige bekering van binnen. Door het gebed en de Geest.

De strijd om de waarheid. De satan, de vijand van zielen, is constant bezig met de kerk aan te vallen. Om dingen in te brengen die in tegenstelling zijn. De geestelijkheid en gebedsleven weg te nemen. Elke gelovige is in groot gevaar. En ondertussen is geen gelovige in gevaar. Hoe kunnen deze twee waar zijn?

Als we denken dat het christelijk leven makkelijk is, dan zijn we in groot gevaar. Maar zodra we ons bewust zijn en voorzichtig wandelen, dan zijn we veilig. Het is in alle eeuwen zo geweest. We keken in de voorgaande weken naar de tweede Korinthe brief. Judaïsten. Gnostiek. Zo krachtig. Dan de vijfde en zesde eeuw. De ontwikkeling van de kerk van Rome. Het priesterdom kwam terug.

Om stabiel te zijn moeten we alle kerken bij elkaar brengen. Hiërarchie. De paus en de aartsbisschoppen. Ze presenteerden zich als Christus vertegenwoordigers. Niet alleen de Schrift de autoriteit maar ook wat de kerk leert. Hier is de Paus en wat hij zegt heeft autoriteit. We geloven in de autoriteit van de Schrift, maar de kerk nam het over. Nieuwe doctrines kwamen binnen.

In de 8e eeuw was de Nieuw-Testamentische kerk niet meer te herkennen. Iedereen in de gemeenschap gedoopt. Massieve nominale ‘gelovigen’. Tot aan de Reformatie. Toen ging het Licht weer helder schijnen. De strijd was verloren voor een lange tijd. En kort erna weer. In de 17e eeuw in dit land weer. Kerken gevormd. In de begin van 18e eeuw de strijd weer verloren. De debatten kwamen de kerk binnen en verdreven het Evangelie.

En toen vonden opwekkingen plaats. In de 19e eeuw kwam nominalisme binnen. Ik herinner me dat ik vijftig jaar geleden een groep dienaren hier ontving. Er kwamen dienaren en ik sprak over de belang van zuiver doctrine. Deze kerk is onafhankelijk van de Baptist Unie. Ik denk dat het zo’n veertien dienaren waren hier in de omgeving van Londen. Ze claimden Bijbelgetrouwe Evangelisch te zijn. Ik sprak over de doctrine dat Christus naar deze wereld kwam om de zonden op Zich te nemen in onze plaats. Er waren er bij die werden furieus.

De vervangingsleer vonden ze verwerpelijk. Alsof ik in een papieren paus geloofde. Vers 4, vers 8. De tradities van mensen. Laten we kijken naar het tegengif tegen achteruitgang. Vers 2. Samengevoegd in de liefde. Niet zozeer de liefde tot elkaar maar de liefde tot de doctrine. Vreselijk voor Christus dat Hij zo moest lijden, maar wat een liefde voor ons dat Hij dat deed. Liefde voor zielen. Liefde voor God.

Tot alle rijkdom der volle verzekerdheid. Zekerheid. Dit is het vitale deel van het tegengif. Dat je werkelijk het Evangelie verstaat. Ik hoop niet dat je bent als christenen die slechts een vaag idee hebben van Christus stierf voor mij. Versta je dat het plaatsvervangend was? De Vader legde het op Hem in plaats van op jou? De eeuwige veroordeling. Ik heb er zo nooit naar gekeken? Je moet er zo naar kijken.

Dit is vitaal. De werkelijkheid van het recht van God. Toen het op een onderdeel werd aangevallen over de plaatsvervanging, werd het hele Evangelie aangevallen. De Heilige Geest is in het Oude Testament. Maar Hij was niet helemaal geopenbaard zoals in het Nieuwe Testament. Maar voldoende voor de gelovigen. De Heere Jezus Christus was in het Oude Testament. David zag Hem. Ik zie mijn Verlosser. Job zag Hem ook. Maar vele Joden zagen Hem niet. Ze konden er niet naar grijpen omdat ze niet geloofden in de Vader, Zoon en Heilige Geest.

Tot kennis der verborgenheid van God en dan Vader, en van Christus. In Denwelken al de schatten der wijsheid en der kennis verborgen zijn. Het is verborgen voor de ongelovige. Het was verborgen voor hen in het Oude Testament. Wat Christus gedaan heeft. De vruchten. De schatten der wijsheid en der kennis verborgen zijn.

Het is niet zo verborgen, zelfs een wereldling die nooit tot Christus kwam, kan het plan van de zaligheid zoals het is zien maar niet zo dat ze de rijkdom en heerlijkheid ervan hebben. Maar je moet dat hebben. Diep verlangen hebben ervoor. Het is het grote tegengif tegen dwaling. In verwondering, liefde en prijszegging.

Vers 5. Loyaliteit en commitment. Want hoewel ik met het vlees van u ben, nochtans ben ik met den geest bij u. Ik ben bij u. Ik kan u zien. Mij verblijdende en ziende. Uw ordening en de vastigheid. Paulus schrijft van een Romeinse gevangenis. Hij ziet de ordening van de Romeinse soldaten daar in de morgen en avond bij de parade. En de instructies. De vastigheid van het lichaam. Vastigheid om in de strijd te zijn. Onbreekbaar.

Ziende uw ordening en de vastigheid. Niet dat de kerk in parade ging. Maar zeker een werkzame kerk. Mannen en vrouwen. Hoogopgeleiden. Allen samengebracht. Ordening. Dienaren en ouderlingen. In alles wat ze doen vastigheid. Dat heb je nodig in de strijd tegen de dwaling. Stel je voor dat de kerk niet zo is. Maar mensen trots zijn. Ik geloof daar niet in en doe mijn eigen ding. Ze doen hun eigen dingen. Soms getrouwe christenen.

In de zondagschool op hun eigen manier. Ze missen de ordening. Paulus ziet dat niet in Kolosse. Nederig samengebracht en samen opbouwen. Efeze 4. Werkzame kerk als een eenheid. Individuele gelovigen sterk. Systematisch te werk gaan. Vers 6. Gelijk u dan Christus Jezus, de Heere, hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem. Komen tot Christus, vallen aan Zijn voeten, onderwerpen onszelf aan Hem. Ons leven aan Hem geven. Zoals je tot Hem kwam zo elke dag je gang maken.

Ik ben twintig, dertig jaar een christen. Wat ik nu doe doe ik zelf. Nee, onderwerpen aan Christus. Wat doe ik vandaag voor de Heere? Bekering, onderwerping aan Hem. Zo’n persoon zal de waarde van Gods leiding ervaren. Opbouwen in de heiliging. Elke dag bezorgd over de heiligmaking. Vaststaande in het geloof. Bedenk de dingen die onderwezen zijn.

Ik zit in de kerk en verheug me in de preek. En uit het gebouw ben ik het alweer vergeten. En ik verheug me in de volgende preek. Voorheen zeiden we overdenken: wat heb ik geleerd vandaag? Wat tragisch als het er niet is, dan zijn we gereed om aangevallen te worden.

We hebben gekeken naar de bezorgdheid van de apostel. We hebben gekeken naar de constante dreiging van de satan als het gaat over de doctrines en het christelijk leven. We hebben gekeken naar het tegengif tegen achteruitgang. We hebben gekeken naar het belang van ordening en vastigheid. Deze zaken zijn vitaal tegen de aanvallen van de duivel.

 

Zondag 15 november 2020 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk] – dr. P. Masters – Schriftlezingen Psalm 24 en Kolossenzen 2 vers 1-10