De apostel Jakobus beschrijft het leven als een damp. Voor even gezien en daarna verdwijnt het zoals de morgenmist. Maar het kan zo anders worden: wie in Christus gelooft heeft het eeuwige leven. God is Zelf naar deze wereld gekomen, Christus de Zoon van God betaalde voor de zonden en voldeed zo aan de rechtvaardigheid van God. Buig u voor Hem neer en vraag Hem: neem mij en maak mij van U.

Jakobus 4 vers 14: ‘U, die niet weet, wat morgen geschieden zal, want hoedanig is uw leven? Want het is een damp, die voor een weinig tijds gezien wordt, en daarna verdwijnt‘.

Je leven waarderen

Wat een vraag van Jakobus. Niet een vraag die vaak gesteld wordt. Misschien in een depressie. Waarvoor het leven is? Teleurgesteld, niet blij. In grote nood wat is het leven? Jongeren stellen wel de vraag wat zal ik doen voor carrière, wat verdien ik, wie trouw ik. Wel deze vragen maar niet wat is mijn leven?

Waarom ben ik hier? Wat is het doel? Wat is de waarde? Deze vragen komen niet in onze gedachten. Is het alleen maar een fysiek leven? Materiele wereld zonder iets meer. Vragen we ooit over een ziel, leven in mijn ziel, geestelijk leven? Gaat leven verder na de dood? Is er meer? Moet ik mij verhouden tot God?

Niet vandaag de dag. De samenleving lijkt er alles aan te doen dat mensen zulke vragen niet stellen. Een cynisch persoon: leven is beschreven als een in boot zitten over de rivier met niets aan de andere kant. Wat cynisch. De atheïstische benadering is dat het alleen maar materie is en dat het allemaal eens explodeert tot niets. Geen doel, geen bestemming. Dat is wat wij van vroege jaren leren in de klassen op scholen.

Het leven is een reis met ongelukken. Soms kan er zomaar iets gebeuren wat het leven totaal veranderd. President Nixon. 1969-1974, president Nixon. Watergateschandaal. Groot onderzoek voor vervolging en vele ondervragingen. Het leek erop dat Nixon ermee weg leek te komen. In het midden van dat alles kwam een werknemer van het Witte Huis die ondervraagd werd. Wat doe je in het Witte Huis? Ik neem elke conversatie op in het Oval Office. Niemand wist dat de conversaties opgenomen werden.

Dat is het leven. Ik suggereer niet dat je allemaal criminelen bent. We hoorde over de Minister van Zorg. Iemand had een camera in zijn kantoor geplaatst. Er werd beweerd het een fout was en dat de camera naar buiten gericht diende te worden. We hebben het gezien: hij bleek een hypocriet te zijn. Zijn positie was onhoudbaar. Zou hij dat een week ervoor gedacht hebben dat het zo zou gaan?!

Zo is het leven. Een weg van ongelukken. Je weet niet wat met je zal gebeuren ten aanzien van gezondheid, vermogen. Onvoorziene dingen. Wat is het echte doel van het leven? Sommige beweren dat het belachelijk is om over God te praten.

Laten we tot het beeld komen. Je leven is een damp. Een mist. En dan voorbij. Herinner je in de cultuur waarin Jakobus schreef waarin voorbeelden heel belangrijk. Elk aspect was van belang. Nu zijn we veel wetenschappelijker en gaat het over een ding. Maar in dit beeld is alles. Het leven is instabiel, zoals een mist.

Het is een ademtocht. Mist. Past precies. Voor een tijd en dan is het weg. Er waren mensen in deze samenleving heel belangrijk. Premiers. Gekomen en gegaan. Sommige namen van premiers sinds de Tweede Wereldoorlog zul je niet eens kennen en van sommige zeg je o ja ik kan mij ze vaag herinneren.

We hebben elk jaar herdenkingen voor oorlog en vrede. Maar wie weet van wie er in de Eerste Wereldoorlog omgekomen zijn? We herinneren ons maar een paar maanden of mensen die dicht bij ons staan. Er was een paar jaar geleden een sporter die vrij zeker was dat hij een olympische medaille zou winnen. Hij nam een broodje. Hij overleed. Hij was allergisch voor iets in dat broodje. Leven is onstabiel.

Mijn vrouw en ik woonden voor jaren in de Kennington Road. Huis uit 1750. Eerst buitenverblijven voor mensen. En toen kwamen er huizen voor armen. En later kwamen er zakenlieden. En toen weer gegaan. En nu flats. Op en neer. Als je denkt mensen van vanmorgen die er woonden. Geen beeld van hen. Voorbijgegaan. Onstabiel en dan vergaan.

Een morgenmist heeft geen vorm, geen woorden, geen boodschap, geen couleur. Je kunt niet zeggen: deze mist vertelt me iets. Dat is onzin. Er is geen kleur, geen variatie. De tragedie is als je het geestelijk ziet dat ons leven zo is. Kan ik zeggen: ik zie een persoon en integriteit, generositeit en gevoel. In de morgenmist kun je niets zin. Geen vorm, geen woorden. De vorm verandert voortdurend. Geen karakter. Heb je eigenschappen, karakter? Gemeenschap met God? Een bestemming met God? Dat het in een paar zinnen gezegd kan worden deze persoon staat voor dit en dit.

Zonder God zijn we vaak zoals de morgenmist. We veranderen met iedere wind. Zijn we zo? Als je naar de samenleving kijkt als geheel, dan was het zo’n veertig jaar geleden dat ze tegen de LGTI-beweging waren wat goed en fout was. En nu entertainment en propaganda en de samenleving heeft de mening veranderd.

Zijn we zo als individuen? We veranderen zo als tieners en als we dan dertig zijn is dat allemaal veranderd. We zijn als de morgenmist. Denk aan mensen in oorlog. Bescherming van de steden. Door de bossen. Gevaarlijke tijd door de morgenmist. Je kon niet ver gaan. Het is het beeld van ons. We weten niet over God. Hoe we verzoend zijn met God. We zijn omgeven met morgenmist als mensen en zo veranderlijk.

Maar nu, het kan zo anders zijn. We kunnen stabiel zijn. Ons leven kan een eeuwige context hebben. Wat de bedoeling van God is. Waar God de wereld voor maakte. Het is alles in het Boek van God. Als we komen tot Hem en het christelijk geloof verstaan. Ik begrijp waarom ik hier ben in dit leven en dat God heeft een groot doel om mensen naar de eeuwige heerlijkheid te brengen.

Ik begrijp waarom het menselijke geslacht zo tegen God is. Bewust ongehoorzaam tegen God. De liefde voor de zonden, voor hemzelf. Afgoderij. In dit leven zijn we meer stabiel zelfs voor de dood. Nieuwe natuur, nieuw hart, hebben een relatie met God, Hij leidt ons, zegent ons. Komt in ons leven. Bewijst Zich in ons leven. Stabiele mensen voor God en leven voor Hem.

Wat een verschil. We hoeven niet onstabiel te zijn zoals de morgenmist. Geen woorden die ons beschrijven. Geen boodschap die van ons komt. Slechts rondgaan door de omstandigheden en de invloeden. Wat anders. Als we verzoend zijn met God. Verstaan van dat Christus kwam naar deze wereld voor zondaren. Wat een groot verschil het maakt een nieuwe geest te hebben en een nieuw hart.

Het zicht is niet langer belemmerd. Ik heb Hem dan die belooft Ik zal u niet begeven en niet verlaten. Hoe werkt God dat? Hoe kan Hij het doen? Er is een groot probleem en het is massief. We hebben Hem tegengestaan, Hem verworpen. We hebben ons leven van Hem gestolen. De adem die we ademen. We willen niets van Hem weten.

Het probleem dat God in Zijn heiligheid en rechtvaardigheid er niet aan voorbij kan gaan. Hij is heilig en recht. Elke leugen, elke tegenstand moet gestraft worden. Als God dat niet zou doen, zou Hij niet langer God zijn. Dan geen heilige, zuivere God. Hoe kan God ons veranderen van een damp zijn? Morgenmist, niet-bestaande mensen die voorbij gaan.

Er is maar een manier. Geen mens kon het uitdenken. Zo heeft God het Zelf geopenbaard. Ik ben heilig en rechtvaardig. Ik vergeef je en zegen je. Dit is hoe Hij het gedaan heeft. Unieke boodschap van het Evangelie. God is Zelf gekomen. Plaatsvervanger. Zondenwegdrager. Dat is de incarnatie van Christus.

Zeg nooit tegen jezelf vrienden Christus kwam naar deze wereld en is de Zaligmaker en dat is het. Het is God die in deze wereld kwam en onze plaats innam. Dat God zo diep en mysterieus dat wij het niet kunnen bevatten op Hem de schuld gelegd. Gestraft in plaats van hen. De plaatsvervangende dood van Christus onze Zaligmaker. Dat is hoe God het gedaan heeft en als het ware Zichzelf gestraft.

Dat is zo verbazingwekkend. Welke liefde, sympathie, compassie moet Christus hebben gehad. Wat een zorg, angst voor ons om ons te verlossen ontelbaar veel mensen. En mijn zonden en pijn op Zich nemen en jou als je in Hem gelooft. Die eeuwige straf samengeperst in een paar uren. De dood van Christus de Zaligmaker die kwam om te redden allen die in Hem geloven.

Hij loste het wat we soms noemen het probleem van God. Hoe kan Hij rechtvaardig zijn en zondaren rechtvaardigen? Hoe kan Hij vergeven en rechtvaardig zijn. Dat is hoe we kunnen veranderen van een morgenmist. Mensen die nooit de dood zullen smaken maar als wij onze laatste adem uitblazen dat zullen worden overgebracht naar het eeuwige leven.

Wat is jouw leven, vraagt Jakobus. Denk er diep over na vrienden. Is het een morgenmist zonder doel? Of door God een kind van God. Bekeerd tot Hem. Een nieuwe natuur. Ik kom in bekering en val aan Zijn voeten en zeg: Heere, neem mij en maak mij van U.

 

Zondag 4 juli 2021 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk] – dr. P. Masters – Schriftlezing Psalm 119 vers 169-176, Psalm 119 en Jakobus 4 vers 4-17