Wat is de levende verwachting, de hoop op het eeuwige leven? Er wordt van alles ontkend. Er zijn er die ontkennen dat een pandemie gaande is. Veel erger is het ontkennen van het bestaan van God. Het ontkennen van de schepping, het ontkennen van de zondeval, het ontkennen dat we verlost moeten worden van onze zonden. Wij staan schuldig. Het is Gods genade dat wij gered kunnen worden. Door het geloof in de Heere Jezus Christus die naar deze aarde kwam en betaalde voor de zonden. Vlucht tot Hem, haast u om uw levens wil. Hij staat gereed om u te redden.

Hebreeën 6 vers 19: ‘Welke wij hebben als een anker der ziel, hetwelk zeker en vast is, en ingaat in het binnenste van het voorhangsel‘.

De geestelijke strijd

De hoop op het eeuwig leven. Verwachting is een sterker woord in het Grieks dan zoals wij hoop nu gebruiken. Het leven is een turbulente zee. En in het bijzonder voor de ziel. Problemen komen op. Maar er is een belofte van de zaligheid die zeker en vast is. Hoe turbulent de zee ook is. Leven is woeste zee.

Er was een man die naar Cromwell ging. Hij zag bij de rots een groep kleine kinderen. Hij alarmeerde de ouders die even verderop zaten te picknicken. Heel rustig gingen de kinderen daar weg. Het was alleen maar een paar jaar later dat een groep of oudere jongeren daar om het leven kwam. Zo is het leven. Zee van zelfliefde en zonden.

We horen veel over mensen die de pandemie ontkennen. Dat zit er diep in in het menselijk geslacht. Dat was ook in de Tweede Wereldoorlog, geen enkele relatie met de pandemie wat ik nu beschrijf over de groep in de Tweede Wereldoorlog. De vijfde colonne in de Tweede Wereldoorlog die zagen niet Hitler als een slechte man maar juist als de oplossing. We moeten er hier ook zo eentje hebben, zeiden velen hier.

Veel erger is een ontkenner te zijn God. Zo overduidelijk Zijn werk, Zijn macht. Ontkenner van de schepping. Alles we zien zo complex. Allemaal bij ongeluk?! Of een serie van ongelukken. Of een ontkenner van de zondeval. Van alles wat de mens goed kan doen, elk onderdeel van de mens is corrupt op een bepaalde manier.

Het wordt ontkend. Er zijn academici die zeggen iedereen is goed. Je hebt geen vergeving nodig. Gered te worden. Je zult dan nooit naar de hemel gaan. Een ontkenner van de bekering. We lazen Johannes 3. Nicodemus was toen een ontkenner van de wedergeboorte. Hoe kan een mens andermaal in de buik van de moeder. Dat was geen serieuze vraag van Nicodemus, erg sarcastisch. De media ontkent geloof. Alleen in werken. Alleen seculiere en materiële dingen.

Er is een vijand van de zielen. Die vanaf het begin van het menselijk geslacht zei: heeft God werkelijk gezegd?! Twijfel zaaien. De grootste vervolging van christelijke missionarissen vindt plaats in de wereld. Zaligheid door de werken werd beweerd, toen de Reformatie. Miljoenen vonden Christus. Verzoend met God. Maar de vervolging en bitterheid was enorm. Aanvallen op de doctrines. Meeste aanval op moraliteit.

We zitten er middenin. De Bijbelse morele waarden staan zwaar onder druk. Dingen die absoluut verwerpelijk zijn worden nu geaccepteerd en die geaccepteerd worden zijn verwerpelijk. Onverbonden groepen volgen hetzelfde plan om de Bijbelse morele waarden aan te vallen. De vijand zit erachter, de duivel. Geen liefde voor Hem. Geen onderzoek naar Hem. Alleen maar lust en begeerten. Niet uitkomen bij de levende God.

De beloften, vers 12. Zielen redden. In de hemel brengen, op weg naar de hemel plaatsen. De mensen die er eenvoudig in geloven ontvangen ze. Dit is Gods roep. Je weet wat Christus zegt: Kom tot Mij en je hebt rust. Eeuwige rust en vrede. Beloften aan Abraham gedaan. Want als God aan Abraham de belofte deed, dewijl Hij bij niemand, die meerder was, had te zweren, zo zwoer Hij bij Zichzelven.

Het is een glimp van de goedertierenheid van God. Wij staan schuldig voor God. God boog Zich voorover en beloofde Abraham te helpen. God zwoer. Dit moet geloofd worden. De beloften van de onveranderlijke God. Gods genadige roeping.

Gered te zijn. Nieuw leven. Geplaatst op de weg naar de hemel. Door Christus aangebracht die gelijk is aan God de Vader. Straf Mij in plaats van hen. Het beeld: God bedekte Zijn aangezicht en legde de straf voor de zonden op Christus. Op een bepaalde wijze in de zes uren op Golgotha samengeperst.

Christus kwam op aarde. Genas duizenden op aarde. Kwam aan het kruis vrijwillig. Voor onze zaligheid. Dat is de liefde van Christus. Vers 18. Opdat wij, door twee onveranderlijke dingen, in welke het onmogelijk is dat God liege, een sterke vertroosting zouden hebben, wij namelijk, die de toevlucht genomen hebben, om de voorgestelde hoop vast te houden. Om gered te zijn, nieuw leven. Is een zaak van vluchten voor een Schuilplaats. Dit is urgent. Je vlucht van de controle van de vijand van de zielen. Van deze ongelovige samenleving.

Ik zag een advertentie van een verkoper die £15 verloot onder de kopers. Maar een fractie van de prijs wat gekocht werd. Maar zo klein. Niet zoals een jongere die elke keer naar de brievenbus rent als de postbode is gekomen. Zo is het niet. Je rent ervoor. Als op boot in problemen. Schreeuw om hulp. Rent voor je leven.

Dit is zo serieus. Die de toevlucht genomen hebben. Met alle krachten. Naar Christus te gaan. Leven is een turbulente zee. Zonder God zul je zinken. Als ik je kan bewegen of de geestelijke inspanningen die de vijand doet. Maar Christus weet wat je gedaan hebt. Hij is gekomen om je te redden. Maar je moet tot Hem gaan. Als ik in Hem geloof, de enige weg tot de zaligheid, bekeer me en behoor tot Hem, door Hem gered worden. De hoop op het eeuwige leven.

 

Zondag 7 februari 2021 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk] – dr. P. Masters – Schriftlezing Psalm 138 en Johannes 3 vers 1-16