Het is de opdracht van de Heere Jezus Christus Zelf om Zijn lijden en sterven te gedenken. In de brief aan de Hebreeën wordt Hij beschreven als de Auteur en Voleinder van het geloof. Hij heeft de prijs voor de zonden betaald. Hij heeft de strijd gestreden door Zijn leven af te leggen. Hij heeft de overwinning behaald. Die overwinning in de strijd van het geloof is voor allen die in Hem geloven reeds behaald. Zie op de Heere Jezus Christus. Alleen in Hem is het eeuwige leven te vinden. Wie buiten Hem is staat voor eigen rekening en heeft geen vergeving voor zijn zonden ontvangen. Kom tot Hem, geloof in Hem.

Hebreeën 12 vers 2: ‘Ziende op den oversten Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen, en schande veracht, en is gezeten aan de rechter hand des troons van God‘.

Christus heeft het kruis verdragen

We hebben de studie over de tweede brief van Paulus aan de gemeente Korinthe afgerond en nu de gelegenheid om deze woorden te overdenken. Aan het einde van de dienst zullen we, omdat we nu niet in gelegenheid zijn het Avondmaal te vieren, Hem gedenken in persoonlijke gebeden.

Christus in gedachten houden, daar richten we ons op. De Leidsman en Voleinder van het geloof. Als je zorgvuldig naar het boek Handelingen kijkt, dan zien je dat Hij de verheerlijkte Mens is en direct nadat Hij verheerlijkt is is het de Heere. Zijn aardse Naam werd ervoor gebruikt maar daarna meteen de Heere Jezus Christus.

Vandaag spreken mensen over Jezus, gebruiken Zijn aardse Naam. Maar dat is niet helemaal naar het Woord. Hij is onze Heere, Zaligmaker en Verlosser. Het is onderdeel van het liberalisme om alleen maar als Jezus te noemen. Alleen maar als een mens te zien. Hier [in Hebreeën 12 vers 2] wordt alleen maar Jezus genoemd omdat het hier over Zijn aardse werk gaat. Zien op Jezus.

Het volgende waar we op letten is dat Hij de Auteur en de Voleinder van ons geloof is. De bron van het geloof, vanuit het Grieks. Of de Ontwerper, Grondlegger. Geeft het niet helemaal weer. Het Grieks wijst op de eerste. In de volgorde de eerste. De eerste in de chronologie.  Hij is de eerste Mens. De verheerlijkte Mens. Waarom? Gods incarnatie, de eerste verheerlijkte Mens. Hij kwam in het vlees.

Hij is de eerste in de tijd. Hij was voor de schepping. De eerste in macht. Geen mens kan genezen. Hij is in de Godheid. De Auteur, de Eerste. Niet alleen dat Hij de Zaligheid aandraagt. Dit punt moet gemaakt worden omdat het gaat over Zijn vernedering en lijden. De grond is bereid. Hij is de Eerste in alle opzichten.

Zaligheid bereid bij de Godheid in de eeuwigheid. Een plan, een conceptie. Hij is de Auteur in de zin dat Hij het initieert. Hij leefde een volmaakt leven als een Mens. Om de zaligheid te verwerven voor die Hem toebehoren. Hoe kunnen we dit weergeven vrienden? Denk aan de Tweede Wereldoorlog. Mensen moesten naar vijandelijk gebied. Parachute. Zo ongeveer gedropt om gevangen genomen te worden. Sabotage missies over de grens van  de vijand. Zij brachten een offer.

Als je denkt aan de Zoon van God gepland om naar deze wereld te komen. Hij kon niet falen, Hij is God. Mens geworden. Om te betalen voor allen die gered worden. De uitkomst was zeker. Maar de pijn en het lijden moest gedragen worden. Hij moest het grootste lijden ooit in de geschiedenis van de wereld dragen.

Christus volbracht alles tot het einde. Voleinder van het geloof. Hij vervulde al van de geboden van God. Hij droeg de eeuwige straf over de zonden. Hij weerstond alles van de duivel. Hij doorstond het geloof, van ons geloof. Hij is de Auteur en Voleinder van het geloof. Christus leefde het leven van het geloof van ons. Een van de dingen die we hebben te doen is geestelijke gehoorzaamheid. Naast morele gehoorzaamheid.

Hij moest het doen. Ons geloof faalt. We klagen. Onze verantwoordelijkheid naar God, in Hem vertrouwen. Wat Christus moest doen is door donkere dalen gaan en volmaakt vertrouwen op God Zijn Vader. Op het kruis van Golgotha had de Vader Hem verlaten. De Drie-eenheid kan in Zijn natuur niet gescheiden worden maar in de zin van niet gevoelen. Zoals wij eeuwig zullen ervaren als we niet in God geloven en verloren gaan. Christus heeft dat ervaren.

De eeuwige zaligheid is al zeker. Christus heeft het al verworven. De overwinning is al behaald. Het is Zijn staat van overwinning. Een glorieus einde. De loop is al gelopen. De strijd van het geloof is al gewonnen door Christus. De prijs is gewonnen, de hemel is toebereid. Niet door jou maar door Christus. Ons geloof, onze plicht om geestelijk gehoorzaam te zijn.

Jezus, Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was. Het was voor Hem geplaatst, voorgesteld. Voor wie Hij stierf gezien in de hemelse heerlijkheid. Miljoenen mensen die geen belangstelling hadden voor God nu in de hemelse glorie. Leugenaars. Nu bij God. Zondaren. Nu bij God verheerlijkt. Al die het aardse leven geëindigd hebben de ontvangstzaal van de glorie van God binnengegaan.

In Jesaja geprofeteerd. Hij zal Zijn Zaad zien. Hier staat het ook. Het zal Hem voorgesteld worden. De vrucht van Zijn lijden. En tevreden gesteld. Christus kon het alles zien. In Hebreeën 12 staat ook Jezus, Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen.

Niet alleen toen Hij aan het kruis hing. Heel het leven van Christus. Het was alles Zijn kruis komen naar deze wereld. De zes uren op Golgotha was de climax. Het domineerde alles Zijn leven op aarde. Mijn ure is nog niet gekomen, zei Hij. Het was altijd in Zijn gedachten. Heel Zijn vernedering en lijden. Het betalen was op Golgotha’s kruis. Hij heeft het verdragen. Hij droeg het. Toen de uren van lijden voorbijgingen hield Hij vol.

Mag ik het noemen onderscheidend lijden? Hoe kunnen we eraan denken? Het is boven onze gedachten. Het was een onderscheiden pijn. Hij zag voor Zich al de mensen voor wie Hij stierf. De straf of elk van hen voor wie Hij stierf. Van miljoenen. Van mijn straf. Mijn leugens. Mijn zelfgerichtheid. Mijn trots. Alle momenten van zonden van mij. Elk verkeerd woord van mij, elke verkeerde daad.

Een straf samengeperst in drie uren. Zijn Godheid hield Hem vast. In Zijn leven op aarde veracht. Oneerlijk proces. Valse getuigen. Hij wist dat het alles zou gebeuren, Hij ging vrijwillig. De Vader verborg Zijn aangezicht voor Zijn Zoon toen de eeuwige straf op Hem gelegd werd.

Al onze zonden als ongelovigen plus alle zonden van ons gelovigen. Zonden tegen de genade. Alles op het kruis van Golgotha gebracht. Ziende op Jezus die de schande veracht heeft. Het niet achten. De valse beschuldigingen, met de misdadigers gerekend, tussen twee dieven gekruisigd. Omdat het moest om de zaligheid van de Zijnen te verwerven.

En is gezeten aan de rechter hand des troons van God is het laatste. Wat een verschil. Het is volbracht. Het is binnengehaald. Hij is de eeuwige Machthebber met de Vader. Zo anders in de hoogte, in heerlijkheid. Isaac Watts: die dood was en in het graf, nu gezeten in de hoogte. In een vers alles samengebracht.

Ik hoop dat je hierin geloofd. Incarnatie van de Zoon van God in deze wereld gekomen. Onze Verlosser. We kunnen onszelf niet redden. Ik hoop je gelooft dit. Zonder dit geen vergeving van zonden, geen eeuwig leven, geen hoop eeuwig leven. Geen vriend op aarde. Helemaal niets. De liefde van Christus en Zijn verzoening en plaatsvervangende dood. We gaan de laatste hymn zingen en dan Zijn lijden overdenken.

Zondag 27 september 2020 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk] – dr. P. Masters – Schriftlezingen Psalm 63 en Lukas 22 vers 7-20