De apostel Paulus schrijft aan de christenen in Efeze om net als hem volgers van God te zijn. God na te doen. Niet in Zijn wezen want Hij is de Almachtige en heilige God en wij zijn zondaren. Maar in hoe God handelt. Zo ook lief te hebben, zo ook gerechtigheid na te jagen en de waarheid te spreken. Het is die liefde van Christus, die opofferende liefde, die ons elkaar doet leven. 

Efeze 5 vers 1 en 2: ‘[1] Zijt dan navolgers Gods, als geliefde kinderen; [2] En wandelt in de liefde, gelijkerwijs ook Christus ons liefgehad heeft, en Zichzelven voor ons heeft overgegeven tot een offerande en een slachtoffer, Gode tot een welriekenden reuk‘.

Vriendelijkheid en reinheid

Weest zoals mij. Volgers van God, het Grieks betekent nadoen. Dat is onmogelijk. De hoofdstukken zijn niet geïnspireerd, het is een grote hulp voor ons maar hoofdstukken waren er niet. Vers 32 van het vorige hoofdstuk loopt zo door. Zijt dan navolgers.

Weest vriendelijk jegens elkander. We kunnen God niet nadoen in Zijn zijn. Zijn almacht, Zijn alomtegenwoordigheid, of Zijn onveranderlijkheid. In Zichzelf bestaand. God heeft niets nodig van buiten Hemzelf. Zijn soevereiniteit en majesteit. Deze zaken kunnen niet worden nagedaan en de apostel suggereert dat op geen enkele manier.

Maar op een bepaalde manier iets van Zijn liefde, gerechtigheid, waarheid. Onderdeel van Zijn liefde. Wees vriendelijk jegens elkaar. We kunnen hier nooit volmaakt elkaar liefhebben totdat we in de volmaakte heerlijkheid zijn. De opdracht is vol van betekenis.

Laten we een zeer geliefd kind voorstellen. Het is niet altijd het geval in deze gevallen wereld. Je denkt dat we een groot verlangen hebben ze te behagen. Om ze na te volgen. Ideale ouder nadoen die je zo erg lief heeft. Dat is hier bedoeld. Je verlangen om vriendelijk te zijn. Wandelen in liefde, wandelen in vriendelijkheid.

De kerk gaat het om. Efeze 4 vers 16: ‘Uit Welken het gehele lichaam bekwamelijk samengevoegd en samen vastgemaakt zijnde, door alle voegselen der toebrenging, naar de werking van een iegelijk deel in zijn maat, den wasdom des lichaams bekomt, tot zijns zelfs opbouwing in de liefde’. Liefde tot medegelovigen, de kerk gaat het om.

Natuurlijk gaat het verder dan de kerk. Heb je vijanden lief. Zegen hen die u vervloeken. Doe het goede naar hen die je haten. Vriendelijkheid het begint vanuit het huis. Man naar vrouw en vrouw en man. Wandelen in het. Niet maar een paar keer maar standvastig in wandelen. Mijlen lang wandelen door de warmte en stoffige grond en over de bergen.

Vriendelijkheid kost wat. Het is moeilijk. Als de ander onredelijk is. Maakt niet uit. Wandelen in de liefde. Daden en gedachten van vriendelijkheid. Je bent alles verschuldigd aan je Zaligmaker. Er zijn er velen met zelfliefde en trots. Dan ben je niet een vriendelijk persoon. Dat je denkt aan jezelf, dan kun je niet vriendelijk zijn op hetzelfde moment.

Kritische geest. We zien de wereld om ons heen. We zijn kritisch erover en we weten er niet mee om te gaan. Je kunt niet goedertieren en kritisch tegelijk zijn. Je moet dingen herkennen die verkeerd en slecht zijn. Maar laat de kritische geest je niet trots maken. Een persoon kan met een goede reden boos zijn op een ander maar als het buitenproportioneel is, dan kun je niet ook goedertieren zijn.

Om te reflecteren over de liefde van Christus. Dat is nodig voor de liefde tot anderen. Eerst Christus liefde die een liefde is met compassie. Hij zag verder dan dat, dat we verloren waren. In onze zondige staat. Een nieuw hart gaf Hij ons. Hij heeft ons lief als Zijn kind.

Zoals Christus ons liefgehad heeft. Geliefd met zelfopofferende liefde niet vanwege iets in je. Heeft Zichzelf gegeven. Denk daar over na. Hij was altijd de eeuwige Zoon van God. Hij leefde in totale heerlijkheid, totaal vervuld ver boven wat wij kunnen voorstellen. Hij nam een lichaam aan. God en mens. Hij offerde Zich op voor onze gerechtigheid. Wat Christus moest doen is zo verbazingwekkend. Hij heeft heel Zijn eeuwigheid veranderd voor ons. Hij heeft dat verheerlijkte lichaam voor eeuwig zodat wij Hem kunnen zien.

Hij gaf Zichzelf en veranderde voor ons. Hoe kan dat? Om al die eigenschappen van God te veranderen. Er is geen verandering voor Hem op een bepaalde manier en toch was er een verandering. Zijn werk en bestaan. Waarvoor? Uit liefde voor ons. Als je de kosten van Christus beschouwt, kunnen we dan niet meer verlangen te zijn zoals Hij? Elke dag vriendelijk. Vergeeft elkaar. Navolgers van God en wandelen in de liefde. Dat is goedertieren zoals Christus Zich gaf voor ons. Offer voor God welriekende reuk.

Genesis, Numeri en Leviticus. Een welriekende reuk. Offer, de reuk die aangenaam is voor God. Gode te behagen. En de verzoende offers. Betaling voor de zonden. Hier maakt Paulus niet het onderscheid. Wacht even Paulus, als je spreekt in lijn met Genesis, Numeri en Leviticus, dan zou er staan een welriekende reuk en een offer. In het Oude Testament onderscheiden. In het Nieuwe Testament in Christus zo wel verbonden. Welriekend voor God, het offer van Christus? Zijn aangrijpende sterven aan het kruis? Ja het was welriekend voor God. Het moet vreselijk zijn voor God. Maar het was tegelijkertijd het mooiste wat ooit gebeurde dat Christus leed en stierf in onze plaats.

Hij alleen was in staat om dat te doen. Zonder zonden en volmaakt. Het geeft een indicatie hoe ver Christus’ liefde gaat om ons te redden. Christus gelijk aan de Vader vernederde Zichzelf om ons te redden. Welriekende reuk.

Het was het grootste en mooiste ooit gedaan in een menselijk lichaam. Een offer voor de zonden voor God een welriekende reuk. Voor de zonden is betaald en de gerechtigheid van Christus is aanvaard. Wandel in de liefde zoals Christus ons liefgehad heeft. Vers 3: ‘Maar hoererij en alle onreinigheid, of gierigheid, laat ook onder u niet genoemd worden, gelijkerwijs het den heiligen betaamt’.

Onreinheid is lust. Op alle manieren. In gedachten, in het hart, in de handeling. Alle gierigheid, verlangen voor winst. Verlost van de dingen van Egypte wilden ze de leefwijze van Egypte. Vaak na de bekering komt de duivel en probeert je te verleiden tot de oude wereld. Het beste huis, de beste auto, dingen die voor mijn status werken.

In Kolossenzen is het afgoderij. Laat het niet een keer onder u genoemd worden. Dit betekent twee dingen. Dat de hoereerder geen lid van de kerk behoort te zijn. En dat deze zonden zo vermijdbaar moeten zijn. De persoon die valt in deze zonden is ervoor dat hij in zonden valt al gevallen. Laat die er niet een zijn onder u. Het staat er niet van alle zonden. Vers 4. Noch oneerbaarheid, noch zot geklap, of gekkernij, welke niet betamen. Slimme antwoorden in plaats van serieus. Ze kunnen niet serieus nemen voor twee minuten. Geen oneerbaarheid.

Een van de kwaliteiten voor ouderlingen en diakenen zoals Paulus schrijft aan Timotheüs is dat ze ernstig zijn. Ik denk niet dat het betekent dat ze altijd ernstig zijn. Kwetsbaar zou je kunnen zeggen maar dat lijkt erop dat je oud zijn. Het gaat om substantieel.

Altijd goedertierenheid. Spurgeon in ‘Lessen aan mij studenten’ over iemand die van de ene kerk ging naar de andere. Goed in argumenten. In geen enkele kerk nam hij werkelijk deel. Spurgeon’s diagnose: deze man heeft geen hart. Je ziet het ook nu. De houden van de theorie, de leerstellingen, de houden van de argumenten maar ze nemen nooit deel. Ze halen de kinderen niet op voor de kerk, of leraar te zijn. Er is geen hart maar alleen in het hoofd. Geen werk voor de Heere en voor zielen. Weest vriendelijk jegens elkander. Navolgers van God. Lief hebben zoals Christus ons liefgehad heeft. Je hebt anderen lief en reflecteert Hem.

 

Zondag 15 augustus 2021 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk] – dr. P. Masters – Schriftlezing Psalm 73 en Efeze 4 vers 29-32 en Efeze 5:1-9