Na het onderwijs over de soevereine verkiezing van God, de adoptie in het gezin van God, de hemelse heerlijkheid en de noodzaak van het intens kennen van God, leert de apostel Paulus de christenen in Efeze dat God alle macht heeft. De scheppingskracht en de kracht van het oordeel worden overtroffen door de kracht in de opstanding. God staat boven de dood. Die opstandingskracht wanneer de Heere Jezus Christus uit de dood verrees. Hij gebeurde in stilte en de gevolgen bracht veel commotie zoals een aardbeving. Met die opstandingskracht roept God doden tot leven, opdat doden zullen horen de stem van de levende God. En die ze gehoord hebben zullen leven.

Efeze 1 vers 18 en 19: ‘[18] Namelijk verlichte ogen uws verstands, opdat u moogt weten, welke zij de hoop van Zijn roeping, en welke de rijkdom zij der heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen. [19] En welke de uitnemende grootheid Zijner kracht zij aan ons, die geloven, naar de werking der sterkte Zijner macht‘.

De zekerheid van de macht

De soevereine verkiezing. De adoptie tot het gezin van God. De eeuwige glorie. De noodzaak van het kennen van Christus, de intense kennis van Hem. En nu de vijfde nu de kracht van God. Ze volgen op elkaar.

Waarom begon de apostel met de soevereine verkiezing? Onze vernedering voor God. Dan adoptie in het gezin. De liefde van God. Vaderlijke God. Geadopteerd in de liefde van de familie. En dan de eeuwige glorie.

Efeze was een Romeinse stad. Vol van kracht. Velen hebben alles opgegeven. Verloren hun baan. Tot werk vervallen om te overleven. Niet vreemd dat het vijfde thema is de macht van God. Voor hen leek de Romeinse heerser macht te hebben maar nee het is God die de macht heeft.

Verlichte ogen van het verstand om  de macht van God te zien. Wat God heeft gedaan. Bedenk, dit is Efeze de hoofdstad van de Romeinse provincie. Vaak heel welvarend. Het gaat hier niet om Zijn scheppende macht of macht in het oordeel. Op een dag zal de aarde vergaan en verbazingwekkend hersteld worden en dat gevormd naar de hemelse glorie voor eeuwig.

Het is hier niet de macht van het oordeel maar van de zaligheid. Voor ons die geloven. Het gaat alle menselijke macht te boven. Zelfs de macht van de schepping en het oordeel. Als God werkt is het onwederstandelijk. Is er iets mee te vergelijken met de macht van God in de herschepping?

Macht werkt vaak verwoestend. Maar deze macht niet. Christus spreekt met Nicodemus over deze onzichtbare macht die van binnen werkt. Het wordt hier vergeleken met de opstandingskracht. Er was commotie in de tijd van de opstanding. Maar niet te vergelijken met de opstanding. Er was een aardbeving. Maar Zijn opstanding zelf was een stil wonder. Het bewijs ervan was gezien door de vrouwen.

Christus was dood. Hij nam de zonden van miljoenen zondaren van alle tijden op Zich. Zoveel van Zijn lijden was in Zijn ziel. Hij proefde het voor ons, ons eeuwige oordeel en afscheiding. Wat een wonder. De verrijzenis van Christus was door Zijn eigen kracht. En we lezen ook over de kracht van de Heilige Geest. En van de Vader. Er is geen contradictie.

De Vader moest toestemmen dat het werk van Christus de Zoon al de zonden van de Zijnen gewassen heeft. Hier is het. Hij die zo dood was door de kwelling. Hier is een beeld van de Heilige Geest in de opstanding en het nieuwe leven die opwekt.

Het is gemakkelijk om iemand een atheïst te maken. En niet moeilijk om iemand intellectueel overtuigd te maken dat er een God is, een theïst. Maar het is onmogelijk om een persoon te bewegen tot het overtuigen van de noodzaak dat ze Christus nodig hebben. Onmogelijk om een waar christen te maken. Het vraagt om een wonder.

Geestelijk dood. We proberen te getuigen van het Evangelie. Ze kunnen het theoretisch zien, genoeg om bij het verwerpen ervan door God veroordeeld te worden in het oordeel. Maar je weet dat ze geestelijk dood zijn en wat er nodig is. Een wonder van God. De kracht van God in een wonder.

Je ziet een persoon die niet meer onder de macht van de zonden leeft. Niet meer naar de lusten maar naar de wil van God leeft. Hij wil doen wat juist is. Het verschil tussen een christen of een wereldling. Als een christen valt in zelfgerichtheid, dan bekering. Dan is de kracht van God aan het werk.

Week na week, maand na maand, een persoon die streeft naar rechtvaardigheid, dat is de kracht van God. Vers 19: ‘En welke de uitnemende grootheid Zijner kracht zij aan ons, die geloven, naar de werking der sterkte Zijner macht’.

Wat een kracht. Dat ons verandert. Er was een tijd dat het niet in ons was. De kracht van wat God gedaan heeft. Nu niet meer een gewillige rebel. Alleen God kan de kracht geven. En heiliging.

Alles heeft met mij plaatsgevonden. We moeten het allemaal kunnen zeggen. En anders moeten we tot Hem gaan om gered te worden. Wat een schaamte. Je bad voor een persoon voor hun zaligheid. Als anderen op werk, in de familie belachelijk maakten vanwege je geloof in Hem. Verblijdt daarin wat Hij voor je gedaan heeft.

Eerst zei je wat een bijzondere samenleving, zo mooi. Maar daarna gericht op God. Wat een liefde voor Hem. Uitgedaagd erdoor. Je kleeft eraan. Je laat het niet verloochenen. We moeten ernaar kijken vrienden en er is een reden voor. Wat God gedaan heeft en nu kijken we naar wat God doet. Heiliging.

Verleidingen en verlangens komen in. En je brengt ze naar de dood. Ze zijn niet goed voor je. Als een kerk, we zien bekeringen en geredde levens. Grote liefde voor elkaar. En vergeving voor elkaar. Het werk van God in ons. Vers 20. ‘ Die Hij gewrocht heeft in Christus, als Hij Hem uit de doden heeft opgewekt; en heeft Hem gezet tot Zijn rechter hand in den hemel’.

Allereerst de engelen, de goede engelen. Christus is natuurlijk boven hen. En ver boven de duivel en gevallen engelen. Boven elke kracht. Ver boven alle macht. Voor de kerk. Christus staat er ver boven. Wat de machten met ons doen is onder de toelating van Christus. Hij staat er boven. Alleen wat goed is voor ons. Niet kan ons verhinderen.

De kerk is Zijn lichaam. Alle dingen Hem onderworpen. Zijn er tegenstrijdigheden in de Bijbel? Alleen schijnbare. Hier eentje. Als de kerk de volheid van Christus is, en Hij past helemaal compleet is na het laatste oordeel, en verzameld met Hem. Als Christus alleen dan pas compleet is, dan kan het laatste niet waar zijn dat Hij alles vervuld. Voor Zijn volheid wacht Hij op de laatste roep van de verzoende. Het is mysterie. Hij is God, vult alles. En ja er is in zekere zin een incompleetheid in.

Hij heeft het nog niet finaal zichtbaar gemaakt totdat allen zijn ingegaan zijn. Als God is alles al compleet. Hier is een flauw voorbeeld. Ben je een man of vrouw. Probeer dit: ga alleen op vakantie. Je bent niet geïnteresseerd. Als ik zeg, het kan niet in deze tijd, hier heb je een ticket en ga en ga naar die plaats. Je kunt dat niet zonder je geliefde. Christus is al binnengaan in de eeuwige heerlijkheid. Er zijn er al binnengaan en er zullen er nog komen. Vervuld alles en in alles.

Voor Zijn machtige glorie. Dat is wat God doet. Hij is de man van de liefde. Vrienden, als je denkt aan de hemelse glorie, denk je dan soms als ik alleen echt kan geloven dat als ik met de dood in de hemelse glorie, en het kan gevoelen, geloven is vitaal, daarom noemt Paulus het noemt. Als je kunt zien de machtige kracht van God. Zo de opstanding van Christus brengt het Licht. Ik ben een struikelende christen en zal nooit het verstaan hebben zonder God. En het verlangen.

Dit is de machtige kracht van God. De zoon van de weduwe van Naïn. Dochter van Jaïrus. En Lazarus uit het graf. En meest de opstanding van Christus. Ik zie de grootte ervan. Het doel ervan. Hoeveel makkelijker is het te geloven. Als ik vanavond mijn hoofd neerleg, dan zal ik in de hemelse heerlijkheid zijn en met al de heiligen. De verbazingwekkende liefde van God. Het hart opheffen zelfs in een stad als Efeze was.

 

Zondag 28 februari 2021 – Metropolitan Tabernacle Londen [Verenigd Koninkrijk] – dr. P. Masters – Schriftlezing Psalm 17 en Efeze 1 vers 15-23