Het Evangelie is een dwaasheid voor de mens in zijn natuurstaat. Het is zo eenvoudig, vanwege de menselijke trots te eenvoudig om te geloven. Maar ondertussen was het niet eenvoudig voor God. Hij moet vanwege Zijn heilige en rechtvaardige natuur de zonden straffen. Maar God is ook liefde. Om Zijn rechtvaardigheid en barmhartigheid samen te brengen moest God Zelf naar deze aarde komen. Christus kwam en leed en stierf voor de zonden. Wie in Hem gelooft ontvangt de zaligheid.

1 Korinthe 1 vers 18: ‘Want het woord des kruises is wel dengenen, die verloren gaan, dwaasheid; maar ons, die behouden worden, is het een kracht Gods’.

Verstoringen vanwege de menselijke trots

Het is dwaasheid voordat we bekeerd zijn tot God, tot Hem gekomen, dit begrijpen. Voor bekering en tot God komen. Dwaasheid. Het Grieks betekent het is niets, geen waarde.

Ondertussen, het woord niets is in het Grieks stilte. Niets te zeggen. ‘Dorp idioot’. Het is een gezegde, een arme man had niets te zeggen, stil, niets te zeggen. Geen gedachten, diepten, geen diepe intelligentie. Je kunt het Evangelie naar niets lagers brengen dan dat.

Het is over een vreemde Man, Jezus van Nazareth. Deed grote daden, grote menigten volgden Hem. Het bracht niets. Gekruisigd. Dat is hoe wij denken. Het is niets en niets geworden. Maar het is niets omdat wij niets nodig hebben. Het is een boodschap van zonden en vergeving.

Dit is de boodschap we zijn eeuwig gescheiden van God door onze zonden. God is absoluut heilig. God kan de zonden niet over het hoofd zien. Zonden moet gestraft worden. God kan zijn heilige karakter niet tegenstaan. Hij kan niet liegen, stelen, sterven. Hij kan niet voor een moment onrechtvaardig zijn. Het grote probleem van God. Hoe kan God dan ooit iemand liefhebben?

Hij is niet alleen heilig en recht maar ook liefde. Hoe kan Hij dat uiten? De boodschap is zo simpel. Hij moest Zelf komen. In de Persoon van Jezus Christus, de tweede Persoon in de Godheid. Hij moest komen en gestraft worden voor de zonden en sterven. Dat is de eenvoudige boodschap. Maar voor ons is het niets. Waarom niet? Omdat wij onze zonden niet zien. Blind voor onszelf en geen goed zicht hebben op God, weten we niet wat we nodig hebben.

Maar zeg je ik ben niet zo slecht. Als de Schriftgeleerden van ouds zijn we. We hebben de boodschap niet nodig. En dan is er nog iets. Onze trots. En als er geen God is en antwoorden voor gebeden. Maar onze trots wil zeggen; ik verdien dit. Er is zoveel trots in elk mens.

Als dat er niet was, de zaligheid om niet, voor God te belijden ik verdien niets. Maar dat is het probleem: trots. Maar als de trots er is, dan denken we het moet iets bijzonders zijn. Ik las van iemand

Robert Dick Wilson, professor Princeton University. 15 oude talen kon hij. Vroeg iemand hoe lang duurt het om te leren? In 25 jaar beheers je taal aardig. En in de dubbele tijd, vijftig jaar, kun je een expert zijn. Wat het zegt is dat hij iets heel bijzonders kan wat bijna niemand kan. Slechts een voorbeeld van trots.

Ik was in de gevangenis. Sprak tot hem. Tranen in zijn ogen. Hij oogde heel erg verlangend. Het is heel aantrekkelijk zei hij maar het is veel te eenvoudig. Dat is diezelfde menselijke trots. Geef mij iets om te studeren, een techniek. Het Evangelie is dwaasheid. Niet om te werken.

Hoe zit het met ons instinct voor God? Luisteren we daardoor tot de boodschap? Helaas niet, leven zo vol vandaag de dag. En het geweten? Nee, zou het moeten doen maar gebeurt niet. We zetten het aan de kant.

Visualiseren. Een laag eraf. Menselijk lichaam. Eerst de huid dat is nog wel te doen. Maar daarna zenuwstelsel en verder niet te doen. Je moet een serieuze student zijn om het te verstaan.

Zo is het met het Evangelie. Als je de mechanismen bekijkt, het is heel ingewikkeld. Noem het nooit simpel. Het Evangelie is heel simpel om je tot God te brengen maar wat het God kostte, de straf op de Zoon van God. Voor miljoenen mensen. Niets van het Evangelie is simpel. God maakte de fundamenten zo simpel om te begrijpen en tot God te komen, en ons beginnen te bekeren. Het is zo verbazingwekkend.

Vers 17: ‘Want Christus heeft mij niet gezonden, om te dopen, maar om het Evangelie te verkondigen; niet met wijsheid van woorden, opdat het kruis van Christus niet verijdeld worde.

Het kruis van Christus is het meest belangrijke. Wat Hij deed om onze zaligheid veilig te stellen. Niet met wijsheid van woorden. In het volgende vers, het Grieks zegt eigenlijk het woord van het kruis. We beginnen niet diep te onderzoeken vanaf het begin. Wij zijn zondaren. Christus stierf in onze plaats. Als wij op Hem vertrouwen dan ontvangen wij de zaligheid. Dat is wat we moeten geloven. En dat verder te begrijpen valt niet ten volle te begrijpen.

Vers 18: ‘Want het woord des kruises is wel dengenen, die verloren gaan, dwaasheid; maar ons, die behouden worden, is het een kracht Gods’. De wijsheid van deze wereld kan briljant zijn. Wetenschap en dergelijke. Door God gegeven. De resultaten voor de samenleving en het voordeel zijn goed. Maar beperkt. Ze kunnen een ziel niet helpen. God moet Zichzelf openbaren. Geen formule kan de zaligheid geven. Alleen God. Vertrouw op Christus en u bent gered.

Het teniet doen van de dwaasheid van de wijzen. Hoe gered te worden? Dan de menselijke wijsheid tot stilte gebracht. Vers 20. Heeft God niet de wijsheid van deze wereld dwaas gemaakt. Vers 21. In de wijsheid Gods de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid. Zo heeft het God behaagd door de dwaasheid der prediking zalig te maken die geloven. En dan vers 22. We willen teken. Menselijke trots. En dan vers 23. Wij prediken Christus den Gekruisigde.

Vers 25, dan mooie woorden. Want het dwaze Gods is wijzer dan de mensen. En het zwakke van God is sterker dan de mensen. Wat God gedaan heeft is sterker dan wat een mens ooit gedaan dan.

Verlangen naar morele vrijheid. Trots door mijn werken. Wat ik verdien. Je laten God niet onze Gids, Vriend en Heerser zijn.

Wat maakt deze boodschap de meest wijze? Dat ik een Zaligmaker nodig heb. Het lost het probleem wat we genoemd hebben het probleem van God: tegelijk heilig en liefde. Alleen door Zelf te komen in Christus en te sterven op Calvarie. De diepten van Christus. De vernedering, het verlaten worden van God, Hij moest het ervaren dat Hij van God verlaten was. Niet ten volle want God is eeuwig Een. De eeuwige straf. Alleen de God-mens kon het doen. Hij moest mens zijn om het te voelen en God zijn om het te doorstaan.

Hij was gelijk aan de Vader. Hij vernederde Zich vrijwillig. Naar beneden, beneden, beneden. Van hemel naar de haast de hel. Om te gehoorzamen waar wij faalden. De gehoorzaamheid van het kruis. Daad van liefde.

Geen andere daad van liefde in de wereld zoals dit. Mensen van zondig naar heilig. Van vreemd van Hem tot wandelen met Hem. Het helpt de meest eenvoudige, de meest briljante, de sterkste, als zij zich bekeren en tot Christus komen. Zo eenvoudig en zo machtig en wonderlijk het kruis van Christus.

Ik sluit met enkele woorden uit 1 Korinthe 3. ‘Niemand bedriege zichzelven. Zo iemand onder u dunkt, dat hij wijs is in deze wereld, die worde dwaas, opdat hij wijs moge worden’ [1 Korinthe 3 vers 18].

Je komt tot Christus in gebed en vernedert jezelf. Ik ben niets. Ik heb zo vergeving nodig. De dwaasheid van deze wereld. Kom tot Hem. De eenvoudigheid van deze boodschap, laat het niet aan je voorbij gaan. Het grootste wat je ooit kan overkomen.

 

Zondag 9 oktober 2022 – Metropolitan Tabernacle Londen – dr. P. Masters – Schriftlezing Psalm 25 en 1 Korinthe 1 vers 17-31