Net als in de tijd van de Heere Jezus toen Hij op aarde was leven er nu vragen over het huwelijk en echtscheiding. Het huwelijk is een instelling van God die een unieke verbintenis tussen een man en een vrouw laat ontstaan. We horen vandaag over wat het huwelijk inhoudt en hoe man en vrouw aan elkaar zijn gegeven en er voor elkaar dienen te zijn.

Christus over huwelijk en echtscheiding

(…) Christus krijgt te maken met een strikvraag. De Farizeeën vragen Hem of een man van een vrouw mag scheiden, voor elke reden? De populaire uitleg, in lijn met de wet van Mozes, was: ja, dat mag. Een man mag zijn vrouw voor elke reden weg doen. Als zij hem niet meer bevalt, of andersom. Jezus zegt: nee. De discipelen zijn geschokt dat Jezus dat zegt.

De Heer heeft tevoren meer kritiek geuit op hun wetten en tradities. Ze willen Hem verzoeken met een strikvraag. Is er een recht om te scheiden? Dat zou Jezus onpopulair maken als Hij dat zou verwerpen. Daarom vragen ze dat aan Hem. Is het wettig dat een man gaat scheiden?

Jezus zegt, wat heeft Mozes geboden? Hij brengt hen terug naar de wet van Mozes. Daar waren ze nog steeds onder. Het was voor Zijn sterven en opstaan en Pinksteren. Toen veranderde alles. De joodse wet kwam daar tot een eind. Maar hier zijn ze nog onder de wet van Mozes. Ze houden zich aan de ongeïnspireerde tradities.

Wat gebood Mozes? Ze vermijden de vraag. Ze zeggen dat Mozes toestond je vrouw een scheidbrief te geven. De Mozaische wet stond dit inderdaad toe; als een man niet meer verheugd is in zijn vrouw – dat is het eerste statement. Het tweede is: omdat hij onreinheid in haar aangetroffen heeft. Dat is: overspel. Ze heeft hem dan verraden. Dan, dat is belangrijk, dan is een scheiding bespreekbaar. Dat is de Mozaische wet. De joden pakten alleen het eerste deel. Als een man niet langer blij is met zijn vrouw. Maar ze laten het tweede weg. Het kwalificerende statement laten ze weg. Jezus verwerpt dat. Het mag niet. Er moet overspel zijn. Zij heeft hem verraden en het huwelijk in gevaar gebracht.

Jezus antwoordt dan: voor de hardheid van uw hart schreef Mozes dat. Maar God schiep man en vrouw. Geen enkele vorm van scheiding kan God behagen. Scheiding is een vorm van zonde. Scheiding is voor de onschuldige partij, overspel gaat over de overspeler. God maakt een voorziening voor de onschuldige. Dat die vrij kan zijn. God verwerpt scheiding. God is tegen de aanvaller. Tegen degene die scheidt. Christus geeft deze uitleg. Het was niet de bedoeling van af het begin. Man en vrouw horen bij elkaar en mogen elkaar aankleven. God maakte hen man en vrouwelijk. Dat is geschreven in onze biologische constitutie. De samenleving gaat daar nu tegen in, ook tegen de biologie. God veroordineerde dit zal.

Om deze oorzaak zal een man zijn vader en moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven. Twee seksen, man en vrouw, in veel opzichten hetzelfde en in veel opzichten verschillend: ze zijn geschikt voor huwelijk. Met dit in beeld, het verschil tussen de seksen is een design van God. Voor huwelijk. Voor een unieke verbintenis. Ze completeren elkaar en passen bij elkaar. Gelijk en verschillend. Evenveel waard, maar verschillend, passen perfect bij elkaar.

Er zijn er ook onder ons die single zijn. Dat is ook mogelijk, het is een nobele en significante status om in te zijn. Dat staat ook in het woord. We doen er niet denigrerend over, in het geheel niet.

We staan stil bij het woord ‘kleven’. Het is als lijm. Permanent. Dat is de intentie. De voorziening is voor altijd. De verantwoordelijkheid is om te kleven. Een man zal zijn vader en moeder verlaten. Een nieuwe unit. Een nieuwe familie. Natuurlijk moeten we onze ouders eren. Niet langer is de vader het hoofd van de familie. Hij draagt het hoofdschap over, de vader. Een nieuwe unit. In sommige culturen is het zo dat de vader en moeder dat blijven, als een autoriteit naar wie je moet luisteren. Als je zoon trouwt, dan heb je een autoriteit als vader of moeder. Je stuurt ze aan. Nee, zegt de Heer. Je hebt een nieuwe unit. Je moet je vader en moeder verlaten – wel eren. Niet langer gebonden aan hun suggesties en dictaten. Je bent verantwoordelijk voor God. De oude autoriteit is gebroken. Verlaten is een radicaal vertrek.

De twee zullen een vlees zijn. Een lichaam. Als een lichaam. Kleven. Een lichaam. Ik kom zo terug op Markus 10. Nu eerst Efeze 5. Daar vind je een perfecte omschrijving van dat aankleven, vers 28. Je vrouw liefhebben als je eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, houdt van zichzelf. Zoals de Heere de Kerk liefheeft. Dan het citaat: een man zal zijn vader en moeder verlaten. Genieten van, delen, aankleven, participeren in.

Een simpele uitleg. In welke manier participeren ze in elkaar? In 15 aspecten? Je weet er misschien wel meer. Een uitleg. 15 aspecten. Huwelijk, het huwelijk eren. We delen in liefde. Liefde is een gevoel. Liefde denkt niet aan zichzelf. Liefde is geen autopilot. Het handelt. Handelingen van aardigheid. Liefde is nieuwsgierig. Het waardeert de ander bijzonder. Schreeuwt niet. Klapt niet uit de school. Spreekt niet over, maar toe. Het is nooit zonder gevoel. We delen in liefde. Het is gedeelde liefde. Niet alleen hij houdt van haar, maar zij niet. Van een kant. Nee. Dat werkt niet. Het is gezamenlijk. Gedeeld. Een vlees. Zoals een lichaam.

Loyaliteit, ga ik mee door. Delen in loyaliteit. Absoluut loyaal toe elkaar. Nooit een ander accepteren. Ik heb het niet over verraad of geweld. Of iets horrorachtigs. Dat is disloyaliteit. Liefde moet zich ontwikkelen. Je bent elkaar absoluut loyaal. Emotioneel loyaal. Niet ondermijning. Je verraadt elkaar niet. Sommige mensen doen dat zelfs in de aanwezigheid van anderen. Over hun man of vrouw praten, lelijk of vies, tegen anderen. Liefde accepteert dat niet.

Ten derde noem ik zorg. Zorg voor elkaar. Ook begrip voor elkaar. Je begrijpt elkaars gevoeligheid. Hij zorgt voor haar. Haar unieke plek in de familie enzovoort. Hij laat haar niet alleen. Hij zorgt haar. Support haar. Je begrijpt elkaar. Tot de dood zorgen we voor elkaar. Ik net zoveel als zij voor mij. Zij deed zoveel voor mij. Zoveel offers. Zoveel moeilijkheden leed hij voor mij. Ondanks verschillen tussen ons. Natuurlijk laat ik haar zelfcontrole in tact. We zijn toegewijd aan elkaar. We delen ons leven met elkaar.

Begrijp je je vrouws mogelijkheden? Als een vrouw. Met haar mogelijkheden. Elke vrouw moet werken tegenwoordig. Begrijp je haar werk? Begrijp je haar verantwoordelijkheid thuis? We moeten dit begrijpen.

Delen in doelen. Niet de ene gaat de ene weg. Heb je gescheiden afdelingen, dan vertrouw je elkaar niet. Ons gezamenlijke doel is de Heer. Mijn plaats is hier en mijn vrouws doel is thuis. Nee. We hebben allebei elkaars verantwoordelijkheden. Maar gezamenlijk doel. Elkaar beschermen voor de aanbidding en bezoeken van de diensten.

(…)

Metropolitan Tabernacle London, zondag 21 mei 2023, 11 uur (GMT). Schriftlezing Markus 10.